Hadi siyah gözlerinde karanlığa boğ beni..

Bilirim.!

Bu şehrin ışıkları bile yetmez aydınlanmaya..

Gözlerinin karanlığında

Aydınlat beni!...



Hadi gel!

Gel de güzel bitsin masalların sonu..

Kavuşsun tüm sevdâ’lılar

Bir bir yıkılsın matemler..

Gözlerinde bitir ayrılığı!



Hadi ağlayalım!

Birleştirip gözlerimizi bir bulut gibi çarpsın birbirine

Sonra birlikte doğalım topraklara

Cemre gibi

Düş/elim!



Sonra evimiz olsun orda, o toprakta

Sıcacık, toprak kokan yüreklerimizle

Şiirler doğan kalemimizle,

Düş/evimiz..



Hani baharlar vardır gözleri büyüleyen,

Kokusuyla içimizi ferahlatan.

Hadi aydınlat gözlerimi , Kamaştır..

Karıştır gözlerine !

Hüzünlerimi yıka, Ruhumu doyur



Soğuk buğulu camın arkasına saklanalım sonra,

Buğulu cama önce adımızı yazalım

Sonra da “Seni Seviyorum”u…

Bir kuş konsun penceremize,

Umut dolsun yüreğimize..

Alalım içeri

Hadi üşütme!



Seni haklı çıkarmak için,

Defalarca kendimi sorguya çektim..

Dar ağacına astım Sensizliğimi…

Gözlerinin önünde tepe taklak Düş’tüm..

Hadi kaldırsana !



Yokluğun acılarımı tiryakiye bağladı..

Şimdi en tiryaki benim..

Senin yokluğunda…

Zehir olsan da içsem Seni..





Beni Sevsen…

Sevdiğin için güzel olurdum..

Sevdiğin için Severdim kendimi…

Senden bile çok!







Nevin Akbulut

Sekiz-Mayıs-2011*19:00