Ýlk Gün
Pazartesi sabahýydý. O gün iþe baþlayacaktý. Sabahýn altýsýnda kalkmýþ üzerine giyeceklerini ütülüyordu. Çok heyecanlýydý. Saat sekizi gösteriyordu. Kapý açýlmýþtý, o artýk yola çýkmýþ yarým saat sonra da iþ yerinde olurdu. Evet o kocaman kapýdan içeri girmiþti. Artýk onun için iþ hayatý baþlýyordu.
Ahmet Bey iþinde çok ciddiydi. Bu ciddiliðini her zaman korumaya çalýþtý. Saat sekiz otuzda her zaman iþ baþý yapardý. Günlerden cumartesi günü bir kahvehaneye gitmiþti. Oyun oynamayý sevmez, bir köþeye çekilip beþ altý bardak çay içerdi. Soðuk kanlý biriydi. Mahalledekiler onunla konuþmaktan korkardý. Mahalledekilerden Hoca Efendi bir gün onun masasýna gider ve neden böyle olduðunu sormaya çalýþýr. Hoca Efendi Ahmet Bey’le bir süre konuþtuktan sonra bunlar arkadaþ olurlar. Ahmet Bey’in Hoca Efendi’ye kaný ýsýnmýþtý. Hoca Efendi gitmek zorundaydý. Çünkü ikindi namazý vakti geliyordu. Ahmet Bey Hoca Efendi’ye ‘Bir gün benim eve beklerim sizi’ demiþti ve Hoca Efendi kahvehaneye gitmiþti. Bir hafta daha geçmiþti. Cuma akþamý Ahmet Bey kahvehaneye gitmiþti ve Hoca Efendi’nin masasýna oturdu. Ahmet Bey Hoca Efendi’ye ‘Yarýn akþam sizi bekliyorum’ demiþti. Hoca Efendi de ‘Tamam’ demiþti. Ahmet Bey kahvehaneden Hoca Efendi’yle çýkýp gitmiþlerdi. Cumartesi akþamý da gelmiþti. Hoca Efendi yatsý namazýný kýldýrdýktan sonra Ahmet Bey’in evine gitmiþti. Ahmet Bey Hoca Efendi’yi karþýladý ve içeri almýþtý. Ahmet Bey’in evi öyle düzenliydi ki bir görseniz… Daha sonra dertleþmeye baþlamýþlar. Ahmet Bey çay demlemiþ ve içmiþler. Hoca Efendi’nin bir bekar kiþinin evi böyle olur mu? diye içinden geçiyormuþ. Hoca Efendi’yle Ahmet Bey çok iyi anlaþýyorlarmýþ. O günden bugüne tam bir yýl geçmiþti. Artýk onlar her gün oturup kalkmaya baþlamýþlar. Hoca Efendi ‘Ahmet Bey yaþýn geçip gidiyor seni evlendirelim artýk’ demiþti. Ahmet Bey’in cevabý ‘Tamam’ olmuþ. Yalnýz Hoca Efendi’ye ‘kiminle evleneceðim’ demiþti. Hoca Efendi de ‘helalinden bir tane buluruz’ demiþti. Ahmet Bey’in iþleri bu sýralar çok yoðunlaþmýþtý. Cumartesi günü Hoca Efendi kýzý getirmiþ ve Ahmet Bey’le tanýþmýþlar derken nikah filan daha sonra evlenmiþler. Ahmet Bey’in evinde piyanosu da vardý. Onu çalmayý ve ara sýra þarký veya türkü söylerdi. Ahmet Bey hanýmýnýn bir gün uzaklara çok uzaklara baktýðýný fark etmiþ. Ama Ahmet Bey çok namuslu birisidir. Elini onun eline deðdirmemiþtir. Bir ay geçtikten sonra kýzýn anne ve babasý gelmiþlerdir. Kýz geldiklerine hiç sevinmemiþtir. Ama Ahmet Bey onlarla ilgilenmiþtir. Gece saat onda evlerine dönmüþlerdir. Aradan beþ sene geçmiþ, daha hala çocuklarý olmamýþtýr. Bundan þüphelenen mahalleliler dedikodu çýkartmýþlardýr. Ama Ahmet Bey bunlara aldýrýþ etmemiþ evden iþe iþten eve gelip gitmiþtir. O gün çok yaðmur vardý. Böyle günleri çok severdi Ahmet Bey. O gün ne olduysa ilk kez hanýmýnýn yanýnda piyano çalmýþtýr. Hanýmý onu dinleyip duruyordu. Hanýmý Ahmet Bey’e yaklaþmaya çalýþýyordu. Evet Ahmet Bey’le iyi anlaþmaya baþlamýþlar. Bir sene sonra bir tane çocuklarý olmuþ, buna en çok Ahmet Bey sevinmiþti. Mahalledekilerin dilinden kurtulmuþlardý artýk. Hoca Efendi çocuk görmeye gitmiþtir ve Ahmet Bey’le çok konuþmuþlardýr. Ahmet Bey Hoca Efendi’ye çok dua ediyormuþ. Daha sonra da mahallelileri gitmiþ Ahmet Bey’in çocuðunu görmeye. Ahmet Bey ve hanýmý çocuðun adýný Umut koymaya karar vermiþlerdir. Ahmet iþinde de ciddiliðini sürdürmeye devam etmiþtir. Oðlunun okula gitme zamaný gelmiþti. Onu da mahalledeki okula kayýt yaptýrmýþtýr. Zaman durmuyor ki… Neyse oðlu sekizinci sýnýfa gelmiþtir. OKS sýnavýna girmiþ ve Anadolu Öðretmen Lisesi kazanmýþtý. Ahmet Bey tayinini istemek zorunda kalmýþ. O gün gelmiþ çatmýþ. Yýllarý geçen mahalleden ayrýlmak zor olacaktý ama gitmek zorundaydý. Kamyon evlerinin önüne durmuþ yüklenmiþ bir þekilde bekliyordu.
Ahmet Bey hanýmý ve çocuðu herkesle vedalaþýp binip gitmiþlerdi. Ahmet Bey oraya yerleþmiþ, mutlu bir þekilde hayatýný sürdürmüþtür…