her þey yalnýzken baþladý .yanlýþken deðil.önce gözlerimden gitmeyen hayalini hedef alýp yüreðimin gücüyle vuruyordum sensizliði ,zamanla diniyor sandýðým bu sýzý daha da acýtýyordu canýmý ,baktým olmuyor yanaklarýmdan süzülen þeffaf ve tuzlu bir kanamayla sele verdim, sürükleniyordu hayalin ruhumun uçurumunda, ne yapsam olmuyordu, dýþarý attým kendimi kendi benliðimden kovarcasýna ,kelimelerin gücü ,bir kere sarýlýþýn, efendisi olmuþtu masumiyetimin .zaman bir an duraksýyor ,bir an koþuyor gibiydi ve giden sen olunca varýlacak tek umut kendim olmuþtum, ne kadar uzakta olsa özlemin gözlerimin önünden kaybolmuyordu hayalin ,hani söylenmemiþ yahut býrakýlmýþ bir çok ayrýntýyý sineye çeker gibi, biliyor musun ,nedense en çok kendime kýzýyorum.yok , yok ,meraklanma her þey yalnýzken baþlamýþtý. Yanlýþ olduðunu anladýðýmda kendimi öldürmüþtüm .çünkü senden baþka türlü vazgeçemezdim.