Bana bir türkü öğret,
senin sesinle söyleyim,
ve dudaklarıma düşsün,
o çöl sıcağı busen,
yağmurlar hasretimize cellat,
toprak umutlarımızı yeniden yeşertmeye,
vefalı, cefakar ana kucağı,
sarılsak, yarim deyi birbirimize,
birbirinin kollarında ölse iki can,
ve son ümitlerinin kabirine,
birlikte gömülseler...

bana bir şiir yaz,
ve usulca oku esen yele,
benim dudaklarımı,
bulur gibi o meltem,
duysam dudaklarının sıcaklığında,
aşkın ılık ılık düştüğünü içime,
senin nefesinle solusam,
her mısrasını,
ve senin sesinle okusam kendime,
yalnız zamanların,
göç tutmuş olduğu her katar.
yüreğime dönmese yeniden,
ayrılmadığımızı anlatsa ilk mısrası,
unutulmak ölümdedir bizim için dese,
son mısrası...

ve bana bir name göndersen,
turnaları göç etmiş sevda diyarından,
kış yeli olsun isterse,
bilirim, zemheriler çözülür,
sen havale eylersen,
turnalara gerek mi var,
başka sevenlerin hakkına saygı ile,
odanın dar yerinde yazsan,
yüreğinin en geniş sözlerinden seçerek,
ve son yalnızlığını zarfı eyleyip,
odandaki bütün özlemlerini yüklesen tıka basa,
pulu parmak izinden,
mürekkebi gözyaşından demeden,
kış yeline yüklesen,
nede olsa yolu,
iki yürek arasıdır,
çok yakın heba olmaz bir satırı,
yüreğinden, yüreğime göndersen,
sevincim parçalasa yüreğimi,
dışıma vursa sen olup,
yüreğim tadına varırken senin,
can düşüp ölse ne çıkar gülüm,
yollasan, yollasan da okusam,
alsam avuçlarıma,
kanım aksa her satırı bile,
aşkından bir gül açsa yüreğimde,
rengi senden,
cansuyu benim kanımdan,
her hücremi satır satır kaplasan,
bana bir şiir olsan,
ölümsüz bir destan gibi,
o kan senden bu can benden olsada,
sevdalara düşse mevsim mevsim,
solmasa güller dört mevsim,
bu şiiri bütün cihan okusa...

21.12.2007 Elazığ
Bayram Tunca 1956, Elazığ