Hani o yaz günü vardý ya, gözlerinin derinliðinde kaybolduðum ...
Beklenmedik yaðmurlarýn yaðdýðý , hazýrsýz yüreklerimizin ýslandýðý o gün
Kim bilir belki ben görmüyeyim diye, belkide herkesler görmesin diyeydi ama
Küçücük bi yere saklanmýþ duruyordu o koskoca aþk, kömür gözlerinin ardýnda
Hani insan kaybolduðu zaman bakar ya çevresine þaþkýn þaþkýn,
Pazarda annesini kaybetmiþ çocuk misali, izlerken etrafý anlamsýzca
Hiç beklemediðim bir anda gözlerime takýldý, gözlerindeki aþka
Heyecanlanýrsýn ya bir an , Bir an herþey yavaþlar...
Yaðan yaðmur tanelerini sayabilicek kadar yavaþ görürsün o an,
Çevrendeki tüm o gürültü, yaþamýn fon müziði gibi ufak ufak gelir kulaðýna
Ve kendi zihninde deðil onun bakýþlarýnda dalarsýn temasý aþk olan hayal dünyana
Ne olduðunu anlayamazsýn ansýzýn gelen bu duygu saðanaðýnýn,
Sadece yaþarsýn, yaþarsýn ama bit türlüde hatýrlayamazsýn
Sanki güzel rüyalarýmýzýn ardýndan gelen gereksiz uyanýþlar misali piþmanlýk duyarsýn..
O aklýndaki yarým yamalak karelerle,tekrar deli gibi dalmak istersin uykuya
Zorlarsýn fakat bi türlüde baþaramazsýn, dönemezsin o güzel rüyaya...
Biliyomusun, yersiz, zamansýz belkide anlamsýz ama biþeyi farkettim
Sen benim güzel rüyamsýn... Sana uyumak sana uyanmamak istiyorum...