 Yazar Tanýtýmý | | En baþta kendini tanýtmaktan hoþlanmayan birisi. Þehrin gürültüsünden, hayatýn ve insanlarýn sýradanlýðýndan bunaldýkça kaleme ve kaðýda delirmemek için sarýlan bir adam. Öðretmen. Bilinçaltýný yazmayý seviyor. |
| Yazýsýnýn Özellikleri | | sýradan, hayata karanlýðýan dair, |
| Edebi Etkiler | | Kemal Tahir, Yaþar Kemal, Oðuz Atay, Nazan Bekiroðlu, Ahmet Hamdi Tanpýnar, Sebahattin Ali, Ahmet Turan Alkan, Nihat Genç, , |
| Benzer Yazarlar | | Nazan Bekiroðlu, Ahmet Turan Alkan, Talat Ülker |
| Özgeçmiþ | | 1978 Gümüþhane doðumlu. Öðrenim hayatý boyunca babasýnýn mesleði dolayýsýyla bir çok okula yolu düþtü. Atatür Üniversitesi Kazým Karabekir Eðitim Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatý Öðretmenliðini bölümünü bitirdikten sonra Gümüþhanenin Kürtün ilçesinde göreve baþiladý. Daha sonra Gümüþhane Mareþal Çakmak Anadolu Öðretmen Lisesine atandý. Bu arada Atatürk Üniversitesinde master yaptý. Arkadaþlarýyla beraber Harþit Dergisini çýkarmaktadýr. |
| Bulunduðu Yer | |
|
| Arkasýna baktý yolcu. Geride býraktýklarýna… Bir fotoðraf karesine sýðabilecek kadar küçük þehrin, sokak lambalarýnýn cýlýz ýþýklarýyla býraktýðý gölgesine… Zifiri karanlýktan þehre ve otobüsün camýna düþen kar tanelerini fark etti sonra. Titredi. Soðuðunu hatýrladý þehrin. Sokaktayken yakan, soba baþýndayken keyif veren soðuðunu… Þaþýrttý düþündükleri onu. Hayýr, dedi kendi kendine. Bu þehrin, insanoðlunun ayrýlýk kelimesine yüklediði zafiyetleri, kullanmasýna müsaade etmeyeceðim. Bana çektirdiklerini tasdik edermiþçesine, adi bir gülümsemeyle veda etmeyeceðim bu þehre. Sonra bakmaktan vazgeçti buðulanmaya yüz tutmuþ otobüs camýndan, bir fotoðraf hükmündeki yaþadýklarýna. Gözlerini kapadý. Bu terk ediþe yüklediði hayalleri hatýrlamaya çalýþtý. Hiçbir þey gelmedi aklýna. Tekrar düþündü. Iþýklarý gördü önce. Sevindi bir an. Ama bu ýþýklar hayallerinin ýþýklarý deðildi. Tanýdýk bir siluet belirmeye baþladý sonra. Þehir yavaþ yavaþ bir gölge gibi düþtü yüreðine. Açtý kapadý gözlerini. Açtý kapadý defalarca. Olmadý. Ne þehri silebildi gözlerinden ne de hafýzasýndan gölgesini. Ne zaman baþlayacak bu yolculuk diye haykýrdý, otobüs þoförüne. Þoför, bir yolcu gelmedi, onu bekliyoruz dedi. Sonra gelince hemen hareket edeceðini eklemeyi de unutmadý. Her otobüs kalkýþýnda, beklemekten sýkýlan yolcularýn isyanýnýn sebebini anladý ve hak verdi onlara yolcu. Her yolculuk vaktinde baþlamalýydý. Ne vaktinden önce, ne de sonra. Bu isyan kaçma ile kalma arasýndaki kavgada yolcunun kaçýþtan yana tavýr koyuþuydu. O güne kadar küçümsediði düþmanýnýn elinin ne kadar güçlü olduðunu fark ediþin sebep olduðu iþe yaramayan bir hamleydi sadece. Sanki o an otobüs hareket etse bütün bu ýstýrap bitecekti.
|
|
