Bir baþka bayrama

Kurban Bayramýn ardýndan gözlem ve özlemlerimi sizinle paylaþmaya ne dersiniz?
‘Fena olmaz’ deðil mi?
Evet, dokuz günlük Kurban Bayramý Tatilinde gördüklerimi/okuduklarýmý sizinle tereddütlü paylaþýyorum.
‘Tereddütlü’ diyorum zira -bazý okuyucularýmdan - tepki alacaðýmdan çekiniyorum. Ne var ki gerçekleri söylemekten/yazmaktan çekinmeyen biri olarak, tereddütle de olsa, yazmadan edemeyeceðim.
Sizler bu bayramý (2010 yýlý Kurban Bayramýný) nasýl geçirdiniz, neler gördünüz gördüklerinizi kaçýncý ve hangi sayfada okudunuz bilmiyorum ama ben ikinci sayfada þunlarý okudum…
Kurban kesenleri (istisnalar müstesna) samimi bulmadým.
Hatta -inþallah yanýlmýþýmdýr lakin gördüklerim ve duyduklarým hiç de yanýltýcý gelmedi- kurban kesenler günah iþlediler.
Günah iþlediler zira kestikleri hayvanlarýn etlerini fakir fukaraya daðýtacaklarýna/ikram edeceklerine…
Fakir fukaraya adeta show yaparak,
Caka satarak,
Nanik yaparak çatýr çatýr yiyebildiklerini yediler, kalanýný da derin dondurucu buzdolaplarýna atarak/saklayarak yemeye ayýrdýlar.
Kestikleri kurbanlarýnýn kanlarý ve etlerinin Allah’a ulaþamayacaðýný bile bile ‘sýrf kan akýtmak ya da kurban kesti’ desinler diye kurban kestiler.
Kurban kesmenin maddi bir ibadet olduðunu unutuvererek, kurban kesenler, kurban kesmeye maddi durumu müsait olmayanlara rencide edici sözlerle;
“Sen yine mi/bu yýl da mý kurban kesmedin?!”
“Beþ yüz lira da mý bulamadýn/isteseydin; týrnaðýndan diþinden biriktirip bir kurbanlýk çýkartabilirdin”
“E caným bizim de maddi durum pekiyi deðildi ama ele güne karþý kestik iþte, bari çala çocuðumuz yer…” gibi sokak aðzýyla söylenen sözleri sizler de duymuþsunuzdur ki; muhakkak duydunuz zira ayný havayý birlikte teneffüs edip ve ayný kültürü hep birlikte yaþýyoruz…
Ve bilmem daha neler…
Bu ve benzeri niyet ve sözlerle maalesef insanlarýmýz ‘Kurban Kesme’ adý altýnda kendi paralarýyla günah iþlediler.
E tabii ki hepsi deðil.
Bilinçli düþünen ve bilinçli kurban kesenler de vardý.
Hatta kestiði kurbanýn tamamýný ihtiyaç sahiplerine daðýtanlar da…
Þahsen ben bu yýl da kesemeyenlerdendim.
Hatta eve tatlý bile alamayanlardan…
Bayramýn olmazsa olmazlarý arasýnda yer alan bayram þekerini de borca alarak durumu idare etmeye çalýþtým.
“Borç almak” da tarihe karýþýyor yavaþ yavaþ.
Borç vermenin sadaka olduðunu bile bile borç verme ve alma kültürümüzü de kaybediyoruz.
Geriye kaldý kredi kartlarla alýþ-veriþ…
Sonra…
Sonrasý malum; tüketim çýlgýnlýðýnýn azgýn dalgalarýna kapýlýp faiz bataklýklarýna tepetakla düþenlerin sessiz çýðlýklarýyla karþýlaþýyoruz ki, bu da -maazallah- sekülerizme tabii olduðumuzun bir göstergesi…
Evet, kapitalist çarklarý arasýndan ezilen bir toplum olarak hepimiz dünyevileþtik maalesef.
Ýnan ben bu bayramda bunlarý okudum.
Ama özlemim; Ýbrahim’i bir duruþ ve Ýsmail’i bir teslimiyet görmekti/okumaktý…
Bir baþka bayrama inþallah…