Bir sabah polis memurlarý tarafýndan, evinden karga tulumba alýnarak karakola götürüldü… Ancak karakolda öðrenebildi götürülme sebebini; Taammüden bir kiþiyi öldürmeye teþebbüsten ve aðýr yaralamaktan hakkýnda tutuklanma müzekkeresi düzenlenmiþti… Ýfâdesi alýnacaktý…
Karakoldaki sorgulama ardýndan, hapse atýlmýþtý… Suçlandýðý konu ile ilgili hiçbir bilgisi yoktu ve bütün ithamlarý reddetmiþti, ama sonuç deðiþmemiþti. Konuyu soracaðý ve öðreneceði hiçbir tanýdýðý gelmemiþti yanýna ve hapse atýldýktan sonra ziyaretine.
Daha sonra öðrendiðine göre yaraladýðý kiþi vefât etmiþti…Þimdi iþ daha zorlaþmýþ, durumu daha içinden çýkýlmaz bir hâl almýþtý.
Tek sanýðýydý, iþlemeye teþebbüs ettiði iddia edilen korkunç cinayetin. Bütün deliller aleyhineydi ve olayý gördüðünü iddia eden bir kaç da þâhit vardý…
Biliyordu ki, iþlememiþti böyle bir cinayet; zaman zaman içinden çýkmayacaðý problemleri olmuþ ve bunalýmlara düþmüþtü; ama sabýrla çýkmayý bilmiþti bu bunalýmlardan. Kavga etmeyi bile bir ayýp gören kendisinin cinâyet iþlemsi; mümkün deðildi ve çok korkunçtu. Nasýl olur, nasýl yapardý? Ýnsanlarý hattâ bütün yaratýklarý seven biri olarak!
Hayatý boyunca yararý hep baþkalarýna, zararý ise kendine olmuþtu. Niçin böyle bir suç iþlemeye kakýþtýðýný ve suçlama ile karþý karþýya kaldýðýný hâlâ anlayabilmiþ deðildi? Suçlanmasýna, hele hâkim önüne çýkarýlmasýna anlam veremediði gibi, çok saçma buluyordu, ileri sürülen gerekçeleri ve korkunç bir câni olduðu iddialarýný…
     Mahkeme ve mahkeme salonu ile ilgili her þey acâyipti. Daha önce bir konu ile ilgili bulunduðu mahkeme salonuna ve düzenine hiç benzemiyordu bu salondaki görünüm ve düzen. Hâkimin kendisini göremediði gibi, þâhitleri de göremiyordu… Ýçinden çýkýlmaz bir girdaptý, neydi bu müphemliðin anlamý?
Bir þey dikkatini çekmiþti: þahitlerin isimleri ile kendi ismi ayný idi, buna taaccüp etti… Soyadlarý ise; Tikligöz, Çolakel, Topalayak, Kekemedil, Cüce ve Yaralýkâlp’ di…
Ýlk ânda soy isimlerin neyi çaðrýþtýrdýðýný pek anlayamadý…Bir müddet sonra kafasýnda bir anlam ýþýðý parladý…
Bir gözü tikli, bir eli çolak, bir ayaðý kýsa olduðu için, topal; dili biraz kekeme, boyu cüce denecek kadar kýsa; kalbi de yaralýydý, gerçekten…”Allah! Allah! Bu nasýl olur, adlarý benimle ayný, soyadlarý ise vücudumda olan arýzalardan oluþuyor?” diye içinden geçirdi… ” Alil ve âciz kalmamýþ sokakta, beni suçlamak için, nasýl bir araya geldilerse, bir araya gelmiþler” diye düþünmekten kendini alamadý…
Kendini itham eden bu þâhitler en güvendiði, sevdiði ve her sýrrýný paylaþtýðý; her zaman, her yerde olmaya çalýþtýðý çok yakýn arkadaþlarýyla da yan yana oturmaktaydýlar. Þâhitlerin seçilemeyiþine þaþýrýrken, arkadaþlarýnýn teþhis edilebilir olmalarý daha da þaþýrtýcýydý.
Arkadaþlarýnýn ithamlar karþýsýndaki yaklaþýmlarýný ve suskunluklarýný yakýþtýramýyordu onlarýn kiþiliklerine. Ayrýca, insanlara güvenmenin bedelinin ne kadar aðýr olduðunu düþünerek; ne kadar yalnýz, ne kadar kimsesiz olduðuna kahrediyordu… “Meðer ne kadar yanýlmýþým, dost sandýklarým ne kadar uzakmýþ bana” diyerek içerliyordu…
     Hâkimin:
“ Karar celsesini açýyorum, herkes yerini alsýn ve lütfen sessiz olunsun” îkazýný tâkiben duruþmaya geçildi.
Þahitler birbiri ardýna çaðrýlarak, dinlenmeye baþlandý…
Soyadý Tikligöz olan: cinayeti açýk ve çok net olarak gördüðünü;
Çolakel olan: “öyle yakýndým ki ona, sanki benimle çekti tetiði”;
Topalayak olan: “cinayet mahalline benimle beraber gitti desem yalan deðil, ona o kadar yakýndaydým”,
Kekemedil olan: kekeleyerek; “maktulün yalvarýþlarý hâlâ kulaklarýmda, o âný unutmam mümkün deðil, bu câniyi asýn!”;
Yaralýkalp ise: “bu câninin acýmasýzlýðý ile yaram daha da arttý ve utanýyorum o ânýn dehþetini hatýrladýkça. En aðýr cezâ ile cezâlandýrýn bu kâtili!”
Cüce olan: “Ýnanýn bu adamý çok yakýndan tanýrdým, çok iyi bir insandý, böyle bir cinâyeti iþleyeceði aklýmýn köþesinden bile geçmezdi, Hâlâ inanamýyorum! Ama iþledi bu cinâyeti, gözlerimin önünde. Onu en aðýr cezâ ile cezâlandýrýn” diye sözlerini tamamladýlar.
Bu anlaþýlmaz ithamlarýn verdiði korku ile dehþete kapýlarak tepeden týrnaða titremeye baþladý sanýk…
     Cinâyetle ilgili savcýnýn iddialarý, þâhitleri, ve maktulun yakýnlarýnýn dinlenmesi esnasýnda, söylenenleri iþittikçe hiçbir þeyi duyamaz ve hiç kimseyi göremez hâle gelmiþti sanki…
”Aman Allah’ým! Ben ne yaptým, nedir bu baþýma gelen, ya da getirilmek istenen?” diyerek kendine sorular yöneltiyordu…Bir komplo ile karþý karþýya olduðu ihtimâli üzerinde yoðunlaþýyordu düþünceleri…
Þâhitlerin söyledikleri iyice ümitsizliðe düþmesinin dozunu artýrmýþtý..
Birden hâkimin: “suçlu ayaða kalk” îkazýyla normale döndü ve hakimin: “itiraf et, ileri sürülen iddialarla ilgili söyleyeceðin bir þey var mý? Doðrularý anlatýrsan senin için daha hayýrlý olur…Sakladýðýn þeyler cezânýn artmasýna sebeptir” diyen sesini yeniden duydu…
Ne diyeceðini ve ne yapacaðýný bilmez hâlde duruyordu, çakýlmýþ gibi…
Hâkimin:
“söylediklerimi duymadýnýz mý? Bak, senin için iyi olmayabilir bu suskunluk, konuþ ve açýkla olan biten ne varsa, bizim daha doðru bir karar almamýza yardýmcý ol” demesi üzerine, savunmayý yapmasý için bir þeyler söylemek üzere avukatýna doðru döndü:
Hayretten, fal taþý gibi açýk kaldý gözleri. Kendi ile duruþma salonuna giren ve yan yana oturduðunu sandýðý avukatý yanýnda yoktu. Onun olduðu yerde tanýmadýðý bir þahýs oturuyordu… Sanýðýn kendine þaþkýnlýkla baktýðýný görün þahýs rahatsýz olmuþ gibi davranarak; “sizi ben savunacaðým” dedi.
Sanýk ”bu ne biçim iþ? Niye yok avukatým? nereye gitti? Yanýmda oturan da kim? Neler oluyor? Allah rýzâsý için olaný biteni bana anlatacak bir insaflý vicdan sâhibi yok mu?” derken,
Hakimin; “lütfen sâkin olunuz ve yerinize oturunuz! “Burada suçlanan ve ifâde vermesi gereken sizisiniz, esas siz anlatýn olaný biteni” demesiyle iyice þaþkýna dönmüþtü. Ne anlatacaktý, bilemiyordu…
Yanýnda oturan ve avukatý olduðunu iddia eden þahsýn uyarmasýna raðmen, ifâde vermek için ayaða kalktý:
“Anlatacaðým bir þey yok, ben mâsumum, burada iddia edilenlerle uzaktan, yakýndan bir ilgim yok, olamaz da…Anladýðým kadarýyla karar vermiþisiniz siz, suçlu olduðuma. Ben durumu Allah’a hâvale ediyorum. Suçsuz olduðum er geç anlaþýlacak ve suçsuzluðum ortaya çýkacak” dedi, avukatýnýn susmasýný söylemesine raðmen. Ardýndan devâm etti: “yapmayýn, etmeyin, acýyýn bana” dedi ve baþka söyleyeceði olmadýðýn ilâve ederek sendeleyerek yerine oturdu.
Hakim: “anlaþýldý, bir süre sonra kararý açýklayacaðým, oturuma on beþ dakika ara veriyorum, herkes süre bitiminde yerini alsýn” diyerek salondan çýktý…
Jandarmalar onu da alarak sanýk odasýna götürdüler. Kendisine sigara ikram ettiler, aldý, yaktý, dudaðýna götürdü, bir nefes çekti öksürmeye baþladý, sonra aklýna sigara içmediði geldi…Sigarayý yere attý. Kafasýný elleri arasýna alarak derin düþüncelere daldý…Ne tür bir cezâ vereceklerdi? Ne sebeptendi baþýna gelenler? Nasýl bir sýkýntýydý bu? Geçmiþe doðru hayatýný sorgulamaya baþladý…
“Çok akýllý olmasýna raðmen, vücudunda bâzý organlarý doðuþtan normalden farklý idi… Çocukluðunda anlayýþsýz ve hoþgörüsüz arkadaþlarý bu sebepten kendisi ile sýk sýk alay ederler ve eðlenceye alýrlardý…
Ýnsanlarýn bu dar görüþlülüðü onda kapanmaz yaralar oluþmasýna sebep olmuþtu. Kendisine karþý yapýlan hakâretvâri davranýþlarý düþünür ve çok üzülürdü. Zîrâ hiç kimse yaratýlýþ konusunda ne olacaðýný ve nasýl olacaðýný; erkek mi, kadýn mý olacaðýný; hangi anne ve babadan doðacaðýný, ýrkýnýn, memleketinin neresi olacaðýný seçme hakkýna sâhip deðildi.
Her yaratýk, kendisi için Yaratan tarafýndan belirlenen ölçütlere göre yaratýlmaktaydý… Vücut þeklini de seçme hakkýna sahip olmadýðý gibi, akýl gücünün yani yeteneklerinin ne olacaðýný da seçme hakkýna sâhip deðildi. Ýnsan sâdece dinini seçme hakkýna sahipti. Arkadaþlarýnýn bunu düþünememesi ve yapmaya çalýþtýklarý nankörlük, ayný zamanda Allah’a açýk bir isyandý…
Lise yýllarýnda baþka bir sýnýfta okuyan bir kýz vardý: çok güzeldi ve çok terbiyeli idi… Kendisine karþý hep nâzik, anlayýþlý davranýr hattâ baþkalarý üzdüðünde teselli ve teskin etmeye çalýþýrdý… onda olan eksikleri hiç yüzüne vurmaz, normal bir insan gibi hareket ederdi. Aslýnda öyle idi de…Hoþgörüsüz arkadaþlarýna kýzar, yaptýklarýnýn çok hatâlý olduðunu söylerdi… Bu kýzýn insaniyetliði ve anlayýþý, içinde ona karþý bir hayranlýk, giderek bir derin sevgi ve de aþkýn doðmasýna sebep olmuþtu…
Yine öteden beriden konuþtuklarý bir gün, nasýl olduðunu ve nasýl yaptýðýný tam bilmiyordu, birden ona âþýk olduðunu söyledi… Kýz hiçbir tepki vermedi önce…Sonra teþekkür etti duygularýndan dolayý ve ardýndan kendisinin de onu sevdiðini söyledi.
O kadar mutlu olmuþtu ki…Bu kadar olumsuzluk içinde olumlu ve hoþ bir geliþmenin olmasýna, anlatýlmazdý duyduðu sevinç…
Birbirlerine karþý olan duygularý zaman içinde geliþti ve saygýlarý daha da arttý birbirlerini tanýdýkça yakýndan, sevgileriyle birlikte.
Lise bitti ve üniversiteyi kazandýlar, ayrý ayrý yerlerde…Ama arkadaþlýklarý ve aþklarý artarak devam etti.
Üniversitenin bitiminde evlenmeye karar vererek konuyu ailelerine açtýlar… Kýzýn ailesinin, vücudundaki arýzalardan dolayý evliliklerini aslâ kabul etmeyeceðini ve bu iþten vazgeçmelerini söylediklerini duyunca yýkýldý adetâ. Aracý olarak kimi koydu ise hep olumsuz cevap aldý ve tehdit de edilmeye baþlandý. Günlerce ve gecelerce uykusuzluk çekti…huzursuz oldu. Ne yapacaðýný bilmez hâlde çeliþkilerde gezindi durdu… vücudunda eksiklik vardý ama aklen hiçbir eksikliði yoktu, hattâ kendisiyle eðlenen bir çok insandan daha zekîydi. Daha ahlaklýydý…Ama kimse bununla ilgilenmiyor, daha çok fizikle meþgul oluyordu…Ne büyük hatâ, ne büyük yanlýþtý bu!
Artýk bu konuda yapýlacak bir þey kalmadýðýna ve bu evliliðin olmayacaðýna kanaat getirince, içinde oluþan ümitsizlik girdabýnýn akýntýsýna kapýlarak, karar verdi intihara… Ýntihar için yeri ve her þeyi hazýrladý…Gününü ve zamanýný belirledi.”
Birden, bir elin dokunuþuyla geçmiþinden ve daldýðý hayallerden uyandý…
Jandarma: “salona geçeceðiz, kalk!” deyince kalktý ve salona girdiler…
Hâkim bir süre sonra yerini aldý. “sanýk ayaða kalksýn! kararý açýklayacaðým” dedi ve devâm etti, “mahkememiz sanýðý, taammüden adam öldürmekten dolayý îdam cezasýna çarptýrdý” dedi, sanýk kararý duyar duymaz bayýlarak yere düþtü…
Baþucunda sevinç çýðlýklarýndan oluþan bir gürültüyle uyandýðý zaman dudaklarý kupkuru, içi ise çok ezikti…Baþýnda sargýlar ve müthiþ bir aðrý vardý. Dövülmüþ gibiydi bütün vücudu… Nerde olduðunu sorduðu zaman hastânede olduðunu söylediler… “Niçin” diye sorunca: “intihara kalkýþtýðýný ve nihayet kefeni yýrttýðýný” açýkladýlar…
Kendi kendine hayret etti… “Nasýl olur da intihar edebilerim, nasýl olur da karýncayý bile incitmekten ürken ve korkan ben, kendi canýma kast edebilirim? Bu ne büyük ihanet! Affet beni Allah’ým!” diyerek aðladý, sâkinleþinceye dek..
Bu olaydan sonra kesin olarak, ne olursa olsun yaþamaya karar verdi ve sürekli tekrarladý kendine “Yaþamaya karar verdim” diye…