Maviyle Huzur
.
Kocaman bir ayna
parlak, beyaz, ýþýl, ýþýl
elimde, yüzümde, bedenimde...
Tutmak isterken ellerimle,
kaçýyorken avuçlarýmdan
ilerliyor içimi yakarak.
.
Tenim isyanlarda.
Denizin de gücü yetmemiþ
mavisini korumaya.
Rengi bozulmuþ dalgalar
vurdukça kayalara
aþýnýyor her vuruþta bir parça.
Hýrçýn ve sert o seste
erimeye baþlýyorum
kocaman aynanýn ýþýnlarýnda...
Koþuyorum, koþuyorum
beyaza, yeþile, karaya çalmýþ maviye
ayaðýmý sürten taþlara aldýrmadan
tenimde kocaman aynanýn býraktýðý
ýsýyý, þavký býrakmaya....
.
Kucaðýndayým...
Sarmýþ tüm bedenimi
saçýmýn her bir tenine dek..
Bozulmuþ mavinin serinliði
içime girerken
uzanýyorum sýrt üstü ...
Yüzüme yansýmakta hala
o kocaman parlak ayna...
Beyaz, yeþil, karalarla oluþan ebrulisinde
bozulmuþ mavi
"Sen bana aitsin,
sen benimsin" diyor
baðýra, çaðýra...
Hýrçýnca
bir kayadan kopardýðý
küçük parçayý sunuyor bana
ona ait olduðumu ispatlarcai...
Ve
býrakýyorum kendimi
razý olarak yapacaklarýna.
.
Sürüklüyor, sürüklüyor....
Parçasýný elimde sakladýðým kayalar
görünmez oluyor.
Parlak kocaman ayna
bütün görünce bizi
býrakýp peþimizi
alýp baþýný gidiyor
daðlarýn ardýna...
.
Deðiþmiþ mavim ve ben
gidiyoruz birlikte
dalgalarýn kucaðýnda.
Mutluyum bu yalnýzlýktan
mutluyum sadece onun
beyazý, yeþili, karasýyla olmaktan.
Sarýyor mavim
yüzümü, gözlerimi, aðzýmý, saçlarýmý
okþaya, okþaya..
Tüm boþluklarým doluyor,
aðýrlaþýyorum,
inmeye baþlýyorum aþaðýlara.
Daha, daha,
daha iniyorum
yavaþ, yavaþ ahenkle,
isteyerek..
Ve
nefesim yukarýlarda,
sesim yankýlarda kalýrken
bedenim
gerçek,
bozulmamýþ maviyle buluþuyor
derinlerde...
.
Soluksuz bir huzur içindeyim
elimdeki kaya parçasýyla ...
.
04/08/2004
Nesrin Göçmen