Uzun zaman önce unuttuðumu, bir daha yaþamayacaðýmý sandýðým duygularýn þu anda içimde fýrtýnalar koparak kol gezmesi beni dümeni kýrýk bir gemi gibi denizin ortasýnda çýlgýn dalgalarýn arasýnda bir oraya bir buraya savurduðunu hissediyorum. Bu gemiye binerken mantýðýmýn benimle birlikte gelmediðini, gemi hareket ettiðinde onun kýyýda bana el salladýðýný gördüm. Sanki bende ondan kurtulmak istercesine sinsi bir gülüþle ona el sallýyordum.

Özlemim büyüyor içimde. Uzaktan titrek ezan sesleri duyuyorum, ezan seslerini de çok seviyorum...
„Bir gün ,elbet bir gün“..!!
Ýþte o elbetlerde zincirliyim. Pranga mahkumlarýnca tutsaðým. Sana yönelecek gücü sende arýyorum.. Talan olmuþluðumun kýrýk döküklüðünde, Güçsüz fakat umutluyum...!!
Bak...
Yine bütün ýþýklar söndü pencerelerde. Ýçime düþen kor yakýyor beni. Bir gün mü geçti üzerinden gençliðimin?, bin gün mü?, bin yýl mý? sayamýyorum!
Ben caným;
Ben mühürlenmiþ, ben sende tutsak ve sana mecburum her zamankinden çok çözüp çözüp birbirine baðladýðým böyle gecelerde.
Bu kapkara sonsuz göðün altýnda, sana geç kaldým ? Korkuyorum..!!! Bu gün sorguluyor ve yargýlýyorum hayatýmý yine... Her zamanki gibi susmak mý doðru olur diyorum.
Susmak...
Yaðmurdan arta kalan bir tutam bulut bile aðýr geliyor omuzlarýma, çekilmez bir yük oluyor gülümsemek. Oysaki gülümsemeyi ne çok seviyorum...!!! Gözlerimden dökülen aðýtlarý toplayýp senin kapýna türkü türkü býrakmak geliyor içimden. Senin de sesin aþýp geliyor çökmüþ bir dað üstünden. O daðlarýn altýnda kalmýþ ben; kapkara bir sitemle kadere aðlaþýyorum. Bu yaralý bakýþlarla hiç bir þeyi tutamam. Biliyorum gönül koymam, küsüp gitmem hata olur.Ne yapayým !!!!

Böyle gecelerde daðýlýyorum. Ellerim yuvasýna uçuyor,arkasýndan gözlerim....Bir hayalin çevresinde dönüp duruyorum. Sonra ,mor perçemli þafaklar seni bana getiriyor. Umutlarým yeniden göðe eriyor. Yalandan,riyadan,kirden,pastan uzak yerlerde umutlarým boy veriyor.

Böyle geceler olgunlaþtýrýyor beni...

Sevgimi haykýrmak istediðim anlarda; SUSMAYI..

Hýçkýrýklardan boðulmak yerine; GÜLMEYÝ...

Gitmek yerine; geri dönüp daha SIKI SARILMAYI...

.....VE HERKESTEN BÝRÝNÝ;

Canýmdan çok sevmeyi öðretiyor böyle geceler...

Sabretmeyi öðreniyorum


Ruhumu sana adamalýyým... Ruhum senin olmalý... Sen ruhumu güzel kýldýn... Seninle ruhum yeryüzünde yaþamaktan her zamankinden daha fazla olgun... Ýzin ver ruhum sende kalsýn... Bu kararý kalbim ve bedenimle aldýk... Kalbimde bedenimde bu karardan dolayý ferah... Çünkü sen ruhumu kendinle donattýn... Gülücüklerinle, sözcüklerinle, bakýþlarýnla!..

Biliyorum ki sen en nice mutluluklarla bezeli yaþamlarda uyumalýsýn... Fazlasýyla hak ettiðin sevinçlerin gelmeli bir bir yüreðine... Gelmeli ki; geçmiþinde ki acýlarýn buhar olup kaybolmalý tümden... Hayalinde coþkuyla yarattýðýn sözcükler, öyküler canlanmalý teker teker... Ve hepsi seninle olmalý bütün ömrünce... Hayallerindeki sevinçlerin seninle yaþamalý hep... Senin olmalýlar dirilip... Yüreðini geçmiþindeki loþ boþluktan çekmeliler... Çekip akmalýlar yaþamýna... Akýp sarýlmalýlar sana sonu gelmez bir nehir gibi...

Titreyen yüreðine merhem olmalý yaþayacaðýn her an... Sen ve kalbin gözyaþlarýný sadece mutluluklarýn için tüketmeli... Geçmiþin asla aðlatmamalý seni... Aðlatýrsa bile her aðlayýþtan sonra daha fazla mutlu olmalýsýn... Çünkü yüreðin uçsuz bucaksýz bir iyilik tarlasý... Biliyorum ki bu tarlayý o iyi, sýcak umutlarýn çapaladý hep... Biliyorum ki bu tarla sende huzuru, mutluluðu ve kahkahalarý çaðrýþtýran mutluluk renginde... Sen bu tarlayý böylesine bereketli, gülümseyen topraklý bir hale getirmek için çok uðraþtýn... Geçmiþinin sana sýzýlarla örülü dikenli tellerle barikat kurmasýna raðmen masmavi bir tarla yarattýn içinde... Gelecekteki mesut düþlerin bu tarlada saklýdýr...

Hayallerin birikmiþlikten aðýrlaþtý farkýndayým... Hayallerden çekindiðini, ürktüðünü de biliyorum... Ve her þeye raðmen hayallerin sana yaklaþmasýndan korkmadýðýný da biliyorum!.. Hayallerin mavi tarlanda gerçek olup misafir olacaklar yüreðine... Çünkü sen hayallerini zamanýn içinde doyurdun, besledin, onlarý incitmedin ve kimsenin de incitmesine müsaade etmedin... Senin incitmeye çalýþanlar hatta incitenler oldu... Buna engel olamadýn... Ama hayallerine zarar verdirtmedin!.. Çünkü hayallerin senin için kutsal ve özgür... Emin ol hayallerin de senin için ayný þeyi düþünüyorlar... Sen ve hayallerin senin gerçeðin... Gerçeklerinse senin güzelliklerinle yoðrulmuþ kalbinin yaþama bakan uzantýlarý...

Ve biliyorum ki gerçeklerini ve hayallerini kýranlara ve zarar verenlere bile öfke duyamýyorsun... Çünkü öfke bedeninden uzak bir karanlýk senin için... Çünkü öfke duyamayacak kadar narin ve ince ruhun...


Benimle yada bensiz mavi tarlanda mutlu olmaný arzuluyorum yaþamýnýn sonuna kadar!.. Benimle mutlu olmak istiyorsan ben yeryüzünden göçene kadar ruhum senin!.. Eðer daha çok benimle olmak istiyorsan ben öldükten sonra da senin ruhum!.. Ama benli yada bensiz ruhum senindir... Ruhlar asla kaybolmazlar... Ýnan bana bir an bile ruhumun senin olmasýndan piþmanlýk duymayacaðým... Zaten eðer alýrsan ruhumu ona yabancýlýk çekmeyeceksin... Çünkü tamamen seninle dolu!.. Seninle ve yaþattýklarýnla... Seninle ve sözcüklerinle... Seninle ve sevginle...