Son bardaðý da dikiyorum. Her þey þimdi daha net. Etrafýmdaki gülüþmeler ve yüzler ise daha anlamlý. Bar desen daha boþ gözükmeye baþladý gözüme. Alkol alanlar için yapýlmýþ onca skeç onca espri var ama hiçbirinde insanlarýn daha net gördüðü ve hissettiði söylenmez. Gerçi þu saatten sonra baþka bir yalan daha kaldýracak durumda da deðilim. Neyse onu bunu býrakalým bar ortamýna geri dönelim. Sözde ''net'' hisseden elim cebime bir þekilde girmeli ve hesabý ödemeliyim. Tek derdim bu þu an. En iyisi içimden üçten geriye saymak. Böylece hem beyin fonksiyonlarýmda ufak bir hareketlenme olur hem de psikolojik olarak elimi cebime atabileceðime inanabilirim. Üç...iki...bir...Evet! Elim cebimde...Cüzdanýmdan kredi kartýný çýkartýyor ve alkolden olsa gerek hafifçe gülümseyerek barmene uzatýyorum. Barmen hiç duraksamadan hemen kartý kapýyor. Barmenlerdeki bu çeviklik beni hasta ediyor açýkçasý. Çünkü biliyorum ki ben asla o hýzda kartý yere düþürmeden tarz bir þekilde alamam.

Saða sola anlamsýz bir þekilde baktýktan sonra fiþiyle beraber kredi kartýmý barmenden alýyor ve yavaþtan tabureden kalkýyorum. Kulaklarýmda yabancý sözler, karþýmda ise yabancý gözler var ama nedendir bilinmez onca alkole raðmen aklýmda ayný yüzler hatta açýk konuþayým yüz var. Evet filmlerdeki alkoliklerin dediði gibi ''Seviyorum lan''. Ben bu hale gelecek adam mýydým edasýyla ellerim cebimde,baþýmsa eðik bir þekilde bardan çýkýþa doðru ilerliyorum. Sonunda kapýyý açýp,dýþarý çýkýyorum. Ýnsaný serinleten tatlý bir soðuk var. Dolayýsýyla tatlý bir sigara yakmak þart. Ceket iliklemek,telefondan saate bakmak falan boþ þu an. Ne yazýk ki canlar yakan bir zippom yok. Zaten elime de yakýþmadýðýndan çakmak ile yakmak daha mantýklý. Bir nefes çekiyor ve baþlýyorum uzun maratonuma.

Sigaramla beraber eve kadar yürüyorum. Tabi sigara sayýsý yol uzunluðundan dolayý artýyor o ayrý bir mesele. Apartmana varýyor ve zar zor giriþ kapýsýný açýyorum. Asansöre doðru ilerlerken garip garip ritimler mýrýldanýyorum. Niye o sesleri çýkarýyorum bilmiyorum ama o an mantýklý ve sakinleþtirici geliyor. Neyse...vardým sonunda bana sert bakýþ atan on iki numaraya...Sanki bu kadar içmene ne gerek vardý gibilerinden sert sert yüzüme bakýyor. Hiç aldýrýþ etmeden bir kere çevirmemle açýyorum kapýyý... Yavaþ bir þekilde içeri giriyorum. Gerçi evde kimse yok ama varmýþ gibi hissetmek hoþuma gidiyor. Botlarýmý çýkarýp iki kere çevirmeyle kapýyý kilitliyorum. Ufak adýmlarla yatak odama varýyor ve yataðýn üzerine oturuyorum. Biraz bazý þeyleri düþündükten sonra üstümü çýkarýyorum ve eþofmanlarýmý giyip yataða gömülüyorum. Pijama asla giymem. Nedendir bilinmez küçüklüðümden beri saçma buluyorum.

Yataða yattýðýmda derin derin nefes alýrken buluyorum kendimi. Ýçimde kopan alevler bir ejderha nefesi gibi kendini gösteriyor. Ayný zamanda da tekrar tekrar sevdiðim kiþinin adýný söylüyorum. Durmak istiyorum ama o adý söylemek hoþuma gittiðinden bir - iki kez daha söylüyorum. Çünkü biliyorum...her ne kadar sabah kalktýðýmda yanýmda olmasa da; þu an adýný tekrar tekrar söylediðimde öyle ya da böyle rüyalarýmda olacak.