“Kýsa soluklu bir ölümdü oysa yaþam, eksik kalan yaþanmýþlýklarýn ardýndan zerre kadar umutlarý dað gibi gösteriþli yapmaktý asýl çabamýz. Gülebildiðimiz kadar tutunduk hayata ve kaybediþlerin ardýndan savurduðumuz küfürlerin büyüklüðü kadardý ufkumuz. Masumca yaþayabildiðimiz kadar sade ve sadeliðimiz kadar yalansýzdý bize biçilen ömür. Biz sistemin kirli çarkýna ortak olan birer diþli olmadýk aldýðýmýz her nefeste, üzerimize sýçrayan kiri temizlemekle geçti ömrümüz. Ýnsanca yaþamanýn ne olduðunu öðretmek ve öðrenmek için sürdü mücadelemiz. Ama ne ailemize nede sevdiðimize öðretemedik bu asýl gerçeði. Hep ortada kalan, hep verilen sözlerin gölgesinde depremler yaþayan bizlerdik. Bizler ve biz olamayanlardan doðan bir gerçeðin ortasýnda var olmaya çalýþan üç beþ kiþiden baþkasý deðildik. Büyüyen bedenimize aldýrmadan çocuk saflýðýnda ve masumluðunda tertemiz yaþamayý tercih etmiþtik. Bize bakan gözlerin kýskançlýðýnda, yüzümüze yapýþan tebessümün nedenini sorgulayan beyinlerin kýskacýnda.”

     Öylece kafasýný kaldýrdý, derin derin baktý ona göz kýrpan denizin berraklýðýna. Masaya yanaþan garsonla gözleriyle anlaþtý boþalan kadehini doldurmasý için. derin bir nefes çekerek sigara paketine uzandý. Yýllardýr esaretinden kurtulamadýðý zehir kokan dostundan bir nefes daha çekti ömründen kýsa bir zamaný o dumana yükleyerek öylece çýkarsýz. Kafasýný salladý beynini kurcalayan nedenleri savurmak için esen rüzgâra. Dudaklarýný n titrekliðinde bir küfür daha savurdu geçen zamana “Ben böyle düzenin ta sülalesinin bilmem hangi uç noktasýna tankla hücum edeyim, düzülen zaten kendini býrakmýþ zevk almaya bakýyor” keskin bir tebessüm iliþti yüzüne ve kalemini tertemiz kaðýdýn üzerine býrakarak, birasýndan bir yudum aldý. Düzenden çok düzülene mi kýzmak lazým diye sordu kendine yoksa kendisi gibi düzülmekten usanmayanlara mý kýzmak gerekiyordu? “hay ben düzeni de düzülenin karesinin bilmem hangi teðet noktasýnda bilmem kaç defa martýlara didikleteyim” dedi. tek bir isteði beynindeki nedenlerden kurtulmak ve cevaplarýný bulmaktý. Yaþadýðý hayat artýk aðýr geliyordu ona. Nefes almak, yürümek ve var olmak artýk garip bir çeliþkiydi yaþadýklarýnýn gölgesinde.

     Martýlarý izlemeye baþladý, batan güneþin kýzýllýðýnda denizin dalgalarýyla danslarýný. Gökyüzüne kanatlarýyla çizdikleri denizle olan sevdalarýný düþledi martýlarýn. Ve yýllar önce o martýlara emanet ettiði sevdasý geldi aklýna. Sevdalarýný düþündü öylece, sevdalandýðý yürekleri ve o yüreklerdeki yerini. Kaybolmuþtu beklide girdiði yüreklerden bir kalemde. Bilgisayarýn “ delete” tuþuna basýlmasý kadar basit yada “reset” düðmesi ile silinebilecek kadar basit. Ama iþte tek fark buradaydý, Kocaman ama koskocaman bir yüreðe sahipti ve kimseyi atamýyordu o yürekten. Dolu dolu yaþýyordu dostluðu, arkadaþlýðý ve sevdayý insanca insan kalarak. Yýllarca bu masumluða hayretle bakmýþlar ve elde etmek için þekilden þekle girerek yüreðine dokunmuþlar ve içine girince de sadece sýrt çevirip onu ortada býrakarak arkalarýna bakmadan çekip gitmiþlerdi. Her defasýnda koþan bir. çocuk nasýl düþünce kalkýp öylece kanayan dizine aldýrmadan paçasýna bulaþan tozu silkeleyerek koþmaya devam ederse acýya aldýrmadan öylece koþmaya devam etmiþti.her düþmesin de saçýna yada sakalýna yapýþan aklara aldýrmadan devam etmiþti bu uzun soluklu koþu. Þimdi ise o yýllarýn omuzlarýna koyduðu derin yükün ve yüreðindeki sýzýnýn gölgesinde gözlerine yapýþan buðunun varlýðýyla yaþýyordu hayatý. Bir nefes sigara ile bir yudum bira yoldaþý olmuþtu. Yazdýðý kitaplar raflarý süslerken o kendi yalnýzlýðý içinde kayboluyordu. Kimbilir belki binlerce kiþi yazdýklarýnda kendinden bir þeyler buluyordu ama onu anlayacak insaný onu sevecek bir yüreði daha bulamamýþtý.

     Þehir karanlýða gömülürken sokak lambalarýnýn karartýsýnda kalan üç beþ yýldýz iliþti gözüne. Tatlý bir hayali hatýrlattý o yýldýzlar eski bir sevdanýn acýsý sardý yüreðini. Saman yolunun þahitliðinde içilecek iki kadeh þarapla sevda sözcükleriyle aydýnlatacaklardý geceyi. Derin bir sýzý sardý yüreðini öylece dondu bedeni damarlarýnda akan kan çekildi sessizce ve yanaklarýndan süzüldü iki damla gözyaþý benliðine ihanetle. Titreyen duraklarýný diþleriyle kavrayarak denizdeki yakamozla dost oldu çýkarsýzca ve öylece kala kaldý yanan sigarasýndan çektiði zehre aldýrmadan. Ve masaya yanaþan garsonla bir kez daha anlaþtý gözleriyle bir kadeh bira daha. Beynindeki yýllarýn gelgitleriyle mücadele ederken ne yazacaðýný unutmuþ,bembeyaz bir sayfaya ve çelik uçlu mýzraba düþman olmuþtu. Yenilenen kadehinden bir yudum daha çekerken uzaklarda gözlerine takýlan rengârenk bir ýþýltýyla kendine geldi. O rengarenk ýþýltý içinde bir anda olsa kendi yüreðini bulmuþtu. Dudaklarýný ýsýrarak “bok vardý büyüyecek deðimli anasýna yedi kuruþa sattýðýmýn memleketinde bir büyük parasýna bile gebe” kaldýk diyerek savruldu beynindeki karanlýk ve buluþtu o rengarenk ýþýklarýn içine saklý akýl almaz masumlukla.

     Yýllar öncesini düþledi, küçük bir ilçede salýncak yada tahterevalli kültüründe öte rengarenk ýþýklarla aydýnlatýlan kocaman bir parkýn bir gün karþýsýna çýktýðý günü hatýrladý birden. Öyle telaþla o kalabalýðýn içine dalýp çarpýþan arabalara,atlý karýncalara yada gondol denilen o kayýða benze alete baktý öylece iç geçirerek. Hafta baþýnda aldýðý haftalýðý hiç elini sürmeyerek Cuma akþamýný beklemesini düþledi öylece heyecanla. Ve ayaklarýnýn kýçýna deðe deðe o ýþýk haznesine koþmasý geldi aklýna yüzüne yansýyan en masum tebessümle. Önce çarpýþan arabalara koþtu merakla bir jeton alýp beklemeye baþladý sýrasýný. Seans bitince arabalara koþan insanlarýn hengamesinden heyecanýnýn yüreðine yapýþmasýný hissetti.ve sonra delice yapýþtýðý bir arabaya kendini atýþý ve o ömrünün deðiþilmeye ek on dakikasýný alan heyecanýný yaþadý yorgun yüreði. Saðdan soldan yok olmadý öte yandan ona çarpan arabalr ve insanlarýn yüzüne yansýyan alýþýla gelmiþin dýþýndaki masumiyet. Ürkütmüþtü onu sanki yaþamdan öçlerini alýyormuþçasýna saldýrýyorlardý arabalara.bitsin istemiþti bu kýsýr çatýþma ve duran arabadan kendini atmýþtý anlayamadýðý korkuyla. Sonra ona en masum gelen öylece kendi etrafýnda anlamsýzca dönen atlar filler develer iliþti gözüne. Yel deðirmenleriyle savaþmaya hazýr bir Donkiþot misali atladý bir atýn üzerine ve dönmeye baþladý ayný eksen etrafýnda atlar. Oysa iþte o gün binmiþti aslýnda hayatýn en kýsýr döngüsünün üzerine ve iþte o anlarda tanýþmýþtý kýsýr döngü ile. Ayný eksen etrafýnda dakikalarca anlamsýzca dönen bir at ve onun üzerindeki bedeni aslýnda ona yýllar sonra atýlacaðý bir iþ yaþantýsýnda ne denli, mücadele etse de o dairenin içinden çýkamayacaðýný anlatýyordu ona ruhu sýkýlmýþtý.

     Ve delice atlý kendini atýn üzerinden o bu çembere dahil deðildi. Acýyan dizine aldýrmadan koþtu öylece gökyüzüne kucak açan dönme dolabýn önüne. Ama oda neydi. Ayný kör kabus devam ediyordu bir yukarý bir aþaðý bir altta kalýyorsun bir üstte. Lunapark diyorlardý bu anlamsýz yere ve bu müzik seslerinin kulaklarý çýnlattýðý zamanlar aslýnda o saf ve temiz beyinleri yýllara hazýrlama çabasýydý. Bir oyundu ve anlamsýzca var olmuþtu bu oyunun içinde. Ama o çarpýþan arabalardaki heyecaný, atlýkarýncadaki Donkiþotluðu ve dönme dolaptaki yýldýzlarla muhabbeti ona hayatýn anlamýný ufakta olsa anlatmýþ, satýlmýþlýklarýn ve savruluþlarýn sebebini anlamasýný saðlamýþtý. Oysa o zamanlar yüzünde anlamsýz masum ve olabildiðince saf bir tebessüm vardý. Oradan oraya delice ve heyecanla koþan bitmek tükenmek bilmeyen bir enerji ile var olduðu ortamý keþfetmeye çalýþan bir yürekten baþka bir þey deðildi. Þaþkýnlýkla ve merakla ilk kez dokunduðu o soðuk ve büyük oyuncaklarýnýn ihtiþamýna kapýlmýþtý delice.sýska bedenine aldýrmadan nefes nefese koþuþturmalarýnýn yerini alan martýlarýn meraký geçmiþi bu güne taþýmýþtý dünün gizemini.

     Derin bir nefes daha çekti sigarasýndan ve yýllarýn ona yüklediði yüklerin altýnda ezilerek “keþke çocuk kalabilseydim” dedi kendinden bile utanarak. Öyle kuvvetli kalabilseydi keþke dedi hayal gücüm ve öyle bir oyuncaðýn tepesinde kendi eksenim etrafýnda dönmeye aldýrmadan dünyayý bir kalemde deðiþtireceðime inansaydým keþke dedi yada o dönme dolapta gök yüzüne çýkýp avucuma aldýðým yýldýzlarla aydýnlatabilseydim karanlýk yarýnlarý. Ama artýk o kadar masum nede o denli çýkarsýzdý.bir yudum daha çekti birasýndan ve tükenmiþ ciðerleri bir nefeste daha dumana boðuldu.

     Çelik uçlu mýzrabý kavrayarak son kitabýna son noktayý koymak adýna saldýrdý bembeyaz kaðýdýn üzerine kendinden utanarak.” Keþke keþke o bizi kýskanan gözlerin gölgesinde hala bir atlý arkýnca üzerinde dünyayý kurtaracak bir Donkiþot olabilseydim” dedi diþlerini sýkarak ve öylece gülümsedi hayata. Onu Donkiþot yapmayanlara onu bir kez bile anlamayanlara ve ondan delice korkanlara. En anlamlý ve beklide en çýkarsýz cevabý verdi hayata o yüzüne yapýþmýþ tebessümle.

     Yine anlamdý kaybolan umutlarla süslü hayatlar dönme dolapta eleriyle yýldýzlar toplayan masum bedeni ve o ýþýltý içinde bile kayboldu umuda dair sesleniþi ve sýska bir küfür savurdu hayatýn tam orta yerine “ ben umudumun için eden bu çýkar dolu yüreklerin ta en iç noktasýna içimden çýkan en sýcak hediyeyi veriyorum” dedi haykýrarak. Anlamsýzdý o ýþýk haznesi yada anlamsýzlaþtýrýlmýþtý vaktinden önce olgunlaþan bir yüreðine. Sustu öylece yaþadýklarýndan habersiz bir köþede ve yel deðirmeleri olan öfkesi kabardý son kadehinde. Öylece sarýldý sevdalarýna masumca ve öylece dokundu yüreðine çocukça ve öylece çaptýlar ona acýmadan bir çarpýþan arabaya binmenin ser hoþluðunda. Oysa o ne oyuncaktý nede oyuncak olmalýydý. Ve öylece gülümsedi yaþayan o kirli yüreklerin sözde masumluðuna ve yüreðinin kiri aktý gözlerinden savurdu küfürlerin günahýný sile ek en masum tebessümü esen rüzgârla. En çocukça bir tebessümle ve inadýna çocuk kalarak….

www.hamzaekiz.com
http://www.facebook.com/pages/Hamza-Ekiz/138596183387