anam saçýmý kokluyor,
yavrum saçýn hüzün kokuyor
kýnalý kuzum neren acýyor
dilim, ana yüreðim diyemiyor

gül dikeni batmýþ göðsüme
gül kokusu kalmýþ ellerimde
ana ben ne ettim
o kýymetlim,
ben kaybettim

ilk satýrýný yazýyorum ayrýlýðýn,
ortasýnda karanlýðýn
sabýr taþýný týrnaklarýmla kazýyorum
her geçen gün azalýyorum

göðsümü kaplayan bu puslu hava
gün doðuyor
gün batýyor
her yeni gün her þey eskiyor

yaralý kuþum
ayrýlýk gölünü geçemiyorum
korkuyorum,
dün gibi eskiyorum.