Seninle değiştim, hem çok değiştim
Sana benzedim inanırmısın
O savruk ve rind adamın yerinde yeller eser şimdi
Senin kadar ciddiye almaya başladım hayatı
Çünkü seninle paylaşmaktayım artık…

O kadar özdeşim ki seninle anlatamam
Kaşım, gözüm dahi sana benzemeye başladı
Ben gözüpek ve atılgan adam birdenbire
Nasıl munisleşti ve duruldu
Şaşıracaksın senin gibi korkuyor oldum
Hayattan ve de insanlardan…

Değiştim diyemem
Sana benzedim desem daha doğru olur
Öyle ki gül kuruları biriktiriyorum
Senin gibi kitap aralarında
Yağmurda ıslanmanın bir keyif olduğunu
Seninle öğrendim ve ıslanıyorum…

Sen kadar toz pembe görüyorum cihanı
Dudaklarım seninki kadar tebessüme açık
Kulaklarım dinlediğin müziklerle haşır neşir
Senin sevdiğin renkler giysilerimde
Besmele’ den sonra ismin geliyor aklıma
Avaz avaz bağırıyorum bulduğum boşluklarda…

Şefkatinden nasiblendiğim kadar
Yetim çocuk başlarında geziyor ellerim
Çare olamasam da umut dağıtıyorum
Yaralı bir bulut gibi biteviye damlamakta
Gözlerinden esinlenen gözlerim…

Güneşte kuruttuğum göz pınarlarımda
Özleminle bir karanfil dalı yeşeriyor
Dal dal bahara erişceceği vakitlerde
Hevenk hevenk sevinç üretecek
Cömertçe serpeceğiz hüzün bahçelerine
Koyu bir karanlıktan uyanışın sabahlarında…

Kuş sesleri eşliğinde koşacağız
Seninle dağ, bayır demeden kelebekleşeceğiz
Filizden çınara evrilen sevgimizin heyecanıyla
Konacağız yeşeren sevgi dallarına
Bir çift kumru heyecanıyla seyredeceğiz
Gözlerimizdeki sevgilileri…

http://ferahnak.wordpress.com/2010/10/03/degisimimde-de-sen%e2%80%a6/