Bir piþmanlýkla yazýyorum bu satýrlarý sana
susmam gerektiði halde içime dert olan ne varsa…
Senden gitmek pahasýna da olsa yazýyorum iþte.
Aslýnda söylenesi çok sözüm var sana.
Þairinde dediði gibi
“baþlamadan bitirmek bitirmeden baþlamak istiyorum”...


Gözlerim aðýrlaþýyor.
Kahpe kurþunlar diziliyor gece yarýlarýna.
Sessizce bir veda dokunuyor dimaðýma,
uykusuz mu kalýyorum ne?
Sabahlarý iple çekiyor karanlýklarým.
Dilime doladýðým vedasal sözcüklerle,
korkularýma yenik düþüyorum.

En leþ yanlarýný sunuyor kargalar
önlerine düþen aþkýn ölü haline.
Kýpýrdamýyorum.
Öylece bekliyorum,
dudaklarýmý geviyorum kanatýrcasýna
ve susuyorum yine en suskun halimle.

Kelimeler savaþ veriyor beynimde.
Dilimin ucunda bir terk ediliþin tuzaðýna takýlýyorlar söyleyeceklerim
ve öylece bir kanyona çarpýyor, konuþacaklarým intihar etmiþçesine...

Küstah yanlarýmdan birini daha sergiliyorum iþte.
Acýyorum...
Acýndýrýyorum...

Gözlerim ansýzýn bir gölgeye takýlýyor,
ölümün baþ ucumda gezindiðini görüyorum.
Sonra usulca yataðýmdan kalkýp dolabýmýn kapaklarýný açýyorum.
Elime geçen ne varsa karanlýða fýrlatýyorum.
Piþmanlýklar diriliyor ölü aþklar arasýndan ve ben
geceye bir sevda daha kurban ediyorum.

Bir sahil kýyýsýna yaklaþýyor ruhum.
Gamdan bir dünya kuruyorum.
Daha düne kadar yakýp kavuran aþk ateþinde,
þimdi buz tutmuþçasýna üþüyorum.
Elime geçen aþk sarhoþu bir þiþeye kalbimi koyuyorum.
Üzerine acýlarýmý týpalýyorum ve ardýndan bir hüzün deryasýna salýyorum.

Sonra çýðlýklar düþüyor geceye,
odamýn duvarlarýna þamar þamar iniyor içimin feryatlarý.
Artýk sevmiyorum...
Özlemiyorum...
Beklemiyorum...
diye baðýrýyor.
Yeni yeni fehmine varýyorum boþuna çýrpýnýþlarýmýn.

ÞÝMDÝ KALPSÝZÝN BÝRÝYÝM ÝÞTE!



Ayþe Özyýlmaz