Günlerden Salý, normal bir gün, her zamanki gibi sabah kalkýp kahvaltý yaptýktan sonra doðru okula. Ýlk dersleri hiç sevmezdim zaten ve her zaman uyumakla uyumamak arasýnda sýranýn üstüne kollarýmý koyup baþýmýda kollarýmýn üstüne tabiki, öðretmen sanki masal anlatýrdý bende dinlerdim. Genelde benim bu ilgisiz tavrýma bozulurdu öðretmenler. Orta okula yeni geçmenin verdiði etkiyle öðretmenlerimin hiç birisi daha önceden tanýmazdý beni ve ilk günlerde benim bu uyur gezer, ders dinlemez hallerime sinir olurlar ve birden anlatmayý býrakýrlar ve kalk bakalým Sinan birazda sen anlat biz dinleyelim derlerdi. Bense hiç bozuntuya vermeden yavaþ yavaþ yataðýmdan kalkar gibi ayaða kalkar öðretmenimin anlattýðý masalý kaldýðý yerden anlatmaya devam ederdim. Tabi böyle birkaç denemeden sonra bütün öðretmenlerim benimle uðraþmayý býrakýp diðer öðrencilerle ilgilenmeyi daha uygun bulurlardý. Öðrenciliðimin hiçbir döneminde parmak kaldýrmadýn, bu huyumuda sevmezdi öðretmenlerim. Ne zaman kim yapacak bakalým deseler parmak kaldýrmadýðým halde çoðu zaman beni kaldýrýrlardý, ben öðretmenimin gözlerinin içine alaycý bakýþlarla þöyle bir bakar, derdin bu olsun ama bir daha beni rahatsýz etme derdim gözlerimle tabiki. Kalkar sorduðu soruyu cevaplar ve yerime oturur yeniden uðraþtýðým ders dýþý iþle uðraþmaya devam ederdim. Bütün öðretmenlerim böyle birkaç giriþimden sonra benimle uðraþmaktan vaz geçerlerdi. Çünkü ne zaman beni hazýrlýk yakalamaya çalýþsalar alaycý veya sert cümleler kullanýp bunu belli etseler, kendileri alay konusu oluyorlardý, sinirleri gerilir ve içlerinde bir öðrenciyi azarlama hissi içlerinde kalýp boðulurlardý.

Hayatýmda ilk defa bildiðim halde bilmediðimi söyleyip affet dediðim gündü o Salý günü. Öðle paydosunda kantinde yemekten sonra masa tenisi oynamaya baþlamýþtýk arkadaþlarla. Orta birinci sýnýfta olmama raðmen rakiplerim hep orta üç veya liseye gidenler olurdu. O gün formumda olduðum bir gündü. Kimse karþýmda duramýyordu nedense. Aradan baya zaman geçmiþti ve matematik öðretmenim gelmiþ yenenle onun oynayacaðýný söylemiþti. Bu benim için bir ilk olacaktý, çünkü kendisi çok iyi oynardý, aslýnda matematik öðretmeni deðilde fizik profesörü olmasý gerekiyordu ama hakkýný yemiþler sanýrým. Kullandýðý servisler mükemmel ötesi servislerdi, en ince detayýna kadar hesaplanýlýyordu sanki ve okulda onun servislerini karþýlaya bilen birkaç kiþi vardý ve onu yeneni de hiç görmemiþtim.

Maçýn galibi ben olduðumdan benim karþýma geçmiþ, eline raketi alýp, sen baþla demiþti biraz küçümseyerek. Servislerim onunkiler kadar iyi deðildi fakat servis kullanýmý ona geçene kadar üstünlüðü elimde tutmayý baþarmýþtým. Þimdi herkesin korktuðu fizik ötesi servislerini karþýlamaya sýra gelmiþti. Gözlerim ne karþýmdaki öðretmeni nede baþka bir þeyi görüyordu, sadece elindeki raket ve pinpon topuna odaklanmýþtým. O kullandýkça ben karþýladým ve ben karþýladýkça izleyenler hayretler içinde baþka iþlerle uðraþmayý býrakýp bizi seyretmeye baþlamýþlardý. Ýlk seti benim kazanmam seyirci sayýsýný bir kat daha arttýrmýþtý. Ýkinci seti öðretmenim kazanmýþ ve üçüncü set baþladýðýnda kantindeki herkes oraya toplanmýþtý. Artýk bu hiç kaybetmeyen öðretmenim için bir oyundan çok onur meselesi gibi olmuþtu. Baþ baþa giden son setin galibi de ben olunca, öðretmenim biraz kýzmýþtý sanki, yoksa insan bir tebrik eder deðimli?

Öðleden sonra ilk dersimiz aksilik iþte matematikti. Öðretmenler zili çalmýþ biz sýralarýmýza oturmuþtuk ki öðretmenimiz kapýdan girmiþ, biz ayaða kalkmýþ, oturun demiþ, masasýna oturup þöyle bir sýnýfa bakýp yoklamayý almýþ ve kitabýný açmýþ, verdiðim ödevi yaptýnýzmý bakalým diye sormuþ, sýnýftan evet cevabýný almýþtý. Dördüncü soruyu kim yapacak diye sorunca sýnýfta sanki kimse yokmuþ gibi bir sessizlik oluþmuþtu. Gözleri ýþýl ýþýl olmuþtu ve hafiften tebessüm etmeye baþlamýþtý ki kalk bakalým Sinan tahtaya þu soruyu çöz demiþti. Tahtayla oturduðum sýranýn yaklaþýk mesafesi 3 metre olmasýna raðmen benim için yürüdüðüm en uzun mesafe gibi gelmiþti. Tebeþiri elime alýp tam sorunun formülize ediliþini yazýp çözüme geçecektim ki, öðretmenimin gözlerinin içine bakýp bu soruyu yapamadým ben diyiverdim. Neþesi yerine gelmiþ olarak sýnýfa dönüp yapan varmý diye sormuþ ve cevap alamayýnca çok kolay nasýl yapamadýnýz tavýrlarýyla bana izlemem gereken çözüm yolu hakkýnda ip uçlarý vermeye baþlamýþtý. Hemen çözmek istememiþtim nedense, þöylemi olacak böylemi olacak diye uzatmak istemiþtim, birkaç ip ucu daha verdikten sonra þimdi anladým deðip baþlamýþtým dolmak bilmeyen havuzu doldurmaya, musluðun biri açýkmýþ meðerse oradan su kaçýyormuþ. O günden sonra ne o benimle masa tenisi oynadý nede ben onunla havuz doldurduk yada Ayþe’nin kardeþleriyle yaþlarýnýn toplamýnýn kaç yýl sonra babalarýnýn yaþlarýna oranýnýn 3/2 olacaðýný hesapladýk.