Yine ben geldim…Kurtulamadým içimin çýðlýksý sesinden!Serzeniþinden,hüznünden,serkeþliðinden,kurtulamadým…Avuçlarýmdan gittiðin günler de garip düþler doldurdu iç dünyamý,hüzünlü hisler daim yoldaþým oldu.Aklýn dönemeçlerinde nefsin oyunlarýyla savaþtým…Ve her defasýnda sensiz olmadýðýný,bu zorlu yolun sensiz hiç çekilmediðini anladým…En yakýn arkadaþýmmýþsýn meðer,çocukça özlediðimde seni,yoluðun canýma tak ettiðinde anladým … Eðlendiðimizi sandýðýmýz eðlenceler,kitaplar,gezintiler,zerre kadar tatmin edemezmiþ beni,sen yokken dünyam ne denli çekilmezmiþ!Kalbim ne kadar kýrýkmýþ herkese,ne kadar düþmüþüm nefsime…Ellerimi birkaç gün býraktýn diye…



Ey övgüye en layýk olanýn sözü!Ey baþýmýn tacý,sevgili yaren…Ey en deli özlemim,en güleç sabahým…Sana geldim Ey Yüce Kitap!



Yine diz çöküyorum,yorgun gecelere,seni söylemekten gayrý ne söylediysem,yalan biliyorum!

Kelimeciklerin dudaklarýmda günahkarca,günahkarca da olsa özlüyorum…Yine avuçlarýmýn arasýna alýp seni,zor yolunda sabaha yürüyorum!En güzel zorlukmuþ senin zorluðun!En güzelin verdiði kutlu hediyem…



Ey sevgili dost!Yalvartma beni…Yüklemiþken seni en derinime,küsüpte gitme avuçlarýmdan… çünkü ben onca çalýntý sevgiyi býrakýp sana geldim!Kýrýlarak kaç binkez,parçalanarak… Sende tamam olmaya geldim…Ben hýrçýn yavrucaðýn…Þefkatine ne denli muhtacým bilemessin…Satýrlarýnda dolaþarak bitmeli bütün nefsani heveslerim…Ölmeliyim ben,seninle dirilip Rabbe varýncaya dek…



Yaren…!Kimse sen deðil biliyorum,günahlarýma nasýl üzüldüðünü de…Belki tekrar göresin bile yok beni…Allah þahit ki,içimdeki külleri savurup ve kurtulup günaha düþen rengin ayazýndan,affýna sýðýnýp En Yücenin…,en güzel kelama geldim…



Ey sevgili dost…!Ýstersen sev beni aðlat yine çaresizliklerimde,ah demem!Yok dersen,eþiðine koyarým baþcaðzýmý…Ölürüm basýpta geçeceðin yollarda…



Bak ben geldim…

Bardaktaki su,

Akvaryumdaki balýk kadar,elsiz ayaksýz

Sana geldim…Dilsiz,dudaksýz…



R.Betül Çetin