|
Dil ve Kültür Üzerine
(Arif özdemir) 3 Mayýs 2011 |
Dil |
| |
 Nasýl ki insanlar doðarlar, büyürler, geliþirler ve ölürseler, milletler de týpký bunun gibidir; doðarlar, büyürler, geliþirler ve nihayetinde ölürler. Bir milletin, bir medeniyetin hayatiyetini sürdürebilmesi diline, kültürüne, edebiyatýna, kýsacasý millî ve manevî deðerlerine baðlý olmasýyla mümkündür.
Cemil Meriç’in ifade ettiði gibi; “Kamusa uzanan el namusa uzanmýþtýr.” Biz Türk milleti olarak dilimize, kültürümüze, örf ve adetlerimize yapýlan en ufak bir saygýsýzlýðý namusumuza yapýlan bir edepsizlik, saygýsýzlýk addeder ve gereken tepkiyi veririz.
|
|
|
Divan Edebiyatý Üzerine
(Arif özdemir) 15 Haziran 2011 |
Dil |
| |
| Kendi diliyle, kendi kültürel deðerleriyle yoðrulmayan kuþaklar, kültür yozlaþmasýna maruz kalýrlar. Geçmiþten ilham alamayan nesiller, geleceklerini tayin etmekte zorlanýrlar ve zamanla kendi öz benliklerine, kendi öz deðerlerine yabancýlaþarak, yabancý kültürlerin etkisi altýnda kalýrlar. Bu da gelecek nesillerin kültürel deðerlerimizle olan baðlarýný koparmasýna sebep olur.
Yahya Kemal Beyatlý’nýn tabiriyle terakkînin þartý ‘‘Kökü mazide olan bir âti olabilmektir.’’ Dolayýsýyla edebiyatýna, tarihine, mazideki kültürel deðerlerine sahip çýkamayan toplumlar, hiç bir zaman geleceklerine yön veremezler ve geri kalmaya mahkûm olurlar. Onun içindir ki bizi biz yapan, olmazsa olmaz deðerlerimize sahip çýkarak, geçmiþle gelecek arasýnda köprü kurarak onlarý gelecek nesillere aktarmak öncelikli vazifelerimizdendir.
|
|
|
| Her þey incelikten kýrýlýr; insan ise kalýnlýktan...
|
|
