Bir daha seninle ayný yolda yürümem,
Seninle yürüyene yolda tuzaklarýn var.
Bir daha asla dokunmam tenine,
Senin teninden önce duvarlarýn var.
Ben o duvarlara çarpa çarpa nasýr tuttum,
Aðlaya aðlaya yosun tuttum.
Derin bir nefes alýr gibi batýyoruz,
Yükümüz aðýr...
Yeni bir söz söylemek için ölmek mi gerekir?
Hadi bir cesaret, sen de taþýn altýna koy elini,
Ýnadýna inadýna seviþ benimle, baðýr çaðýr...

Zeynep Casalini

Belki de duygularýný bu þarkýda daha net anlatabilirim. Aþk, sevgi cesaret iþidir. Ne zordur, herþeyiyle bir insaný kabul etmek ve tüm sorumluluðunu alarak “Seni seviyorum” demek.
Bunu derken, sonrasýnda yaþanacak her olayda, her belada, her günahta, her sevapta sevdiðini yalnýz býrakmamak...

Ben sadece erkeklere mi kýzýyorum? Bilmem, benim gözlemim kadýnlarýn daha sýký sarýldýðýna dair iliþkilerine. Anaçlýktan herhalde, ama kolay kolay sevdiklerini geride býrakmadýklarýný düþünüyorum. ( Yeni jenerasyon hariç, onla riliþki yaþamayý bilmiyorlar bile)

Ama, elini tuttuðum, gözüne baktýðým, sevgimi söylediðim bir adamý, en ufak sýkýntýda býrakýp gidemem ben. Duvarlar, kriterler koymam ki ben sevgime...Ben gibi hissettiðim, huzuru bulduðum bir adama arkamý dönemem öyle kolay.

Bu sadece iliþkilerde de deðil ki, gözümüzü yumduðumuz pek çok olayda o kadar kolay arkamýzý dönüp gider olduk ki...Bu modernlik göstergesi mi, bak bunu bilmiyorum. Ama giderek tekil hayatlar yaþadýðýmýz, “Bana dokunmayan yýlan, yýllarca hüküm sürsün.” demeyi adet etmeye baþladýðýmýz açýk...

Can Macit, burada benim nezdimde en iyi eleþtiri yazarlarýndan bir tanesi, aydýnlatmaya çalýþtýðý konularda kaçýmýz hassasýz ki...Yolda bayýldýðýný gördüðümüz birisine kaçýmýz yardým eli uzatýyor artýk...Her an bizi gasp edebilir deðil mi? Ýlkokulda misafirperverlik bizim en büyük deðerimizdir diye öðretilen, yardýmlaþma diye öðretilen kavramlar artýk hayatýmýzda yok bile...

Uzatmaya gerek yok aslýnda konuyu, birilerinin elini taþýn altýna koymaya cesaret etmesi lazým artýk, ve verilen sözleri tutmaya...Arkamýzda býraktýklarýmýzýn yerine koymayý öðrenmeliyiz artýk!