beni birini severken düþünme
sevmek acýtmaz bu kadar yüreðimi
beni yargýsý belirgin suallerle dolama diline
cezalar edinir saplanýrým bedenine
gökyüzü kadar olamýyor içim
ne kar taneleri atýyorum yüzüne
ne bir damla olsun yaðmur tenine
yine de üþümüþlük var halimde
aðýrdan aðýrdan alýyorum geçmiþin irdelediði sýzýlarý gözlerime
hayal mi dersin
meyal mi
hepside sensin


hayat bu diyordum sana hatýrlýyormusun
çok bilmiþliðimin tasladýðý bir ön yargý ile yaslanýrdým omuzlarýna
þimdi
kendi çaresizliðimle tükendim ne kadar uzaktaydýn far etmeden böyle
vakitler edindim bir ahir hüzünlerime
gitmeseydin ya
ölebilmenin þurasý burasý mý olur
keþke ölebilseydim ya
ne düþünmeliyim
ya da beni düþünülesi gelen ne kalacak þimdi bunca sessizliðin ardýndan
deliye mi yorulacak bunca kayýp zaman
yoksa
zamana borçlu bir delimi yaratacaðým ardýndan
kaç kiþi olacaðýz biz
kaç kiþi yer edecek bunca kanayan yaranýn kabuk baðlamýþ yazgýsýndan
kan damlalarýný gizlemek marifet ister gidenim
kanatmak kadar
kanayan yaranýn süzülüþü görünürken
kim yerini alýr söyle bana
ömür boyu geçmeyecek bir tek yara kadar
gücüm yok artýk
gecikilmiþ biri gibi zamaný kýrýyorum sözlerimde
geç kaldýk sevgilim
birbirimize getirmek için mücadele edilmiþ onca gizeme
ne yaparsan yap þimdi
istersen yeni bir sevgili bul kendine
sevgiler yarat kalbine
sýðdýr sýðdýrabildiðince geleceðine
beni bir baþkasýný severken düþünme de
þu sensizlik var ya
var olasý oldu buda bana öylesine
onun da benim de canýmýz cehenneme
oh be yangýn iþte
üþümüþlüðüme bile hasret kalýrsam bir gün orada olacak kanayan hüznüm
gücenecek neyim kaldý
artýk senin kadar uzaktayým sevinçlerime
git be
hangi gidiþ yer eder bunca geçen zamanýn gölgesine
unutulmamasý gelen tek söz kalýr ölümüme
son kez söylendiði gün kadar gerçek ve yalýn
seni seviyorum diyen dilimden hesap sormadýðým gibi
suskunluðundan da bi çare aramam küskünlüðüme
kýrdýn ya yeter
dönme olsun bitsin