AÞK’A EMANET OL
Kelime bulamýyorum anlatmaya seni,
Argolara sýðýnýyorum;
“Kýyak geçtin” gönlüme sevgili…

Senden saklayamadýðým yanlarým var,
Ayakkabýlarýmý baðlayamam mesela…
“Çocuksun” desen bir oyuncak alasým geliyor,
“Delisin sen” desen bir þiir yazarým hemen…

Bazen saplanýyor kalemim,
Sýrtýma aðýr bir yük,
Yazmak zorundaymýþým gibi…
Baþkasý okusun diye mi yazar insan?
Yoksa sadece içini kâðýda döküp rahatlamak için mi?
Belki ben sadece sen oku diye yazýyorumdur,
Eðer duyuyorsan dinle!
Anlýyorsan;
Aþk’a emanet ol…
Saðlýcakla kal yüreðimde…