BÝR GARÝP ÝÞSÝZ ÖYKÜSÜ

Bu gün atýldým fabrikadaki iþimden
Aldý birileri küçücük hayallerimi
Son verdiler azýcýk kalan ümitlerime
Þehre yaðan yaðmurlarda
Yitirdim umutlarýmý
Üzerime düþen yaðmur tanelerine aldýrmadan
Yürüdüm kendi sessizliðimde
Bakmadým ardýmda kalan hüzünlere.

Seher yeli misali esip esip durdu
Üzerime acýlarým.
Kederlerim benimle dalga geçer oldular.
Aðlayýþlarýmý duyuramadým
Çok sevdiðim eþime ve çocuða.
Sustum kaldým bir þey yapamadan
Ýþe gidiyormuþcasýna çýktým her sabah
Umutlarýmý, hayallerimi benden çalan
Þehrin sokaklarýna...

Ezip hakkýmý alsa da birileri
Tek bir kötü söz çýkmadý aðzýmdan
Mühürlenip kilit vurulmuþtu sanki kaderim
Kendi gözyaþlarýmda boðulacakken
Bir zenginin arabasýnýn savurduðu sularda ýslandým
Baðýrýp haykýrsam da ona
Kazanan hep oydu
Kaybedense hep bendim...
Býraktým zenginleri þaþalý evlerindeki
Þaþalý partilere,
Þaþalý havuz baþý eðlencelerine...
Onlar gülüp eðlense de
Benim gibileri ne halde diye düþünmese de
Ben periþan olmuþ mutluluklarýmda
Sessizce dünya sahnesinde acýlarýmý oynuyordum
Kimseye sesimi duyuramadan...

Napalým dünyanýn adaleti bu kadarmýþ
Bazýlarý gülerken,
Bazýlarý da aðlamak zorundaymýþ
Yüreðime esen sert rüzgarlarda
Buhar oluyor aðlayýþlarým
Karýþýyor havaya...
Birkaç þiire sýðdýrdýðým hayatýmla birlikte
Bir garip fakirliðimle yürüyorum
Kendi bildiðim yollarda...
Cebimde kalan son parayla
Geceleri içki masalarýna meze olurken
Gündüzleri de yürüdüðüm sokaklarda
Mutluluklara susuyorum...
Ve yüzümün kýrýþýklýklarýnda
Gördüðüm kötü talihimle
Bir daha göremeyeceðim mutlu
Baharlarý, yazlarý özleyerek
Karýþýyorum evime giden
Karanlýk sokaklara.

Gökyüzünde zenginlerin þaþalý hayatlarýný görüyorum
Tanrýnýn biz gibi kullarýný da görmesini dileyerek
Bedenime usulca düþen yaðmur taneleriyle
Gidiyorum gecekondu mahallesindeki evime
Kötü kaderimi yaþamaya devam etmeye...