Sahil kasabasında sabahlamışım yine.
Şiddetle kalktığım gecenin üstüne kumlanmış üstümü
sirkelerken geldin yine aklıma sessizce.
bir yandan kumları atarken bir yandan da ağlıyordum aslında istemeden gidişlere.

dalarken bir an sahipsiz geçmişlere
yalnızlığımı hissetiğim bir anda cızlıyordu içim acılarda.
Kumlar birikmişti avuçlarımda.gözlerimi ovuştururken karışmıştı yaşlarıma..
yakmıştı bir an gözlerimi ...
Yanan gözlerle doğan güneşin ışınlarını izliyordum öylece.

susuyor..
bakıyordum ovuşturduğu gözlerimle öylece.
bir an dizlerime çöktüğümü anladım nedense..
sahil kasabası uyanmamıştı daha...

arabamın çalıştığını ve nerede uyandığımı bile bilmeden kalmıştım sadece sessizce ışıldayan güneşe yanan gözlerle.

Bir an kalkmak istediğimde.
acı hissetmiştim tekrar içimde...
kaldım öylece ...
sensiz doğan bir güne lanetlenmiş bir ruh gibi sadece..

Duyduğum dalga sesleri uzaklaşmıştı sanki kulaklarımdan .
dalgalar sesini merakli konuşmalara bırakmış..
ama ben umursamadan dalgaları duymaya can atmaktaydım...

bir an bir sesle uyandım..

ne olduuuuuuuuu...............

tanıdıktı sanki bu ses.
bir dostum mu beni teselli ediyordu acaba diye düşünürken..
bir ses daha işittim uzaklardan..

ambulans çağırın..
boğulmuş sanırım...



Cız eden ve titreyen cansız vücudumu izliyordum aslında şuan.
biliyormusun sevgili..
arabam uçmuş denize.
saatler sonra çıkartmışlar
ve beni izliyor tüm kasaba..

ben mi ..

Kalbinde değilmiyim ki hala :(
İnan senden gittiğim an yokolmuşum zaten herşeyden....

Bedenim olmasa ne olur ki...

Melih COŞKUN