|
Anasayfa |
Son
Eklenenler |
Forumlar |
Üyelik |
Yazar
Katýlýmý |
Yazar Kütüphaneleri |
|
|
22 Kasým 2003
Trenler ve Ýstasyon
Boran KALAY
Hiç bitmeyecek gibi gelen uzuun tren yolculuklarý vardý hayatýmda. Bir þehirden baþka bir þehire deðil bir yürekten baþka bir yüreðe hiç deðildi...sadece istasyondan ayrýlma vakitleriydi... |
|
Hiç bitmeyecek gibi gelen uzuun tren yolculuklarý vardý hayatýmda. Bir þehirden baþka bir þehire deðil bir yürekten baþka bir yüreðe hiç deðildi...sadece istasyondan ayrýlma vakitleriydi... Biraz mecbur biraz gönüllü gidiþler yaþadým hep. Gönüllü dediysem gönlümü býraktým her gidiþimde ben her yola çýktýðým istasyonlarda... Ýlk giden sendin. Bir yaz güneþi içimi ýsýtýrken yataktan kalkmamak için çocukca bahaneler üretirken içimde gittiðini söyledi hiç tanýmadýðým bir çocuk panikle aðlayarak. En son ozaman aðlamýþtým yýllar önce. En son belkide bu kadar çaresizce. Daha sonra senin gidiþin alýþtýrdý beni gitmelere. Hep giden oldum diðer tüm zamanlarýmda. Kaçarak kendimden nefret ettirerek genelde. Çünkü biliyordum ki gidenin caný acýmýyordu geride kalan o terkedilmiþ istasyondan daha çok. Gidiþinin intikamýydý gitmelerim en çok þimdi anlýyorum Dönmeyecektin ve gitmeyi de sen seçmemiþtin ve acýlarýmýn hafifletici sebepleriydi bunlar. Hafifleyen acýlarýn yerine daha aðýr olanlarý yaþamaktýr derdik ya hayat bende belkide sýrf bunun için iki yürek oldum tam dokuz sene sonra. Tutunduðum dalýmdýn sen nefes alma sebebimdin diyemem çünkü senden sonra hala ayaktayým ve nefes alýyorum ve inan hiç bir yere tutunmadan da yaþayabiliyor yapraklar yere düþseler bile bir süre. Ama gidiþinde yaþamanýn anlamýnýda yanýnda götürdüðüne inanýyordum o kapkara ankara gecelerinde. Belki alýþtýk belki yalnýzlýktý insanýn doðasý bilemiyorum ama yeniden sebepler aradým kendime nefes almak için. Buldum da yada buldum sandým gidiþinin acýsýný çýkartmak için. Biliyormusun Bahar Yüzlüm senden sonra ilk defa ve sanki son defa yeniden isim verdim sevdama...YÜREÐÝM... Senden farký yoktu sevdamýn hayatýmýn anlamlarýmýn. Senle yaptýklarýmýzý yaptýk en çok yapamadýklarýmýz ise hala yapamadýklarýmdý. Belkide sýrf bu yüzden gidiþinin sebebiydi Yüreðim’in. Bizden yoruldu senle bizden deðil ama çünkü seni hatýrlatmayan tek yürek ondaydý bu hayatta bana. Gidiþlerin hiçbir anlamý olmazdý trenlerin. Gitmeleri gerekirdi ve giderlerdi çünkü bi sonraki istasyonda bekleyenleri vardý ama beraber götürdükleri geride býraktýklarý istasyona aitti hep ve bunu bilemezdi onlarýn çelik alaþýmlý yürekleri. Her gidiþimde gittiðime inandýrmýþtým kendimi nereye hangi istasyona gittiðimi bilmeden hayat denilen ve sýnýrlarý çoktan çelik çubuklarla çizilmiþ demir yolumda. Belkide giden ben deðildim ben sabittim ayný o istasyonlar gibi. Ama bir kasabýnýn çok dýþýnda kimsenin inmediði ve binmediði yani trenlerin hiiiç durmadýðý bir istasyon. Belkide sýrf bu yüzden yolunu kaybedenlerle buluþtuk ve yolu tarif ettiðimde gittiler. Bir durak soluklanýlan bir istasyondan öteye gidemedim þu hayatta. Ama yinede o kadar çok insana yol tarif ettimki hemde sýnýrlarý çoktan çizilmiþ bir yolu... Bilen birtek benmiydim sýnýrlarýnýn çizildiðini yoksa insanlar kabul etmek istemedikleri için mi görmüyorlardý bilemiyorum. Sensiz yýllarýn sonunda Yüreðim’le baþbaþa sevda yüklüyken depolarým ve onun vagonlarý son düdük çalýndý ve kimse kalmasýn anonsu yapýldý yine yeniden týpký senin gidiþinde olduðu gibi. Ben yine yalnýz ben yine tek baþýma kapkara bir þehrin kapkara bir yolundan kapkara uzakta kapkara kaldým. Ve ben yine bu gidiþe (ki hiç bir gidiþ senin ki kadar alýþtýramazdý beni gitmelere) hazýr deðildim. Ne kedilerin sinsice gidiþ geliþleri yýktý beni Özgecan ne de gidiþ geliþleri bekledim senden farklý olarak Daçe. Ama artýk biliyorum ki ne giden tren ne de gidilen istayondan farklý deðildir hayatta. Tren yolu bilmeden istasyonun tarif ettiði yolu takip eder istasyonu geride býrakýp ve bilirki geri döndüðünde o istasyon hep ordadýr. Biz istasyon olmayý seçtik dostlar. Son istasyon diye bir þey yokmuþ bunu þimdi çok iyi biliyorum son istasyon diðer seferlerin hep ilk istasyonu oluyor ne yazýk ki...
:: Trenin yandan çarklýsý olur mu acaba :) |
Gönderen: Burcu Yýldýzer / Ankara/Türkiye
|
13 Nisan 2005 |
|
| Bir hesaba mahkum hayatlarýmýz var elde. Elde bir var ama diðerlerini say(a)mýyoruz… Saðlamayý hiç bilmiyoruz gidenler gibi, öyle deðil mi? Yýllarýn dökümünü yapýyor yürek, en çok da sapladýðý ve bize saplanan yýlýn dökümünü. Sonra baþlýyoruz geçen zamaný þimdilerde anýmsayýp: “ yýkýntýlarýmýza ” bakmaya… Ne giden de ne de kalan da sorun! Sýzlayacak ve AH! (ç)ekecek yürek her ikisinde de mevcut. Yalnýzca ayný zamana denk gelmiyor yürek çýrpýnýþlarýmýz. Kimimiz giderken; kimimizse kaldýðýnda yaþýyor o yaþamýn acýsýný ve anlamýný. Belki bir TEMMUZ acýsý; belki bir OCAK sancýsý; belki bir EKÝM dökümü; belki de bir NÝSAN çýkmazý… Bazen yürek hiçbir þey olmadan da acýyor! Sessizlik kuþatýyor, þehrin gecelerinde tutunmaya çalýþan yürekleri.. Evet, son istasyon diye bir þey yok! O yalnýzca ilk giden için ilk gittiði an da vardýr! Sonrasýnda O’nun için bile bir “ ilk istasyon ” halini alýr! Þimdi………… Satýrlarýmýn teker teker üzerini çiziyor ve siyaha boyuyorum. Sesli harfleri çýkartýyorum; sessiz ve (s)edasýz… Belki çýrýlçýplak kalýyorum bu yazýda. Yalýn hale gelmeyeli ve sevdayý kuþanmayalý ne çok zaman geçmiþ! Yaþamýn anlamý O’nunla gitmedi; asýl O gittiði için yaþam anlam kazandý! Gitmelerden de; kalmalardan da geçti(m). Hesaplarý (k)aldýrýn; hesapsýz aþka katýk olsun yüreklerimiz!!! 19:17 bu da bir zaman aralýðý… Pazar(lýk)sýz düþü(n)m! Sanýrým, sanýrýmýna ortak bir arkadaþýn oldu sanýrýmýM. SevgiMle Kal… |
:: :o) |
Gönderen: ÖzgeCan / Muðla/Türkiye
|
10 Mart 2005 |
|
| Treni çoktaaan kaçırmadık mı biz, sadece bilgisayarıma değil hayatıma da format atan yegâne yürek... Biliyor musun? Sigara böreği olmasa da akşam size baskın yapmayı planlıyorum ki, sarılırken kır kemiklerimi... Ayrıca yeni yzaılarını bir türlü yayımlamayan izedebiyata isyandayım!!! Mahrum bırakıyorlar milleti yüreğinin eşsiz iklimlerinden! |
:: |
Gönderen: m.a. / Ankara
|
25 Þubat 2004 |
|
| Hiçbirimiz sabit deðiliz. Herbirimiz kendi yolunda ilerliyor ve hiçkimse yol tarif edemez bir diðerine. Bilmediði þeyi nasýl tarif eder insan? Tüm yapabileceði, daha geniþ görebilenlerin, yolunu daha iyi görmesini saðlamaktýr diðerlerinin ve kesiþmelerden ibaret buluþmalarýmýz adýmlarýmýzý paralel atmamýzý saðlar bazen. Ýþte hepsi bu.
"En son ozaman aðlamýþtým yýllar önce." demiþ yazar ve bir baþka yazar da "Aðlamasýný bilmeyenin kahkahasýndan da bir b.k olmaz." der. Her gidenin arkasýndan aðlamayý, aðlayabilmeyi öðrenmeli ki insan kahkaha da atabilsin yeri gelince... Ýnsan olabilsin.
|
|
Söyleyeceklerim var!
Bu yazýda yazanlara katýlýyor musunuz? Eklemek istediðiniz bir þey var mý? Katýlmadýðýnýz, beðenmediðiniz ya da düzeltilmesi gerekiyor diye düþündüðünüz bilgiler mi içeriyor?
Yazýlarý
yorumlayabilmek için üye olmalýsýnýz. Neden mi? Ýnanýyoruz
ki, yüreklerini ve düþüncelerini çekinmeden okurlarýna açan yazarlarýmýz,
yazýlarý hakkýnda fikir yürütenlerle istediklerinde diyaloða geçebilmeliler.
Daha önceden kayýt olduysanýz, burayý týklayýn.
|
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
|
|
TÜm yaþananlar yaþanacaklarýn bir adýmýdr ve unutmayýnki bugün geri kalan hayatýmýzýn ilk günü. . .
|
|
bu
yazýnýn yer aldýðý
kütüphaneler |
|
|
|