Sevmeyi çiçeklere bakınca öğrendim anne
Karanfiller kabrinde açınca da kan ağlamayı
Ne zaman kalbim bir kelebeğe dönüştüyse
Çekil dediler bana tarumar behçelerden anne
Yaşarken senden üç kuruşlarını saklayanlar
Cömert gözyaşlarıyla sana cenneti mi aldılar
Neden öldün anne hiçbir şey ucuz değilken

Çiçek koklarken solmak ve açmak aynı anda
Taşındım ölümün ve sevmenin kaldırımlarına
Yürek titremeye başladığında soğuktan yana
Anladım ne kara hükmüm geçer ne yağmura
Karanlıklarda tavşan gibi korkak kalmaktansa
Yıldızlara zıplayarak baykuşların gözlerinden
Ürkek görüntümü çıkarmama yardım et anne

Ağlamak silahsa timsah misali pusuda yatana
Korkmamayı öğret bana bütün gözyaşlarından
Yaşamam için bakışlarımı keskinleştir anne
Savaşmak göz göze ve burun buruna demekse
Tüm baykuşlardan ürkek görüntümü sil anne

Hayatım girdaptı daima çekti beni karanlığına
Boğdu hep acılara, ıstıraplara yüreğimi anne
Sarıldım yalancı bakışa göz çukurundaki yılana
Denize düşüp insanlar ellerini yumunca bana

İnsanların bakışlarında azgın bir kadın silüeti
Gözlerinde Endülüs akşamlarının çingene kızı
Anca Türk'e yakışırdı yap yap namuslu kal işi
Gazetede kendi yoktu ama vardı seviştiği kişi
Niçin anne her yerdeydi aynı yalanın faşizmi