Mesai



Yedi ceddini sevgiyle andýðýmýn kendini bilmezi haber yollamýþ. Neymiþ efendim: “Neden bunlar böyle olmuyormuþ da, bir þey yapmayý bilmiyormuþuz da, her þeyi biz mi öðretecekmiþiz de...”. Yapmayýn efendim yapmayýn. Ne yapýn, ne de ardýndan boþ boþ konuþun. Zaten geçende tepem attý. Kalkýp çaðýrdýlar: “Efendim siz yanlýþ evrak doldurmuþsunuz bu iþi biz mi öðretelim size.” diye bastýlar kalayý. Þimdi patronum olmasa elinin tersiyle çarpacaksýn köfteyi. Ardýndan alacaksýn ayaðýnýn altýna ver Allah’ým ver, ver Allah’ým ver. Acýdým. Hem de çok acýdým. Çocuklarýna baðýþladým. Hani yumuþattýðýmda aðlar falan diye düþmedim üstüne garibin. O konuþurken eðdim baþýmý önüme yerdeki halýyý izledim. Halýda da bir desen var deðmeyin gitsin. Hint halýlarý gibi mübarek. Ne kadar da özenmiþler. Bizim parlatýlmýþ kafa o ara konuþuyor. Parlatýlmýþ dedim de ciddi ciddi parlatýlmýþ adamýn kafasý. Pencereden ýþýk giriyor. O da kurulmuþ pencerenin önüne. Iþýk olduðu gibi kafada. Kafada da saç falan olmayýnca çok komik bir manzara çýkýyor ortaya. Hani kel diye komik demiyorum. Gözümü fena alýyor. Öyle olmasa belki konuþup da vereceðim aðzýnýn payýný... Arada, biri, bana bak mübarek deyip duruyor. Kendime geldim. Bizim çok bilmiþ süper zeka. Hani kýl olurum mübarek lafýna. Kendimi koyun gibi hissederim. Babam derdi ya kurbanlýk koyunlara mübarek. Bana her mübarek dendiðinde o gelir aklýma. Kendimi koyun gibi hissederim. Öyle miyim oysaki. Neyse kaldýrdým baþýmý. Baktým müdür kýpkýrmýzý olmuþ. “Size diyorum iki saattir. Zaten bu dalgýnlýðýnýz fazla oluyor.” deyip duruyor. Azaltalým demiþim. Ne yapayým aðzýmdan kaçtý. Tabii o da neyi demez mi. Hakikaten neyi azaltacaktýk diye düþünmeye baþladým. Bir de yüzüme dik dik bakýp beklemez mi söyleyeceðimi. Hani beklemese daha rahat olacaðým da hatýrlayacaðým neyi azaltacaðýmýzý. Bir anda sallamam gerektiðini hissettim. Ýþi dedim. “Nasýl yani” demez mi. Hayda! Bir sorudan kurtulduk ikincisi geldi. Nasýl, nasýl, nasýl...”Çok çalýþýyorum” demez miyim. Adamýn önce geriye doðru kaydýðýný ardýndan yüksek sesle konuþtuðunu duydum.” Ýþe doðru dürüst geldiðiniz mi var.” Babamýn hatýrýna olmasa iki dakika bekletmezmiþ kapý önüne koyarmýþ beni vesaire vesair... Yalnýz anlamadýðým neden kýzdýðý. Bunda kýzýlacak bir þey yok ki. Ýnsan haklarýný da mý savunmasýn. Her çalýþanýn hakký var da bir tek benim mi yok. Sesi yükseldi dedim de, bana karþý epeyce mesafelidir bizim hödük. Hani tepem attý mý ne yapacaðýmý bilir. O sebeple yükseltemez sesini. Yalnýz anlayamadýðým baþka bir nokta daha insanlarýn neden odaya girip de daha sonra tek tek çýktýðý. Ne münasebetsiz insanlar var bu dünyada. Ýnsan can ciðer patronuyla þöyle oturup iki kelime özel konuþamayacak mý. Ah ah eskiden daha iyiydi iliþkiler. Patron sekiz on dakika konuþtuktan sonra hatasýný anladý da sustu. Bu aralar biraz hasta sanýrým. Ara ara kýpkýrmýzý oluyor. Derin derin soluyup duruyor. Vah garibim. Neyi var acaba. Hasta mý ne. Bak þimdi de masaya uzandý. Kollarýný uzatýyor. Ne alacak acaba. Çok aptal caným. Burada kocaman bir adam duruyor. Benden istese ya. Öyle olsun. Benden isteyene kadar vermem istediðini. Yok öyle yaðma. Ýnsan güzelce hitap eder. Ne bileyim, “Sayýn Cicim” falan der. Böyle görgüsüzlükte olmaz ki. Þimdi de elini bana uzatýyor. Sol elini de göðsüne koydu. Anladým sanýrým. Sanýrým “Gönülden hürmetlerimle” deyip elimi sýkmak istiyor. Aslýnda tutmazdým elini ama affedilmek istiyor. Kýzarmýþta. Haydi neyse tutayým elini. Halen bir þeyler anlatýyor ama... Amaaaan bana ne. Elimi bir de býraksa. Hayda! Yapýþtý elime býrakmýyor. Býraksana kardeþim demek geçiyor içimden ama demiyorum. Yani bu kadar sevildiðimi bilmiyordum. Elimi kurtardým. Gözlerim doldu valla. Þimdi de masanýn altýna indi. Emekler vaziyette. Herhalde kaybettiðini yerde bulmayý umuyor. Ýyi ama neden bu benim aklýma gelmedi. Onu bu halde görünce gülesim geldi. Hani durumuna deðil. Bir anýma. Ben çocukken babam da böyle yapar bizi sýrtýna at niyetine bindirirdi. Deh der koþturur dururduk. Ýþte þimdi de patronun sýrtýna binmek geldi içimden de ona güldüm. Söylesem mi? Ýyi ama bu hödük ne anlar espriden. Zaten benimle ilgilenmeyi de býraktý. Ben çýksam iyi olur sanýrým. Hem garip biri. Þimdi de yan uzandý.Masanýn dibine uzanýyor. Sanýrým aradýðýný buldu. Elini uzatýp duruyor. Top gibi debeleniyor ama sevindim onun adýna. Çok uðraþtý ama buldu galiba aradýðýný. Onu aradýðýyla býrakýp çýktým dýþarý. Zaten mesaide bitti bitecek.Kýrk dakika var ama ne olacak altý üstü kýrk dakika görende bir þey sanacak. Hep yaptýðýmýz bu deðil mi? Arkadaþlarla göz göze geliyoruz. Selam verdim bir kaçýna. Bir kaçýna da iyi akþamlar. Çünkü artýk çýkabilirim. Ne de olsa patronla aram iyi. Hem o en son elimi sýkýþý yok mu... Sað olsun.Allah uzun ömürler versin. Bütün patronlar böyle olsa ne iyi olurdu. Rahat rahat evin yolunu tutabilirim.   

Merdivenlerden indim. Dýþarýsý hafif soðuk. Ellerimi cebime koydum. Biraz ýsýndýlar. Aklýma ellerim geldi. Böyle garip þeyler, garip fikirler hep beni bulur sanýrým. Ne olacak iþte iki el demek varken illaki aklýma takýlacaklar.    

Fenerin maçý ne oldu acaba. Parayý ona basmýþtým. Yine kazmalýk yapmazlarsa alýrlar bu maçý. Hem akýllýca da oynadým. Fenere bire dokuz veriyorlar. Karþý takýma ise bire çeyrek. Bunlar da enayi yahu. Hiç fenere oynayacaklarý düþünmezler mi. Gitti iþte yeþil mangýrlarý. Ama olsun böyle enayiler dururken benim gibi akýllýlara ekmek parasý çýkýyor. Keþke daha fazla oynasaydým. Allah kahretsin. Bir ses bana maaþýn hepsini oyna dedi ama dinlemedim iþte. Neyse yarýsý da iyi. Hadi oðlum Fener kazan þu maçý. Binanýn dibindeki kahvenin süper zeka çýraðýna sordum Fener maçýný. Bugün deðilmiþ. Tüh be! Ne güzel sevinecektik. Olmadý. Neyse þunun þurasýnda dört gün var. Dört gün daha sabrettik mi tamamdýr. Þimdi güzel bir yemek hazýrlarým. Ardýndan televizyon izler, ardýndan bir güzel uyku çekerim. Hani ihtiyacým da var. Hem baksana çok çalýþmaktan Fenerin maçýnýn gününü bile unutmuþum.    

Uyandýðýmda iþe gitmeye yarým saat olduðunu gördüm. Saatim hemen yaný baþýmdadýr. Kalkýp hýzlý hýzlý giyindim. Hem patronla aram bu kadar iyiyken biraz sevindireyim onu. Erken gideyim iþ yerine de beni örnek göstersin tüm arkadaþlara.    

Ýþ yerine vardým. Büroya girdiðimde arkadaþlarým biraz tuhaf geldiler bana. Yan masadaki güzelce hanýma sordum neler olduðunu. Polisler de vardý çünkü büroda. Patronun odasýna girip çýkýyorlardý. Bir ambulans sesi de duyuldu. Yan masadaki güzelce haným duymadý beni. Ýkinci defa sordum. Aslýnda ilkinde de duymuþtu ama kapris yapýyor. Daha doðrusu naz. E tabi benim gibi filinta yakýþýklýyý nereden bulacak. Cevap verirken yüzüme bakmýyor. Sanýrým gözlerime baktýðýnda etkileneceðinden korkuyor. Hey yavrum hey! Yer mi Anadolu çocuðu. Ýstese de kurmam arkadaþlýk bununla. Neyse ondan öðrendim. Bizim patron kalp krizi geçirmiþ. Olay dün olmuþ. Mesai bitimine doðru. Oysa ben onu en son gördüðümde top gibiydi maþallah. Hatta masanýn dibine ben bile öyle giremezdim. Sekreteri iþten erken ayrýlmýþ. Eh tabi böyle sorumsuzlar olursa patron kalp krizi de geçirir beyin kanamasý da... Tüh be! Tam da aramýzýn düzeldiði dönemdi. Ýyi ama þimdi yeni patron kim olacak. Kimi yollarlar acaba. Aslýnda iyi oluyor böyle. Farklý farklý insanlarla tanýþýyorum. Benim için hayat tecrübesi. Bu patrondan önceki de fena deðildi. Fakat biraz tuhaftý. Daha doðrusu böyle merkezi bir yerden taþranýn bir ilçesine tayin istemesini anlamamýþtým. Masamýn önünden çaycý geçiyor. Pis pis gülüyor. Çay býrakýyor. “Abi bunu da yolladýn. Helal sana. Sendeki bu teknikler bende olsa inan ülkeyi elime geçiririm.” diyor. Ýyide bu ne laubalilik. Ben böyle çaycý takýmýyla mubabbet kurmam. Hele hele patronlarýn gözdesiyken. Of ya mesaide ne uzunmuþ. Daha yedi buçuk saat çalýþacaðýz. Desene bu gece de erkenden yatmak zorunda kalacaðým.    

Olsun devletim için patronlarým için caným feda.....