Hep bir gün gidecek gibi yaþadýk.
Yüreðimiz bir serçe ürkekliðinde tedirgin.
Kuþlarda kaldý, dallarda kaldý sevdamýz.
Biliyorsun, sýkýldýðýmýz zaman
Þehrin beton soðukluðundan.
Alýr baþýmýzý giderdik, uçsuz bucaksýz yaylalara.
Sana dað menekþesi toplardým
Ýþkenceden kalma ellerimin morluðunda
Yorulunca, bir aðaç dibinde mola verir
Güzel bir çay demlerdim, ispirto ocaðýmýzda
Bir yandan çayýmýzý yudumlarken
Anýlara pencere açar
Usul usul anlatýrdým
Eskiden kalma devrimci günlerimizi…
Ýþte o günden kalma bir tedirginlik;
Pýrpýr etmesi yüreðimin.
Çünkü, biz aþký
Hep bir gün gidecek gibi yaþadýk…


Doðan ORMANKIRAN