Kýrýþýk alnýnda ve çiçek yanýðý yüzünde biriken boncuk boncuk terleri sildi, eteðinin ucuyla. Nefes nefese kalmýþtý, nefes almakta zorlanýyordu. Asýrlardýr yorgundu. Yorgunluk içine kývranýp yatmýþ, içinde yer etmiþti, acýlarýyla birlikte. Aslýnda oðlu Hasan gittiðinden beri yorgundu. Üstelik halsizdi, keyfi de yoktu. Pek gülmezdi… Hasan"ý çýksa, günün birinde geri dönse evine, yorgunluðundan eser bile kalmayacaktý. Bunu iyi biliyordu.

Hasan, ortalarda yoktu. 12 yýl olmuþtu Hasan"ýndan ayrýlalý. Oðul anasýndan ayrýlalý… Neredeydi, kiminleydi, ne yapýyordu? Kimse bilmiyordu. Son gün evden çýkarken;
"Beni yemeðe beklemeyin geç gelebilirim." demiþti annesine. "Sendika seçimleri uzun sürebilir."

Gidiþi o gidiþti. Hasan o günün içinde ne Sendikaya uðramýþ, ne de Sendika seçimlerine katýlmýþtý. Gören de olmamýþtý Hasan"ý.

Hasan"ýn haber vermeden ansýzýn ortadan kayboluþu onda derin izler býraktý. Onlarca araz, hastalýk sahibi yaptý. Yüksek tansiyon, arada bir tekleyen yorgun kalbi, üzüntüden oluþan midesindeki ülseri önemsemiyordu bile. Gür simsiyah saçlarý seyrekleþmiþ, aralarýna aklar düþmüþtü. Gülen mavi gözlerindeki ýþýk çoktan sönmüþtü. Yine de yaþama küsmüyor, sýkýca tutunmaya çalýþýyordu. Aslýnda onu yaþama baðlayan, ayakta tutan biricik oðluna yeniden kavuþabilmek umuduydu.

Oturduðu iskemleden güçlükle kalktý, yemeðin altýný kýstý, demlemeye býraktý… Mutfak perdesini araladý, uzaklara bakýyordu. Aklýnda hep Hasaný vardý. "Þimdi çýkýp gelse, "Anam" dese boynuma bir güzel sarýlsa ne güzel olurdu." diye geçirdi aklýndan. "Ona sýkýca sarýlsam, baðrýma bassam.… Kana kana içsem hasretimi.… Koklasam.… Seni ne çok özledim oðul desem…."

Gözlerini uzaklara kýstý.

Rüyadan uyanýrcasýna kendine geldi. Aslýnda oðlu þimdi çýkýp gelse ne yapardý, nasýl davranýrdý, bilemiyordu. Gözleri dolu dolu oldu, hýçkýrýklara boðulmak doyasýya aðlamak istiyordu ama evdekiler duysun istemiyordu. Dayanamadý sonunda banyoya koþtu, musluðu açtý, akan suyun sesiyle birlikte akýttý gözyaþlarýný. Hýçkýrýklarý duyulmasýn diye musluðu sonuna kadar açtý. Þimdi daha rahatça aðlayýp boþaltabilirdi içinin yangýnýný. Nasýl olsa evdekiler su sesinden anlamayacaklardý aðladýðýný. Tutamýyordu kendini bir türlü, þelale baþýnda olsa ne yazardý zaten gözyaþlarý þelale olmuþ akýyordu deli deli. Boþaltý içini döktü iyice… Aynada kendini uzun uzun seyrettikten sonra, yüzünü bir güzel yýkadý, havluyla iyice kuruladý. Kendini toparlayýp toparlamaz salona geçti. Salondaki köþe koltukta oturan hayat arkadaþý ve halýnýn üzerinde trencilik oynayan torunlarýný görünce rahatladý. Yalnýzlýktan korkuyordu.
"Ýyi ki siz varsýnýz" diye geçirdi içinden. "Sizin varlýðýnýz ve Hasanýmýn bir gün geriye dönme umudu olmasa, nasýl dururum ayakta"

Aðlamaktan kýzaran gözlerini Hüseyin Efendi görmesin diye konuþurken kaçýrýyordu ondan. Hoþ Hüseyin Efendi anlamýyor deðildi, anlýyordu yine de yüzüne vurmak istemiyordu. O da gizlice içine akýtýyordu gözyaþlarýný hep.

Nazire ana yer sofrasýný kurdu, kendisi yemedi torunlarýnýn karýnlarýný bir güzel doyurdu. Hüseyin Efendi istemeye istemeye birkaç lokma yedi. Týkandý. Gözleri uzaklara dalýp gitti.

Sofrayý kaldýrdý, sofra bezini balkondan aþaðýya silkeledikten sonra, aceleyle bulaþýklarý yýkayýp duruladý. Yeni güne hazýrlanmalýydý. Çünkü O bir Cumartesi anasýydý; her Cumartesi oturma eylemi yapan kayýp çocuklarýný arayan, seslerini duyurmak için savaþým veren analardan yalnýzca birisiydi…

Çantasýný hazýrlarken, Hasan"ýn eski sararmýþ resmini çýkarýp sessizce baktý. Hasan ne kadar sevecen ve lekesiz görünüyordu. Resmi defalarca öptü, göðsüne götürüp sýkýca baðrýna bastý. Xýzýra dualar etti. Umutluydu, nasýlsa bir gün mutlaka bulacaktý onu. Resim yýpranmasýn diye usulca sardý mendiline. Sonra özenle yerleþtirdi çantasýna.

Sabah erkenden kalkacak, gün doðarken düþecekti yola. Hüseyin Efendi televizyonu uzaktan kumanda aletine basarak kapattý. Oturduðu yerden kalkarak usulca odasýna geçti, yataðýna uzandý. Nazire Ana torunlarýný son bir kez kontrol ettikten sonra, kocasýnýn yanýna geldi. Sessizce yataðýna kývrýldý, yorganý çekti üzerine.

Yeni bir gün, yeni bir umuttu onun için...…