Kaskatý kesildim birden! Nedeni bilinmez ama soðuktan olsa gerek…Isýnma ihtiyacý duydum, kendimi sarýp sarmaladým. Sobasýz bir evde olduðumu bile bile soba aradým hem de evin her köþesinde….

Kapýlarý kapattým ýsýnayým diye, faydasý olmadý..Kapattýkça üþüdüm aksine…Nedenini bulmak zor olmadý, oda ýsým, meðer içeriyi deðil dýþarýyý ýsýtýyormuþ ..Amaç ýsýnmak deðil mi, (baþka her þey yalandý hani) açtým kapýlarýmýn hepsini.

Oturdum odanýn ortasýna, ýsýnmaya oturdum. Sýcaklýk gelmeye baþladý ara ara odamýn soðukluðunu, ara ara da dýþarýnýn sýcaklýðýný hissediyordum. Bir soðuk, bir sýcak…Týpký bahar gibi, nefret ve sevgi gibi, ya da iyi döþenmemiþ bir kombiyle duþ almak gibi,týpký kafa karýþýklýðý gibi..sen gibi yada diðerleri gibi.. varoluþun koþulu gibi…

Hoþuma da gitmeye baþladý nedense bu ýlýman sentez.. Ben böyle düþünürken bu zýt ýsýlar çoktan aþýk olmuþlar ve birleþmiþler birbirlerine.

O da ne? Isýlarýn zýtlýðý çakýþtýkça büyüyorlardý. Birleþmeye baþlamýþlardý birleþtikçe oluþuyor ve oluþturuyorlardý. Artýk ne sýcaktýlar ne de soðuk..

Sanki nadide sentezler oluþturuyorlardý, týpký kendilerini var ettikleri gibi..