Dýþarýda fýrtýna mý kopuyor?
Rüzgar camlarý kýlýçlarla kýrýyor.
Yaklaþýyor atlýlar,
Tatar akýncýlar,
Evler talan, Rohatyn'dan çýkan,
Deniz bakýþlý dilber aðlýyor.
Kalburun üstünde kalan,
Fehimi tez, idraký kuvvetli,
Gözleri çakmak çakmak,
Ateþi seyreyleyeni yakýyor.
Ledelicap günola sýrasýný alacak,
Süleyman ehemmiyette, kýymet ile,
O kör hayatýn gözlerini açýyor.
Gür maiyet, darüssaade emrinde,
Meçhul akibette, saray önünde,
El pençe divan duruyor.
Gülen yüzünde Roksalana,
Hünkar'ýn Hürrem'i oluyor.
Ýstanbul O'na hayran,
O Sultan'a...
Lakin desise dört bir canibte,
Pay-i taht alev alev bir mangal,
Mahidevran köz kömür, yanýyor için için.
Oðul veliaht bilmez ufak,
Valide Sultan elinde maþa,
Türlü medarla talan karýyor,
Eþrafýn hikmeti ne var ne yok,
Halef selefle cehdediyor.
Yüreðiyle kanýksýyor topraklarý,
Artýk ünvaný Hasekiyse,
Ol emrinde izleyin arzularý,
Eðleyin buyuruklarý.
Ýstanbul O'na hayran,
O Kanuni'ye...
Bir yanda güneþ, bir yanda ay,
Adýyla güzel Mihrimah,
Zevcesi vezir-i azam kolunda.
Kanuni'ye evlat, devlete miras, er soyu,
Sultan Selim oturacak tahta.
Yüzbeþ sene takibinde fethin,
Gözlerini yumarken Hünkar'ýn göðsünde,
Süleymaniye eðilmiþ gül çehresi önünde,
Yeri ayrý bilinir cariyeler tarihinde,
Kaldý ki bu vecizin en sadedinde,
Ýstanbul O'na hayran,
O Muhibbi'ye...