“Bir gâvur’un Ýstanbul’u keþfi”

“Bir gâvur’un Ýstanbul’u keþfi”
Baþlýk size de garip geldi deðil mi?
Lakin bu baþlýk bana ait deðil, týrnak içerisinden verdiðim baþlýk 16.01.2011 tarihli ‘Zaman Gazetesi’nden alýntýlanmýþ.
Haberi bir arkadaþýn tavsiyesi üzerine –tevaffuken- okumuþtum.
Özet olarak yazý: Türkiye`yi yakýndan tanýmak ve bir sömestr eðitim görmek için Ýstanbul`a gelen bir Alman öðrenci (Alexandra Klobouk) memleketine geri döndükten sonra gözlemlerini; “Bir gavurun Ýstanbul`u keþfi” adlý kitaptan yayýnlayarak, “Ýstanbul`da kaldýðým 7 ay boyunca önyargýlarým yok olduðu gibi Türkiye`ye hayran kaldým” demesi…
“Medyada daha çok gerek uyum ve gerekse ülke hakkýnda olumsuz örnekler sergilendiðinden önyargýlarým vardý.” diyor Klobouk. Peki, “Bir gâvurun Ýstanbul`u keþfi” ya da “Ýstanbul, acý soslu mu?”adlý eserin yazarý Alexandra Klobouk’un önyargýlarý nelerdi?
Kendi deyimiyle; “Ben Türkiye`ye gidene kadar bildiklerim sadece Alman medyasýnda yer alan bilgilerle sýnýrlýydý.” (Anlaþýlan Alman medyasý’nýn da bizleri yeniden keþfetmesi gerekiyor …)
Peki Klobouk’un önyargýlarýný yok eden ne? Ya da Alexandra Klobouk neden Ýstanbul’a hayran kalýyor?
“…Dolmuþ þoförlerinin çalýþma usulü beni çok etkiledi. Bir taraftan araba kullanýyorlar. Zaman zaman diðer araç sahipleri ile atýþýyorlar. Tüm herkesin nerede bindiðini ve ineceðini takip ediyorlar. En önemlisi para alýp üstünü veriyorlar. Bunu yaparken de en arka sýrada oturan bir hiç düþünmeden elindeki paranýn deðerine bakmadan bir öndekine o ondan öndekine vererek þoföre kadar gidiyor. Ayný þekilde para üstü de geri geliyor. Ben burada merak ediyorum: Almanya`da kim bir öndekine para verir ve güvenir?”
Ýlginç deðil mi?
Kaldý ki Alexandra Klobouk burada sýrf dolmuþ þoförlerinin üzerinde yaptýðý izlenimlerini anlatmýþ…
Bir de memleketimin Anadolu insanýn vefasýna ve misafirperverliðine þahit olabilse…
Yemeden, yediren, içmeden içiren Anadolu insanýn ikram severliðini bir görebilse…
Alexandra Klobouk memleketimde yalnýz 7 ay kalabilmiþ ve dolmuþçularýmýz üzerinde yaptýðý gözlem ve izleniminde; memleketim insanýnýn: “güvenir” olduðunu keþfetmiþ.
Klobouk’u burada tebrik etmeden geçmeyeceðim zira bu özellik, Anadolu insanýmýn en belirgin ve en önemli hassasiyetlerinden birisidir.
Hatýrlatacak olursak; tabii olduðumuz Peygamberimizde (s.a.v.); . “Güvenilir olmak” sýfatý vardý ve bu sýfatý yine bizden olmayanlar (Mekke Müþrikleri) vermiþti ona…
Zira Nebilerin hepsi emin ve güvenilir kiþilerdir. Emanete asla hainlik etmezler…
Tabii olduðumuz Peygamberlerin güvenilir kiþiler olduðu da Âlemlerin Rabbi Allah söylüyor: “Bir peygamber için emanete hýyanet yaraþmaz...” (Al-i Ýmran 3/161).
Ve emanet sýfatýnýn zýddý olan hýyanet, bizler için düþünülmesi imkânsýz olan bir sýfattýr. Biz ki Çanakkale Savaþlarý gibi muharebelerde düþman askerlerini bile tedavi etmiþ bir milletiz.
Çünkü Anadolu insaný açýk yürekli, mert ve güvenilir insanlardýr…
Yoluna tabii olduðumuz o yüce Peygamber (s.a.v.) bir hadis-i þeriflerinde, “Müslüman, dilinden ve elinden Müslümanlarýn güvende olduðu, Mü’min de insanlarýn mallarý ve canlarý hususunda kendisine güvendiði kiþidir” þeklinde ifade eder…
Tekrar baþa dönecek olursak; bir Alman öðrencisi olan Alexandra Klobouk ülkemize gelip bizleri bu asýl hasletimizle -güvenilirli sýfatýmýzla- keþfettiði için bir kez daha teþekkür ediyorum.
Bu vesileyle; memleketim insaný hakkýnda hâlâ önyargýlarýný kýramamýþ, þýrýnga edilmiþ asýrlýk aþaðýlýk kompleksi nedeniyle diðer iç ve dýþ mihraklý art niyet taþýyan insanlarýn da Alexandra Klobouk gibi bizleri bizim öz deðerlerimizle tanýþmasýný diliyorum.
Globalleþen Dünya’da gönül isterdi ki, Avrupalý komþularýmýzýn önyargýsýz olarak Alexandra Klobouk gibi bizleri bizim öz deðerlerimizle tanýyýp deðerlendirsinler….