SÝHÝRLÝ KEMANI VE JOSA

Bir zamanlar Jeromir adýnda bir kömür üreticisi varmýþ. O bir aðaç boyundamýþ ve oldukça güçlüymüþ. Onun Josa adýnda bir oðlu varmýþ. Fakat Josa kýsa boyluymuþ ve çelimsizmiþ. Bu durum yaþlý Jeromiri çok üzüyormuþ. O sýk sýk baþýný kaþýyýp, içini çekerek þöyle dermiþ:

“ Seninle ne yapacaðým bilmiyorum. Bir gün nasýl kömür üreticisi olacaksýn? Kýsa boylusun ve çelimsizsin. Senin aðaçlarýný kim taþýyacak?”

Birbirlerine baðlý olduklarýndan, babasý üzüldüðünde Josa’da üzülüyormuþ. Fakat ikisinin oturduðu aðaçsýz alanda önlerinden geçildiðinde ve onlarýn çimenlerin üzerine nasýl uzanmýþ olduðu ve güneþ ýþýnlarýnýn bacaklarýna nasýl vurduðu görüldüðünde muhteþem bir yaþamlarý olduðu düþünülebilirdi.

Her ikisi de bu kadar üzgün olmasaydý, bu tabiî ki doðru olurdu. Böylece günler birbirini takip etti. Güneþ ýþýnlarý yeryüzüne vurdu, gökten yaðmur geldi fakat Josa hiç ama hiç büyümedi.

Josa’ nýn tek bir arkadaþý vardý ve o bir kuþ’tu. Eskiden kömür üreticisi insanlar kuþlarýn dilini anlardý.

Günlerden bir gün Kuþ, Josa’nýn bir çam aðacýnýn altýna oturup nasýl aðladýðýný gördü ve sordu : “Neden?”

“Ah, her þey çok kötü olduðu için” dedi Josa. “ Ben asla bir kömür üreticisi olamayacaðým. Ben aðaç taþýyamam, omuzlarým çok dar.”

“ Herkes kömür üreticisi olmak zorunda deðil “ dedi Kuþ ve bu doðruydu. Sonra Josa’ ya bir kuþ kemaný hediye etti. Bu bir tüyden daha büyük olmayan sihirli bir kemandý. Keman yayý bir çim gibi ve telleri görülmeyecek kadar inceydi.

Kuþ, Josa’ ya bir þarký çalmayý öðretti. O kadar güzel çalýyordu ki ormandaki her yer sessizliðe büründü.

“ Sihirli bir þarký “ dedi Kuþ. Bunu çaldýðýnda dinleyen herkesi büyülersin.
— Bununla bütün dünyayý deðiþtirebilir miyim?
— Bütün dünyayý.
— Ýnsanlarý?
— Tabii insanlarý da
— Güçlü de yapabilir miyim?
— Sesini duyan herkes daha büyük ve daha güçlü olacak.
— Peki ben?
— Sen deðil. Eðer sen güçlü olursan artýk çalamazsýn.

“ Sonra severek yine keman çalabilirim” dedi Josa.

Daha sonra Kuþ ona þarkýnýn tersten çalýnýþýný öðretti.

“ Bazen buna ihtiyaç olur. Duyan herkes bir sinek bacaðý gibi çok küçük olana kadar küçülecek.”
Tersten çalmak zordu ve melodisi tuhaftý.
“ Ay’ da da çalabilir miyim? Daha küçük ya da daha büyük olur mu?” diye sordu Josa .
“Evet” dedi Kuþ. “ Fakat sen oraya giden yolu bulmalýsýn. Orda dünyanýn sonunda olmalýsýn, yeryüzünün Ay’ a deðdiði yerde” ve Josa dinledi.
“ Ben onu bulacaðým ve sonra babam buradan onu görebilecek ve sevinecek”.

Josa düzden ve tersten yedi gün þarkýsýna çalýþtý ve sonra babasýna : “Lütfen býrak beni buradan gideyim ve hep gökyüzüne bak. Çünkü ben senin için Ay’ý deðiþtireceðim. Ýþte bu sihirli kemanýmla. Sonra herkese “Bunu yapan benim oðlum Josa “ diyebilirsin.”

“ Peki, genç”dedi yaþlý Jeromir. “ Git, ben buradayým. Tabii tekrar gelebilirsin, ben hep evdeyim. Josa ona kemanýyla bir kez daha çaldý ve yaþlý Jeromir kendisini çok kuvvetli hissetti. Artýk hasta deðildi.

Ve Josa yola koyuldu. Fakat yol uzun, Josa küçüktü. Hemen bacaklarý yoruldu. Çimenlerin üzerine oturdu, kemanýný aldý ve bir þeyler çaldý. Sessizce, sadece kendisi için. Fakat orda bir karýnca oturuyordu ve onu duydu.

Karýnca büyümeye baþladý ve Josa’dan daha büyük oldu.

“ Bu çok güzel “ dedi Josa. “ Biz birlikte gideceðiz. Ýki kiþi daha kolay gidilir. “
Josa karýncanýn sýrtýna bindi ve onlar tarlanýn içinden gitmeye devam ettiler.

Josa o artýk büyümesin ya da küçülmesin diye karýncanýn kulaðýna yosun doldurdu. O keman çaldýðýnda rüzgâr sesi daðýttý. Patates tarlasýnda çapa yapan çiftçiler, bazen rüzgârýn sesine, çok güzel bir sesin iki, üç ya da dört kez söylendiðine kulak kabarttýlar. Sonra ne olduðunu anlamadan kendilerini güçlü hissettiler. Daha çok duyduklarýnda büyüdüler. Josa tersten çaldýðýnda bir kaçý daha da küçüldü. Bugün her yerde küçük ve büyük insanlarýn var olduðu görülebilir.

Fakat Ay’ a giden yolu bulmak kolay deðildi. Josa yolu sorduðunda insanlar gülüyordu. O taraftan bu taraftan diyerek onunla dalga geçiyorlar ve onu yanlýþ yöne gönderiyorlardý. Böylece Josa hemen hemen bütün köylerden ve þehirlerden geçti. O Pazaryerinde çaldý ama geçip giden insanlar onu duymadý. O çok küçüktü ve göze çarpmýyordu. Onu belki orda duran bir inek dinliyordu. Ýnek daha büyük ve þiþman oluyordu ve daha fazla süt veriyordu. Çiftçi hayret ederek seviniyordu.

Bir gün Josa bir evin önünden geçiyordu. Burada adý Burek olan yoksul yevmiyeci ve eþi oturuyordu. Onlarýn her gün küçük bir kazýn býraktýðý bir yumurtadan baþka yiyecek bir þeyleri yoktu. Ýki insan için çok azdý.

Josa kapýyý çaldý ve Ay’a giden yolu sordu.

“ Ah, benim kazým hiç yumurta býrakmazsa Ay’a giden binlerce yolun ne faydasý var” dedi Burek. “ Eskiden yolu bilirdim. Sonra sefalet geldi ve yolu unuttum.”

Kaz dýþarýda çimenlerin üstündeydi ve yem arýyordu. Josa ona þarkýyý çaldý ve o büyümeye baþladý, büyük ve yuvarlakýmsý oldu.

Yevmiyeci çok sevindi ve yol aklýna geldi. “ Buradan, buranýn sonuna kadar gideceksin” dedi. Mýsýr tarlasýna kadar sonra tekrar sormalýsýn.
Ayný çimenlerin üzerinde eskiden küçük kaz çiçekleri de bulunuyordu. Josa keman çaldýðýnda tabii onlarda büyümeye baþladý. Onlar kocaman ve güneþ gibi sarý oldular. – Ay Çiçekleri- Sonbahar geldiðinde rüzgâr tohumlarý daðýttý ve onlar tekrar çiçek olarak büyüdüler. Bugün hala ayçiçeði çekirdeðinde sihirbazlýk tadý vardýr.

Josa yolun ikiye ayrýldýðý yere, mýsýr tarlasýna geldiðinde, keçisi olan yaþlý bir kadýna rastladý. Kadýn çok yoksuldu ve küçük keçisinden baþka hiçbir þeyi yoktu. Josa ona Ay’a giden yolu sorduðunda þöyle söyledi:

“ Ah, Ay’a giden yol! Ýnsan açsa ve sefalet çekiyorsa Ay’a giden binlerce yolun ne faydasý var. Eskiden yolu bilirdim. Sonra sefalet geldi ve yolu unuttum. Ýþte keçim neredeyse hiç süt vermiyor.”

Orda Josa keçi için keman çaldý. Keçi büyük ve gösteriþli oldu. Kadýn kazak örebilsin diye postundaki güzel yünleri büyüdü. Keçi tekrar süt verdi ve sefalet sona erdi. Bu sýrada Ay’ a giden yol kadýnýn aklýna geldi.

“ Buranýn sonuna kadar dümdüz gidersen, bir mýsýr tarlasýna varýrsýn. Orda tekrar sormalýsýn.”

Josa mýsýr tarlasýnda basit bir attan baþka kimseye rastlamadý. Attan baþka kime sorabilirdi?

“ Benim için fark etmez” dedi at. “ Ay’ a giden yol ya da Güneþ’e giden yol. Artýk yaþamak istemiyorum.”

“ Neden “ dedi Josa. “ Sen büyüksün ve güçlüsün, burada yeteri kadar besleniyorsun ve güneþ sýrtýna vuruyor.”

“ Fakat çiftçi beni dövüyor. Bana iki kat yük yüklüyor. Hiçbir þey hissetmediðimi düþünüyor. Ama gerçekten çok hissediyorum, bana inanabilirsin.”

Burada Josa sihirli þarkýsýný düzden çaldý. At daha küçük oldu, otuz beþ metre ve bu onu sevindirdi.

“ Ýyice düþündüm de Ay’ a giden yol aklýma geldi. Bütün yollar ayný Ay’a götürür. Tek yapmam gereken hep düz gitmek. Asla saða ya da sola dönme. Sonra dünyanýn sonunu varacaksýn.” “Her akþam ormanýn arkasýndan gelen suya ayýn ýþýðý vurur. Bu O’dur.

Josa tekrar karýncasýnýn üstüne bindi. Bugün çok küçük bir atla karþýlaþtýðýnýzda onun mutlu olduðunu görürsünüz. Neredeyse hiç çalýþmaz ama hep sevilir.

Josa saða ve sola dönmedi ve mavi tepeli tarlaya geldi. Orda insanlar ona hayretle baktý. Çünkü o burada o bir yabancýydý. Josa keman çaldýðýnda gizlice dinlediler ve böylece büyüdüler ya da küçüldüler. Josa artýk ünlüydü. Bütün köylerde ve þehirlerde tanýnýyordu. Bazen insanlar dev karýncanýn üstündeki tuhaf küçük genci bekliyorlardý.

Böylece ülkenin kralý da sihirli gücü ve kemaný olan genci duydu.
“ Kim onu dinlerse daha büyük oluyor “ dedi insanlar krala.
“ Peki dinlenmediðinde “ diye sordu kral.
“ Her zaman büyümeye devam ediyor.”
“ O halde hemen onu buraya getirin!”
Herkesin bildiði gibi kral yeteri kadar büyük deðildi. Haberci kralýn emrini Josa’ya götürdü fakat Josa þöyle dedi:

“ Hayýr. Krallar acý çekmez. Kömür üreticisi çocuklarý dünyanýn kralýndan emir almaz.”

Kral bunu duyduðunda çok kýzdý. Saraydaki büyük avizeyi salladý ve baðýrdý:

“O zaman onu zorla buraya getirin, Allah cezasýný versin!”

Kral, Josa’yý tutuklamasý için mavi atlýlar gönderdi. Onlar Josa’yý buldular.

Josa karýncanýn kulaðýndaki yosunlarý aldý ve kemanýyla þarkýsýný çaldý. Karýnca daha da büyüdü ve dörtnala koþarak uzaklaþtý.

Fakat mavi atlýlar tecrübeli deðildi. Atlarýný mahmuzladýlar ve hep daha yakýna geldiler. Bu sýrada Josa durdu ve kuþ þarkýsýný tersten çaldý. Atlýlar ne kadar yaklaþtýlarsa, atlar o kadar küçüldü. Sinek gözü kadar, sivrisinek bacaðý kadar küçüldüler ve çayýrda yollarýný kaybettiler.

Sadece biri hariç. O küçülmedi. Josa çok sesli ve hýzlý çalmaya devam etti. Ama O saðýrdý. Onun atý küçüldü ve týpký bir karýnca gibi görünmez oldu. Mavi atlý sessiz bir þekilde geldi ve bir eliyle Josa’yý yendi. Çünkü yüz kat daha güçlüydü. Ondan kemaný zorla aldý, ellerini, ayaklarýný baðladý, onu sýrtýna yükledi ve kralýn önüne götürdü.

Kral sihirli kemaný müzik odasýna kapattýrdý. Herkes uyuduðunda kapý ve pencereleri kapattý. Kimse büyülü müziðin sesini duymasýn diye.

Sadece kral hariç. O yalnýzca büyümek istiyordu, daha büyük olmak, ülkenin en büyüðü ve hatta bütün dünyanýn en büyüðü.

Kral “Hadi çal” diye Josa’ya emir verdi. Fakat Josa tersten çaldý. Kral önce uyuþukluk hissetti ama büyüden olduðunu sandý. Ýlk olarak taç ona büyük geldi ve kulaklarýnýn üzerinden düþtü. Kral çok þaþýrdý ama artýk çok geçti.

Josa kemaný çaldýkça çaldý, kral küçüldükçe küçüldü. Tacýn ucunda bir sinek gibi kaldý ve düþtü. Bir bit kadar küçük olduðundan deðerli taþlarýn arasýnda ve döþeme aralýðýnda bir daha dönmemek üzere yok oldu.

Ertesi gün sarayda büyük bir gürültü koptu. Kimse kralý bulamýyordu. Herkes bir taraflara koþuyor, kralý bulmayý umuyordu. Kimse kemanlý küçük gence dikkat etmiyordu.

Josa fark edilmeden saray nöbetçisinin önünden geçip, mavi tepeli tarlanýn içinden uzaklaþarak gitti. Dünyayý tekrar dolaþtý ve kemanýný çaldý. Zenginleri fakir, fakirleri zengin; zayýflarý güçlü, güçlüleri zayýf yaptý ve dünyanýn sonuna geldi, orda kaldý.

Ay her önünden geçtiðinde, Josa keman çalar. Ay küçülür ya da büyür. Bunu ormandaki yaþlý kömür üreticisi Jeromir görür ve bunu yapanýn oðlu Josa olduðunu bilir.

Bazen gece tamamen sessiz olduðunda rüzgâr bu yönden gelir ve sonra bir, iki ya da üç güzel ses duyarsýnýz, müzik gibi.