Bilindiði gibi Türkiye’den, Avrupa’ya insanlar 1950’li yýllardan itibaren gitmeye baþlamýþlardýr. Avrupa’ya bu gidiþlerin büyük bir çoðunluðu para kazanmak içindi. Ve tümünün düþüncesi ise, biraz para kazandýktan sonra en kýsa sürede ülkeye geri dönmekmiþ. Ancak ömrünün son yýllarýný yaþayan Türklere neden hâlâ buradasýnýz diye sorduðumuzda? Çok ilginç cevaplar alýndýðý gibi karmaþýk düþüncelerle yaþadýklarýný görmekteyiz.
Dünyanýn neresinde olursa olsun, bir insan gerek ekonomik gerekse siyasi ya da baþka nedenlerden ülkesini terk etmiþse, o kiþi daha önceden kimliðini oluþturduðu öz dil, din ve düþünce kültüründen bir þeyleri kaybetmeyi göze almak durumundadýr.
Çünkü her yeni göçle birlikte, eski kültürel deðerlerin bir kýsmýný atmadan, kýrmadan veya unutmadan, yeni yerleþilecek toplumsal yapýya uyum ve adaptasyon (Entegrasyon) saðlamak mümkün olmamaktadýr. Bu yüzden göçmenlerin çok büyük bir kesimi, iki kültür arasýnda bocaladýklarýndan, sürekli ikilem içerisinde bilgi, duygu ve düþünce karmaþasýný yaþamaktadýrlar.
Ýçerisinde bulunulan bu duygu ve düþünce karmaþasý doðal olarak insanlarý birtakým aþýrý uðraþ ya da fikirlere sevk etmektedir. Bunlarý daha net anlayabilmek için Avruapaya gelen Türkiyeli göçmenleri, iki kategoride ele alarak deðerlendirmek en doðrusudur. Birinci kategoridekiler direkt para kazanmak amacýyla gelen Türk iþçilerdir. Ýkinciler ise siyasi olarak gelenlerdir.
Gerek Para kazanamak için gelenler gerekse siyasi Türkiyeliler hemen hemen Avrupanýn tüm ülkelerine yayýlmýþ durumdadýrlar. Ve her ülkede en az 50 000 kiþi olmak üzere milyonlara varan sayýya ulaþmaktadýrlar.
Para kazanmak için Avrupaya gelen Türklerin büyük bir çoðunluðu, devletler arasý yapýlan iþ anlaþmalarý neticesinde gerçekleþmiþtir. Ve resmi kanalla doðrudan iþçi olan bu insanlar, daha sonra çocuklarýný Türkiye’den evlendirmeleri neticesinde büyük bir göçmen nüfüsü oluþturmuþlardýr. Belirtilen Türk göçmenlerin çoðunluðu ilkokul mezunu durumundadýrlar.
Eðitim seviyelerinin düþüklüðü, Türk iþçiler için büyük bir dezavantaj oluþturmaktadýr. Çünkü ülkesinde almýþ olduðu eðitim, kendi dilini ve kültürünü öðrenmesine dahi yeterli gelmediði için, bu seviye ile yabancý bir kültürün içerisinde var olmak ve sorunlarla baþ etmek öyle her insanýn yapabileceði bir þey deðildir.
Diðer bir olumsuz nokta ise, iþçi olarak gelen insanlar dil ve kültür sorununu çözemeyeceklerini anlayýnca, bu defa daha çok maddi tasarruf yoluna giderek, sosyal ve kültürel hayattan kendilerini tamamen soyutlamaktadýrlar. Örneðin Türk Göçmenlerin %99’u en az 20-30 yýl Avruapa’da yaþadýklarý halde, akraba ziyaretinin dýþýnda en yakýnýndaki diðer bir Avrupa ülkesini daha yakýndan tanýmak ve bilgilenmek için ziyaret etmiþ deðillerdir. Bu olumsuzluklara bir de Avrupalýlarýn kendini beðenmiþlikleri ve de ýrkçýlýklarý eklenince, Türkiyeli iþçiler ne yana savrulacaklarýný bilemeden daha çok içlerine kapanmaktadýrlar.
Ýfade edilen durumu bilen Türk devleti, kendi vatandaþý olarak gördüðü insanlara sözde yardýmcý olma amacýyla, Konsolosluk veya Büyükelçileri aracýlýðýyla çeþitli derneklerde sürekli Ýslam din ve ýrk milliyetçiliði aþýlayarak, bu insanlarý daha da büyük bir çýkmazýn içerisine sürüklemektedir.
Çünkü gerek din gerekse ýrk milliyetçiliði her yerde tüm belalarýn baþlatýcýsýdýr. Hele de yabancý bir ülkeye gönüllü olarak para kazanmak için geleceksin, yok senin kültürün dinin iyi deðil, benimkisi daha iyi ve üstündür, bunlar “Gâvur ve Kaâfir’ þeklinde aþðýlamak ahlaksýzlýðýn daniskasýdýr.
Hem adamlarýn iþinde çalýþýp paralarýyla çocuklarýný ve aileni besleyeceksin, hem de din ve ýrk milliyetçiliði yaparak bu insanlarý yerden yere vurmak hiçbir ahlaka sýðmamaktadýr.
Ve Avrupalýlar buna karþýlýk þu ifadeyi kullanmaktadýrlar. Beðenmiyorsan çek git ve bir daha da gelme. Ama Türkler ne yapýyorlar? Ýnadýna Avrupada kalmaya devam etmektedirler. Emekli olanlarýn çoðunluðu ülkelerine dönüþ yapmadýklarý gibi, çocuklarýýysa Türkiye’ye gitmeyi hiçbir zaman düþünmemektedirler. Bu noktada Avrupalýlara hak vermemezlik yapýlamaz.
Hangi þartlarda göçmen olunursa olunsun, her göçmenin haklarý bulunduðu ülkede sýnýrlýdýr. Buna raðmen haddini ve sýnýrýný bilmeden çok iðrenç bir milliyetçi duygu içerisinde adamlarý yerden alýp yere vurmak ilkesizliktir.
O zaman neden burayý terk etmiyorsunuz diye sorulduðunda? Asla gerçek cevap vermiyorlar. Çünkü çalýþtýklarý ülkelerde sahip olduklarý huzur, güven, saðlýk, hak, hukuk, adalet ve temizlik, kendi ülkesinde hayaldir. Ýþte bu anlayýþ yüzünden Türk devleti baþta olmak üzere Türklere, Avrupalýlar hiçbir zaman güvenip itibar göstermemektedirler. Ve Milliyetçi bu Türklerin daha enterasan bir anlayýþlarý, kendi düþüncelerine ihanet ederek, seçimlerde sürekli Avrupalý Sosyal Demokratlara oy vermektedirler.
Ondan sonra da yok efendim Avrupalýlar bizi istemiyor, bizi kýskanýyorlar gibi saçma sapan yalanlarla hatalarýnýn üstünü örtmeye çalýþmaktadýrlar. Ozman demezler mi? Tüm iliþkilerini kes olsun bitsin, neden kesmiyorsun? Ýliþkilerini kesemezler çünkü Türk devlet yetkilileri, Avrupalýlar olmadan ayakta kalamayacaklarýný kendileri de biliyorlar. Ancak bunu halka açýklayamazlar. Açýklamalarý durumda toplumun çoðunluðunu sürü gibi arkalarýndan sürleyemeyeceklerdir. Onun için Türkiye devlet sisteminde halkýn her þeyi bilmesi demek, devleti yönetenlerin iþine asla gelmemektedir. Diðer taraftan siyasi olarak gelen Türkiyelilerin durumuna baktýðýmýzda, þöyle bir gerçekle karþýlaþmaktayýz.
Gerçekten siyasi kültürü dolu ve eðitimli þekilde gelen insanlar, karþýlaþmýþ olduklarý yabancý kültürle biraz daha kolay entegre olmaktadýrlar. Çünkü Avrupa’ya siyasi olarak gelen Türkiyelilerin büyük çoðunluðu Alevi ve Kürtlerden oluþmaktadýr.
Aleviler zaten anadan doðar doðmaz her türlü milliyetçiliðe karþý bir kültürle var olduklarý için, Avrupalýlarla entegrasyonda ciddi bir sýkýntý yaþamamaktadýrlar. Gerek Avrupalýlarýn kültürel ve sosyal faaliyetleri, gerekse Alevilerin siyasi ve kültürel faaliyetleri her iki toplumu hiçbir noktada rahatsýz etmemektedir. Türkiyeli siyasi Kürt göçmenlerin durumu ise diðerlerinden biraz daha farklýlýk göstermektedir.
Örneðin siyasi bilinci yeterli olan Kürt göçmenler entegrasyon sorunlarýný daha kolay aþarlarken, siyasi bilinci ve eðitim seviyesi düþük olanlarsa ciddi bir kültürel karmaþa yaþamaktadýrlar. Çünkü Kürt siyasi kiþilerin ailelerinin hemen hemen hepsi Ýslami kurallara göre ve Kürt Aþiret mantýðý çerçevesinde kültürüel geliþmini tamalamýþlardýr. Bu da doðal olarak Kürt göçmenlerin üç kültür arasýnda bocalamasýna neden olmaktadýr.
Bir yandan Avrupa dil ve kültürü, diðer yandan Türk dil ve kültürüyle birlikte kendi anadili ve Aþiretçi yapý arasýnda sýkýþmalarý yüzünden, yaþamlarýna doðru bir yön verememektedirler. Avrupa’nýn göbeðinde Mardin ve Hakkari’deki gibi yaþamaya çalýþmaktadýrlar.
Kültürler arasýnda kendilerine uygun bir köprü kuramayan göçmenlerin bu yaþamlarýndan özet olarak þu sonucu çýkarmak mümkündür.
Avrupa’daki tüm göçmenler içerisinde eðitim ve genel kültürü yeterli olanlarýn haricinde, diðer büyükbir çoðunluðun çocuklarý % 80 oranýnda genellikle yarým zekalý olarak þekillenmektedirler.
Buna sebep olansa, baþta da ifade ettiðimiz gibi göçmen aileler çocuklarýna kendi milliyetçi ve dar dünya görüþüne sahip olduklarý kültürü dayatmaklarýdýr. Diðer taraftansa çocuklar okulda ve dýþarýda Avrupa kültürüyle yaþamasý neticesinde, göçmen çocuklarý iki kültür arasýnda bocalayýp, psikolojik yorgunluk içerisine düþmektedirler.
Ve böylece çocuklar psikolojik olarak ya aileye veya Avrupa kültürüne karþý agresifleþip, insani ve toplu iliþkilerde büyük bir soðukluk ve düzensizliðin içerisinde yetiþmektedirler. Ýþte göçmeye karar veren her aile, göçmeden önce bu olaylarýn hepsini hesap edip ona göre karar vermelidirler.
Bunlarý hesap edemeyen büyük çoðunluk her zaman hayal kýrýklýðý yaþamýþlardýr. Bu da insan ve külürlü niteliðini ciddi anlamda zedelemektedir. Ýþte Türkiyeli göçmenlerin yaþamlarý ve dünyaya bakýþlarý kýsaca bunlardan ibarettir.


Cemal Zöngür