BİN PARÇA OLMUŞ BEN

Penceremin önünden baktığım sahilde
Bir güzelin ağlayışına
Göz ediyorum
Elleri titriyordu
Korkmuş belli ki hayattan,
Korku salınmış belli ki ruhunun derinlerinde.
Bir ayrılık onu da vurmuş ki
Oturduğu bankta
Yüreğine sessiz yağmurlar yağdırıp duruyordu.
Soğuk havaya aldırmadan
Keder denizinde yüzüp.
Issız sokaklarda,
Yalnızları oynayan bir oyuncu gibi
Hayallerinden parçalar sunduğu gösterisinde
Beni de aldatıyordu
Bir çocuğun şekere kanışı misali...

Kanıyordum yeşil gözlerindeki
Yalancı hayatlara...
Ellerinden bir son bekliyordum.
Karanlığın kuytuluklarında
Hücrelerime kadar işleyen soğukta
Donuyordu hayallerim de,
İnandıklarım da...

Kırılıyor bu gün yüreğim
Bir yeşil gözde...
Paramparça oluyor bedenim.
Ruhum cam misali tuz buz olup
Bin beden bin ruh oluyorum.
Tanıyamaz oluyorum bölünmüş beni
Hangisi gerçek bendim bilemez oluyorum artık
Aynalarda kendi yüzlerimden görür olmuşken
Bırakıyorum ellerimi kedere
Düşüyorum yavaşça
Aldanışın kollarına...

Bir masalın kötü karakteri gibi
Tılsımını, gücünü kaybetmiş
Hayallerim, ruhum ve bedenimle birlikte
Bir virane de yitip gidiyorum
Bir güzelin yeşil gözlerinde.
Gördüğüm her bir ben de
Her bir yüzümde...

Gittiğim yerlerde toplayamadığım parçalarımla
Unutuluyorum sevenlerimin
Çeşit çeşit gözlerinde...

Ellerine dokunamadığım bir güzelin
Aldatışına kapılan yüreğimle
Şikayetim olmadan,
Bir söz etmeden,
Usulca gidiyorum.
Uzaklaştıkça azalan seslerim,
Unutulan yüzlerimle birlikte...