Sen istiyorsun ki; ben ve sen , ben ve ben arasýna kalýn bir duvar öreyim.O zaman sen geri dönüþ matemini yaþayacak ben de bunu onaylayacak mýyým?
Yapýtýný adlandýrmadan bana sunmak mý istiyorsun ? Keþke kardelenler arasýnda bir bakýmlýk ömrü olsa kuþlarýn,eminim sahipsizlikleri bu kadar konuþulmazdý. Peki þimdi sen ebabil ,
ben de kanarya mý olacaðým,biri kuzeye biri doðuya hapsolan?
Senin gizleme gücün güçsüzlüðümü yüceltiyor. Bu gizliliðinin gücünü suçluluk gücünden mi alýyorsun? Ýhaneti , intikamý ve nefreti
içip ; bir uçurumun kenarýnda ya da dipsiz bir kuyuda kayboluveriyorsun.Bunu hep yapýyorsun. Sana sýðýnmak imkansýz.
Sen sana sýðýyor musun?
Suçsuzluðuma engel olup, suçuna engel olamadan her þeye ve hiçbir þeye dair resimler çiziyorsun.Gün ýþýðýnýn uzak olduðunu uçurumdan izliyor ve bulutlar giyiyorsun.
Ýþte o an ötekilerin daha bir belirginleþiyor.Onlara bir barýnak bulmak zorunda mýsýn ?
Düþüncen gün ýþýðýyla olgunlaþmaya baþlýyor.Onlara bir barýnak bulmak zorunda deðilsin.
Gün ýþýr...Ve hüzünbaz bir sahile konar martýlar.Böylece kahkahalarýyla, ilk gecen, gündüzün ürettiðinden ya da dillendirdiðinden daha eski birisin artýk.
Sancýttýðýn tüm beyinler þimdi nasýl enginlerdelerse , sen bir o kadar eski dipsiz kuyusun.
Ve gölgeler yine uçurumun kenarýnda ya da o kuyuda...sessizliðinin çürüteceði birþey kaldý mý?
Sen ki uçurumlara imrenen ve þimþeklerle övünen...Þimdi nasýl bataklýðý yüceltebilirsin?
Anlaþýlmasý güç bir deðiþim...
Nasýl bir doðum bu?
Ya da ölüm?
Gecikmiþ bir çaðrý bu biliyorum.
Kelimelerim...
Ellerim...
Suretinde parçalandý kalabalýklar -ben-
Sen susturmaya çalýþýrken ötekilerini
Ay çýldýrdý iþte
Artýk kimse geçmiþe çekemez seni...

Geçmiþ:
Gitmesen de bilirsin o panayýr yerlerini, sýnýrsýz cezbediþini. Ben þimdi bir panayýrdayým senin hiç görmediðin, benim hiç deðmediðim bir mozaik pasta kývamýndaki dokunaklýk için pervasýzca çýrpýndýðýmýz.
Manzaran aydýnlamýyor...O gizlilik seni nasýlda büyülüyor , denizde çýldýran martýlar yerine.
Levhalarýn, iþaretlerin üstü þimdi örtülü.
Karanlýk...nasýl bulacaksýn yönünü?
Manzaran aydýnlanmayacak, hep sürgün kalacaksýn o yerde.
Seçimin seni rahatsýz etmeyecek mi ?
Edecekse , çaðrýma gel!
Gece yarýsý düþüncesini unutma.Yarýn son derinliðini gün ýþýðýna çýkarmak ve uçurumun sesinin sana yükseldiðini duymak istiyorsan , gel benim sessizliðime dal.Sanrýlarýnýn hepsini kusabilirsin yüreðime , nasýlsa sýrça deðil artýk. Kopuþuna da isim vermek zorunda deðilsin. Býrak ötekilerin de o maðarada kalsýn.
Eteðinde topladýðý çakýl taþlarýný fýrlatacak tek tek suratlarýna , býrak hep birlikte çýldýrsýnlar.
Kendini, beni ve ötekilerini rahat býrak!
Aralýk olan kapý artýk tamamen kapalý. Evet_Hayýr seçiminde kaybolup gitti anahtar...
Ama deniz gelip senin sürgün levhalarýný devirecek.Güneþ, yapraklarýný tutuþturacak ve rüzgar son saat kaprislerini de savurarak seni tarihine gömecek.
Ben mi ?
Ben, kendime yaþayabileceðim bir hücre bulurum elbet...