ï¿½zEdebiyat - Kï¿½muran Esen - Kitap, Sehpa Olarak Nasï¿½l Kullanï¿½lï¿½r!

Þimdi size; “Kitaptan nasýl yararlanýrýz?” diye bir soru sorsam, eminim bana onlarca madde sayabilirsiniz . Ama, bir maddeyi mutlaka, mutlaka eksik býrakýrsýnýz. Þimdi yazacaklarýmý okuyunca, o eksik maddenin ne olduðunu anlayacaksýnýz.

Sanýrým iki yýl kadar önceydi. Bir gün, komþumuz olan genç bir bayan seslendi:

“Kâmuran Abla! Bugün dolar günüm var.Siz de gelir misiniz?”

Oldu bitti gün’leri sevmem. Devlet baþkanlarýnýn birbirlerini resmi ziyaretlerine benzetirim paralý günleri. Kurallar , saçma sapan âdetler , falan filân.

“Sana gelecek olanlar hep genç . Benden sýkýlabilirler,” diye bir bahane buldum. Bahane diyorum, çünkü asýl ben onlardan sýkýlacaðým....Ama söylediðim bu mazeret, ayak üstü bulduðum diðer mazeretler kabul görmedi. Israr üstüne ýsrar....Ve ben o paralý gün’e, misafir (Gün’ün haricinden biri yani.) olarak gitmek zorunda kaldým.

Gün’de daha kýsa süre kalmak için, oldukça geç gittim.Salona girdiðimde, genç bayanlarýn hepsi ayaða kalktý. Tek tek görüþtüm kendileriyle.Bana yer gösterme nezaketinde bulundular, saðolsunlar.

Salona girer girmez bir þey dikkatimi çekti. Her bayanýn elinde ya bir kitap, ya bir ansiklopedi vardý. Allah Allah! Bu ne demek oluyordu ! Hele ciltli, kýrmýzý renkli ansiklopedilerin, bir gün’de bayanlarýn elinde ne iþi vardý? ” Bu genç bayanlar günde kitap mý okuyorlar yoksa?” diye saçma bir soru geldi aklýma. Arkadaþlarýmý düþündüm.Onlarýn elinde bir güne bir gün, bir defacýk bile kitap görmedim gün’lerde. Durun bakalým, ne olacak....Ýyi ki gelmiþim buraya diye düþündüm. Bu genç bayanlar, bu yaþýmda bana bir ders verecekler. Bana örnek olacaklar.

Hal hatýr edildikten sonra, bir bayan atýldý:

“Haydi! Tombalaya baþlayalým artýk.”

Bir hareket oldu odanýn içinde. Tombala kartelalarý üçer- beþer daðýtýldý. Bir kartela da benim elime tutuþturdular. Çýkan numaralarý kapatmak için, mukavvadan kesilmiþ pullar çýkarýldý çantalardan. Hatta bazý hanýmlarýn küçük bir cüzdaný bile vardý, bu pullarý koymak için .Hemen cüzdanlarýný açtýlar, daha önceden hazýrladýklarý pullarý avuçlarýna aldýlar. Kimi üç, kimi dört, kimisi beþ kartela aldý.

Ayný anda çay servisi de baþladý. Ben, çay içerken nasýl tombala oynanacaðýný düþünüyorum boþu boþuna.Hanýmlar ona da bir çare buldular hemen. Ellerindeki ansiklopedileri kucaklarýna koydular. Ansiklopedinin üstüne de çaylarýný, tombala kartelalarýný. Yani kitaplar, bir sehpa görevi yapýyordu. Deyim yerindeyse, aðzým açýk, bakakaldým. Ve oyun baþladý: ” 54, 26, 8, 71 , 32, 40 ...... Aaaa! Birinci çinko !” sesleri salonu doldurdu.

Daha sonra o ansiklopedilerin üzerine kül tablalarý da konuldu. Bir kitabýn, bir ansiklopedinin sehpa görevi yapacaðýný hiç düþünmemiþtim. Hatta bazý küçük çocuklarýn ellerine, - tombala oynayan annelerini rahat býrakmalarý için - kitap verildi. Kitap hem bir sehpa oldu, hem de bir oyuncak. Joker gibi.

Bu bana, çocukluðumda dinlediðim bir masalý hatýrlattý: ”Horoz yerde bir inci tanesi bulmuþ. Bakmýþ, bakmýþ, ne olduðunu bilememiþ. Sonra bu inci tanesini, bir mýsýr tanesiyle takas etmiþ.” Kýssadan hisse.

Ya! Ýþte böyle......Yazýmýn baþýnda size sormuþtum. ”Kitaptan Nasýl Yararlanýrýz?” demiþtim. Hiç birinizin aklýna “Sehpa olarak kullanýrýz . Üzerine çayýmýzý, kül tablamýzý koyarýz,” demek gelmedi, di’ mi?

Sevgili okuyucular! Bir gün yazdýklarýmý kitap haline getirmeyi baþarýrsam..........Ola ki kitabým elinize geçerse..........Sakýn ha, kitabýmý sehpa olarak kullanmayýn! Valla öbür dünyada iki elim yakanýzda olur.

Ýþin þakasýný bir yana býrakalým.......Bu olay beni çok etkiledi. Düþünün bir kez; yýllarýnýzý verip , bir kitap yazýyorsunuz.Ve birileri, “Acaba ne yazýyor bu kitapta?” diye hiç merak etmiyor. Kapaðýný þöyle bir kaldýrýp bakmýyor. Ve kitabýnýzý sehpa olarak kullanýyor. Üzerine çay dökülüyor, sigara külleri dökülüyor. Ne yapardýnýz? Ýnsanýn elinden bir kaza bile çýkar, deðil mi? Valla çýkar mý çýkar.