YOL


Sakýt olur yolcu bir kez yola düþünce,
Korkunun yürekleri kemiren gölgeleri
Kundak gibi sarmalar yolcunun benliðini
Varlýk haritasýný sabýrla çizer bir yol
Her adýmda sayfadan bir yaprak aþýndýrýr
Çünkü zaman bir þeyler kaybeder varlýðýndan
Törpüsünde yontulur hayaller hakikatin


Günü müjdelemeyen kýsýr karanlýklarýn
Yolculuk sürecinde kendidir Azrail’i
Baþ’la Son arasýnda büyüyen kýsýr döngü
Bir þafak vakti yine kendisini doðurur
Tabutun ustasý o, sýrtlayan omuz onun
Gömüldüðü çukuru kendi kazar müdavim
Boynundaki ilmeði baðlayan kendisidir
Beþiðini sallayan bebek kendidir yolun


Yolculuk elbisesi bürüyünce yolcuyu
Heybesine kederden fazlasý dolmaz yolun
Aþýndýrýr sabýrla direniþ oluðunu
Akar mütemadiyen geceleyin gündüzün
Mukaddestir yolcunun ereðinden sýzan düþ
Yolcuya koyulduðu yoldan bulaþan hüzün