Mevsim rüzgarları esiyor
Akıp gidiyor saçlarının arasından
Düşüncelerin gibi
Ve dudaklarında bir enkazı taşıyorsun
Bilmeden...

Az önce
Bir çocuk gülümsedi geçti yanından
Farkına varmadın
Uzaklarda açan bir çiçek gibiydi
Bilmiyor musun sivrisinekler gibi
Kanını emiyor hayat hiçbir şeyi sevemeyenlerin

Sevenlerdensin ama
Göğüsünde kavuşturduğun kolların gibi
Gönlünü çepeçevre sarmış ayaz
Açmaya da korkuyorsun
Biliyorum...

Oysa sen bir papatyanın kokusundan
Bir dünya da çizebilirsin.
Ya da bir düşünce evreninde de
Kaybolabilirsin

Yapabileceğini biliyorum
Bir bakıştan ya da bir sözden
Başlayabilirsin herşeye yeniden
Başlayabilirsin ama ne var ki
Sen istersen...