Ýnsan olarak 22 günlük bir oluþumdan söz etmek mümkün müdür acaba? Þöyle ki bir bebek ana rahmine düþtükten 22 gün sonra kalbi oluþur.Ve o kalp yýllar boyunca duracaðý ana dek hiç durmadan ve aralýksýzca vücudun en küçük zerresinden uzuvlara kadar oksijeni haberdar etmek için çabalar durur.Gün gelir ve bir gün vazifesini tamamlayan o organ artýk çalýþmaz ve yapmasý gereken bir iþ kalmamýþtýr.Bu andan itibaren varlýk aleminden yokluða bir geçiþ ve cismaniyette ki varlýðýmýzýn yok oluþa gittiðine beraberce þahit oluruz.
Bizler zaman kavramýný 24 saat olarak belirlemiþ ve hayattaki yaþam düzenimizi bunun üzerine düzenlemiþ olsak ta olaya birde þu yönden beraberce bakalým ve geri dönüþ yapalým.
Bizler ruh olarak önceden yaratýlmýþ birer varlýksak eðer ve sýramýz geldikçe dünya üzerindeki yerimizi alýp sýrasýyla gelip geçiyorsak ve de yaþadýðýmýz süre içerisinde zamanýn neresinde olduðumuzu bilemiyorsak biz hangi zamaný yaþýyoruz? Gerçekten de zaman 2012 demek ya da saat 21:30 mu demek? Zamanda yolculuk yaptýðýmýzýn kanýsýndayým ki þöyle açýklanabilir bu durum.Ýnsanoðlu zamanýn bir parçasýnda hareket eden bir varlýktýr.Zamaný bir yol olarak düþünecek olursak eðer bizler daha önceden var olmuþ olan þeyleri dünyevi boyutta ve bedensel olarak tekrar yaþýyoruz.Düþünce dünyasýnda insan nereden geldiðini ve nereye gideceði konusunda bir bilgiye sahip deðildir.Elbette bu bilgi yüce yaratana aittir.Ancak bizlerde ruh aleminde zamansal olarak bir yürüyüþ gösterebiliriz.Bu mümkündür ama var aleminden yok alemine geçmemiz gerekmektedir.Bu konu tek baþýna kapsamlý ve geniþ çaplý ele alýnarak buradan paylaþýlacaktýr.Zaman sadece gece ile gündüzün tekrarýndan ibaret deðildir.Zaman öyle bir kavramdýr ki þuan bulunduðunuz ortamdan çok uzaklara hareket edebilmeniz de mümkündür aslýnda.Zamandan kopmak belli baþlý konularla mümkündür.Günümüzün zaman tabirinden sýyrýlýp bahsetmiþ olduðum zamana girdiðiniz takdirde de sizin için zamanda yolculuk baþlamýþ demektir.Bu çok zor ve manevi anlamda güç gerektiren ayný zamanda akli denge olarak çok saðlam ve güçlü olunmasýný gerektiren mevzudur.Neden mi? Ýnsanoðlunun beyni öyle bir sistem üzerine yaratýlmýþtýr ki doðumundan ölümüne gördüðü duyduðu hissettiði hiçbir þeyi en küçük detayýna kadar her þeyi kaydeder.Aklýnýza gelen soru: biz neden hatýrlayamýyoruz peki? Bunun içinde þunu söylemek mümkündür.Unutmakta bir nimettir.Nasýl mý? Diyelim ki çok sevdiðimiz biri bu hayattan göç etti ve biz bunun acýsý ile feryat figan aðlamaktan gözlerimiz de yaþ kalmadý.Beyin bu acýyý unutmamýþ olsa biz her gün her gün ayný acý ile yanýp kavrulacaðýz ve dünyalýk hayatýmýzý alt üst edeceðiz.Olaya bu yönden bakýldýðýnda gerçekten çok önemli ve düþünülmesi gerekmektedir.Dediðimiz gibi beyin her þeyi kayýt eder ama biz onlarý geri çaðýramayýz.Bunun adýna da unutkanlýk demiþiz.Unutmayýz sadece unutturuluruz.Bunun içinde üzülmekten öte sevinmekte gerekir.
Hiç þu þekilde düþünmüþ müydünüz? Geçen bir zaman var ama bu nasýl olur? Aslýnda bizler bir zaman tünelinin içinde yer almaktayýz. Þöyle düþünün: çok uzun uçsuz bucaksýz bir akarsu var ve olabildiðine hýzlý akmakta.Bizlerde þu aný yaþayan kiþiler olarak o akarsuyun tam ortasýnda olalým.Baktýðýmýzda bizden çok ileri de olan ve harekete etmekte olan sularý görürüz.Acaba bizlerde onlarýn yanlarýnda yer alabilir miyiz? Zamanda yolculuðu biz baþlatabilir miyiz yada nereye kadar gidebiliriz?