``Biz emaneti göklere,yere ve daðlara teklif ettik de onlar bunu yüklenmekten çekindiler,korktular.Onu insan yüklendi.Doðrusu o çok zalim,çok cahildir.``
(Azhab Suresi /72.ayet)



Kar yaðdýðýnda köyde hayat bitiyordu. Topu topu onbeþ hane olan Rüzgarlý Köyü, kýþ uykusuna yatmýþtý.Her canlý mümkün olduðunca az hareket ediyor,koyunlar ýsýnmak için birbirine sokuluyordu.Ýnekler yarý uykulu ve bezgin geviþ getiriyor, saðýlmak için sabýrsýzlanýyordu.Rüzgarlý Köyü kesif bir tezek kokusu altýnda kabuðuna çekilmiþti.Her haneden hemen her saat baþý ayný cümle sýzardý çamurlu sokaklara.

``Amma da soðuk be!``

Hacý Bekir, iki katlý ahþap evinin merdivenlerinden inerken,her basamakta duraklýyor bir sonraki basamaða önce sað ayaðýný atarak iniyordu.Köyün dini bütün,görmüþ geçirmiþ ve güvenilir þahsiyeti olmanýn hem aðýrlýðý hem de haklý gururu ile yaþýyordu.56 yaþýnda ve hala dinçti.Evde kalmýþ kýzý Sümeyye ve karýsý Halime Hacý`nýn etrafýnda pervane gibi dönerler,evin haremlik kýsmýnda belli belirsiz bir yer kaplarlardý.Hacý`nýn askerdeki oðlu ise evde olmasa bile her an varlýðý hissedilen ikinci erkekti.Hacý her sabah askerdeki oðlunun bereli resmine gururla bakar,Sümeyye aklýna geldikçe içini ekþi bir hüzün kaplardý.
Hacý, salona geçtiðinde soba yakýlmýþ, kahvaltý bakýr sininin üzerine çoktan hazýrlanmýþtý.Halime Haným mutfakta birþeyler hazýrlýyor,Sümeyye ise hasýr yastýklý divana oturmuþ camdan dýþarý bakýyordu.
Hacý,kýzýný iyi bir hafýz olarak yetiþtirmek istemiþ ama bu isteði kursaðýnda kalmýþtý.Sümeyye ezberlediði her duayý birkaç saat içinde unutuyor,derisini yüzsen hatýrlamýyordu.Hacý bazen gizli gizli kendini suçlardý.

``Küçükken çok kafasýna vurdum ben bunun,sonradan bir tuhaf oldu bu kýz``

Namaz kýlarken bile Sümeyye bazen ne yaptýðýný unutuyor,saatlerce seccadenin baþýnda oturup kalýyordu.Nice sonra yanýbaþýnda açýk duran dua kitabýný görür,bir yandan dualarý okur bir yandan da namazýný kýlardý.
Sümeyye, okulda,yolda,bahçede kimi görse,her birine ayrý tuhaflýkta hikayeler anlatýrdý.Kimi hikayesinde yer yarýlýr içinden ejderhalar çýkar,kiminde altýn meyveleri olan aðaçlar boy verir,kiminde ise prensesler ýþýltýlý arabalarla Rüzgarlý Köyüne gelirdi.Tüm çocuklar aðzý açýk Sümeyye`yi dinler bu hikayeler hiç bitmesin isterlerdi.Ama Hacý Bekir Sümeyye`nin hikayelerinden nefret ederdi.
Ne zaman bu hikayelerden birini anlatýrken onu yakalasa hep okuduðu o kara kaplý kalýn kitabý kafasýna indirirdi.Sümeyye ilk zamanlar caný çok yandýðýndan sonralarý ise hýrsýndan aðladý.Ama hiçbir zaman hikaye anlatmaktan vazgeçmedi.Hikayelerden aldýðý tat acýnýn çok ötesindeydi.

``Yine kimbilir ne düþünüyor gudubet dalmýþ gitmiþ!’’

Hacý,yüksek sesle besmele çekerek sofraya baðdaþ kurdu.Babasýnýn sesiyle irkilen Sümeyye hemen toparlanýp ayaða kalktý.Babasý yine onu suçüstü yakalamýþtý.Yanaklarý kýzardý.Ama Hacý’’tövbe tövbe’’ diyerek onu bu seferlik affetti.Ana-kýz Hacý’nýn göz iþaretiyle sofraya iliþtiler.Hacý, peynir zeytin ve köy ekmeðiyle karnýný doyururken diðerleri yiyormuþ gibi yaptýlar.
Hacý Bekir her yemekte yaptýðý gibi, karný doyduðunda kuvvetlice geðirdi.Sümeyye bu anlarda babasýndan nefret eder onu hikayelerindeki bir canavara yem ederdi.Hacý sofradan kalktý.Paltosunu giydi. Ponponlu yeþil takkesini takarak kahvenin yolunu tuttu.Artýk Sümeyye özgürdü hemen odasýna koþtu.Burasý Sümeyye’ye göre efsunlu bir odaydý.Anlattýðý türlü hikaye hep bu odadan doðuyordu.Sümeyye duvardaki kýrýk aynaya baktý.Yemenisini çýkardý.Diþleri dökülmüþ yeþil taraðýyla seyrek saçlarýný taradý.Dudaklarýný var gücüyle ýsýrdý.Aynadaki kumral uzun saçlý, kýrmýzý dudaklý kýzýn güzel olduðuna inanarak aynadan uzaklaþtý.Sýska ve narin elleri,tombul ayaklarýyla piþmeye hazýr bir kurabiye gibiydi.
Rüzgarlý köyüne akþam çökmeye baþlamýþtý.Tavuklar tünekte uygun bir yer bulma telaþýndayken, insanlar evlerinin çamurlu yollarýnda bir dizi karýnca gibiydiler.Hacý eve geldiðinde Sümeyye garip bir rahatsýzlýk kýskacýna düþtü.Hacý Bekir salona geçip sobanýn yanýna baðdaþ kurdu.Oltu taþýndan tespiðini çekiyor parmaklarý imameyi her buluþunda seyrek sakallarýný avuçlayarak tövbe ediyordu.Ah þu sakallarý gür olsaydý nasýl güzel avuçlanýrdý.Halime ve Sümeyye ise mutfakta akþam yemeðini hazýrlýyorlardý
Sokak kapýsýn demir tokmaðý vuruluyordu.Bir an mutfaktaki týkýrtýlar ve Hacý’nýn dualarý kesildi.Evdeki herkes sese kulak kesildi.Kapý tekrar vurulunca Hacý merak ve rahatsýzlýkla kapýya yöneldi.

-Kimdir o?

Kapýnýn dýþýndan Kör Þakir’in cývýltýlý sesi sesi duyuldu.

-Aç hele Hacý Emmi,diyeceklerim var sana.

Hacý ikircikli halde kapýyý açtý.Ayaz bir tokat gibi indi yüzüne.Kör Þakir yanýnda bir kýzla kapýnýn önündeydi.

-Selamýn aleyküm,destur var mý emmi?
-Aleyküm selam,tabi ne demek buyrun buyrun.

Kör Þakir yanýndaki tombul kýzý dürterek içeri soktu.Sümeyye kapýdaki konuþmalardan misafir geldiðini anladý içi pýr pýr etti.Misafirler salona geçtiler.Hacý ve Kör Þakir divana oturdular Tombul kýz eþiðin hemen dibinde mahcup bir eda ile bekliyordu.

-Valla Hacým akþamýn dar vakti hanene geldik kusura kalmayasýn.Amma velakin ben de naçar kaldým.Bu müþkülatý ancak sen çözersin dedim.Aldým Kadriye’yi geldim.

-Ýyi yaptýnýz,iyi yaptýnýz.


Hacý bir yandan Kör Þakir’i dinliyor bir yandan da Kadriye’yi süzüyordu.’’Ne güzel kýz Kadir Mevlam övmüþ de yaratmýþ maþallah’’dedi içinden.

-Hacým,bu gördüðün sabi benim uzaktan akrabam olur.Malum,benim avrat yüklü.Ha doðurdu ha doðuracak.Kadriye bizim avrada yardým etsin diye köyden çaðýrdýk.Saðolsun, çýktý geldi bu boranda.Amma illa aksilik olacak ya..Aþaðý Çukurca’dan hanýmýn teyzesi de çýkýp gelmesin mi?Hemi de 3 bebesi ve yalýkazýðý eriyle birlikte.2 bebe de bende var,var sen hesap et hanedeki adamlarý.. Sorma Hacým benim hane zaten 2 göz.Artýk komþulara saldým misafirleri.Ama ille bu sabi.Sonra aklýma Sümeyye geldi.Dedim bunlar akran,Hacým dini bütün, ehil bir kiþi.Böyleyken böyle oldu kalktýk geldik.Müsaden olursa Kadriye yarenlik etsin bu gece size.

Hacý Kadriye’nin ismi her geçtiðinde arsýz bir þehvetin kýrbacýný yiyordu.Bu nasýl bir güzellik nasýl bir endamdý böyle..

-Tabi tabi ne demek kalsýn elbet.Sümeyye de sýkýlýyordu zaten.

Kör Þakir bir atmaca gibi yapýþtý Hacý’nýn kýllý ellerine.

-Allah senden razý olsun Hacým,Allah ne muradýn varsa gani gani versin.
Kadriye sobanýn sýcaðýndan kýzarmýþ yanaklarýyla eþikte duruyorduElindeki yeþil naylon çantayý sýktýkça sýkýyordu.Þakir odadan çýkmadan öce Kadriye’yi sýkýladý.

-Bana bak kýz,gözün yerden kalkmasýn valla kýrarým kemiklerini.

Kadriye uzun kirpiklerinin gizlediði yeþil gözlerini yerden kaldýrmadan elindeki yeþil naylon çantasýný sýkýyordu.Göðsü sýk sýk inip kalkýyor cendereye sýkýþmýþ gibi eziliyordu.Kör Þakir helallik alarak gitti.Hacý’nýn kalbi göðsünü delecek gibiydi.

‘’Kadriye,hurilerin hurisi’’

Bu arada Sümeyye tüm konuþulanlarý dinlemiþti.Babasý Þakir’i yolcu ederken hemen salona dalarak Kadriye’ye sarýldý.

-Hoþ geldin bacým,ne iyi ettin.Ay caným bacým.
-Hoþbuldum,saðol.

Hacý salona dönünce o korkunç haza esir oldu.

-Sümeyye, senin odanýn yanýndaki odaya götür Kadriye’yi.

Ýki kýz kýkýrdaþarak salondan çýktýlar.Bu arada Halime bakýr siniyle içeri girdi.Sofraya fazladan bir tabak daha eklemiþti.O da kýzlarýn peþinden giderek Kadriye’ye hoþ geldin dedi.
Tarhananýn üzerindeki erimiþ tereyaðý dayanýlmaz kokuyordu.Hep birlikte sofranýn etrafýný çevirdiler.Sümeyye de Hacý’da seviçten uçuyordu.Biri arkadaþ bulduðundan diðeri bambaþka bir sebepten.
Kadriye bembeyaz elleri,pespembe avuç içleriyle kavramýþtý tahta kaþýðý.Kuþ gibi içiyordu tarhanayý.Hacý siniden kaldýrdý bakýþlarýný.Kadriyenin dudaklarý patlamýþ bir gonca,yanaklarý þerbetle yýkanmýþ.Hele kokusu..Misk-ü amber olsa böyle kokmaz.Hacý’nýn kasýklarýnda belli belirsiz bir karýncalanma dolaþtý.Tarhana bitince kýzlar bir çýrpýda sofrayý toplayýp Sümeyye’nin odasýna geçtiler.Halime üst kattaki yatak odasýna çýkarken Hacý kalýn ve kara kaplý kitabýný açtý.Kendini arýndýrmak için okuyordu.Kýzlarýn odadan yayýlan gülüþmelerini her duyduðunda ucu çatal bir kazýk içine saplanýyordu.

-Sana hikaye anlatayým mý?
-Anlat elbet..
-Bir vakit köyün birinde topal bir karakoyun varmýþ.Allah bu koyuna insan gibi konuþmayý nasip etmiþ.Karakoyun kim ne günah iþlerse o kiþinin yanýna gider,onunla konuþur ve tövbeye çaðýrýrmýþ.Derken insanlar rahatsýz olmaya baþlamýþlar bu mübarek hayvandan.Ýçlerinden yiðit bir kiþiye karakoyunu öldürme görevi vermiþler.Yiðit kiþi kalbinin tüm iyilik kapýlarýný kapatmýþ,býçaðýný bilemiþ.Bir tenhada karakoyunu kýstýrmýþ býçaðý tam boðazýna vuracakken gökyüzü tam yedi kat açýlmýþ.Cümle peygamberler suretini göstermiþ gökyüzünden.
-Kýz Sümeyye uydurma! Peygamberler suretini göstermez.
-Hikaye deðil mi bu?Gösterir gösterir.Benim efsunlu odam her gece baþka bir hikaye doðurur.
-Ne efsunu kýz?
-Bu oda varya aha bu kireç kaplý oda el ayak çekilince bu oda türlü hikayeler anlatýr bana.Diyar diyar gezdirir beni sabaha kadar.

Kadriye’nin inanmaz bakýþlarýný yakalayan Sümeyye:

-Ýnanma sen inanma.Yalana ne borcum var Allah biliyor.Bu oda efsunlu.

Kara kaplý kitabý kapatan Hacý,kýzlarýn odasýnýn önünden geçerek üst kata çýkmaya baþladý Yatak odasýna geldi, içeri girdi.Halime çoktan derin bir uykuya dalmýþtý.
Hacý bir pisliðe bakar gibi bakýyordu uyuyan karýsýna.’’Þuna bak bir çuval küspeye benziyor’’diye geçirdi içinden.Halime’nin yüzüne yaklaþtý.Halime yavaþça soluk alýp veriyor, aralýk dudaklarýndan yastýða salyasý sýzýyordu.Hacý yatak entarisini giyerek Halime’nin yanýna sokuldu.Bildiði tüm dualarý okudu.Gözleri tavanda çakýlý duran bir kancaya sabitlendi.Kadriye’yi düþünüyor içine ýlýk ýlýk akan þehvete boyun eðiyordu.

-Ýyi kýz.Hala inanma sen.Gel bu gece odalarý deðiþelim.Gör bakalým benim o da efsunlu mu deðil mi?
-Olur deðiþelim.Zaten gözümden uyku akýyor.Hadi yatalým artýk.

Sümeyye yataðýnýn altýndaki naylon sepetten pazen geceliðini aldý ve Sümeyye’nin odasýna geçti.Kadriye soyundu çiçekli geceliðini giyerek efsunlu odada derin bir uykuya daldý.

Uyuyamýyordu Hacý.Aklýna cennetin nimetlerini getiriyor kara kaplý kitapta yazan zebanilerle kendini korkutuyordu.Yatakta bir o yana bir bu yana dönüyor her dakika içindeki arzu daha bir katmerleniyordu.Kalktý.Merdivenlerin baþýnda ayakta dururken alev alev yanýyordu.

‘’Kadriye,mis kokulu, beyaz elli, dolgun göðüslü..Hurilerin hurisi’’

Merdivenleri çabucak indi.Þeytanýn gölgesi peþinde Kadriye’nin odasýna yavaþça süzüldü.Kýz derin bir uykudaydý.Hacý karanlýðýn içinde 90 kiloluk dev bir külçeydi.Hýzla atýldý kýzýn üzerine.Kýz debelenip baðýrmaya çalýþsa da, Hacý bir eliyle kýzýn aðzýný kapatýyor diðer eliyle giysilerini parçalýyordu.Kýz titriyor baðýrmak istiyor o karþý koydukça Hacý daha beter bir azgýnlýða yuvarlanýyordu.Bir heyecan dalgasýnda gidip geldi Hacý’nýn bedeni.Karanlýðýn içindeki dev külçe rahatlamýþ bir halde odayý terk etti.
Hacý odadan çýkar çýkmaz banyoya giderek boy abdesti aldý.Karýsýn yanýna çýktý.Derin bir uykuya dalmadan önce ‘’Sabah her þeyin üzeri örtülür’’ dedi.

Halime kahvaltýyý hazýrlamýþ sobayý yakmýþtý.Hacý sað ayaðýný atarak salona girdi.Dün geceyi düþündükçe damaðýnda pas tadý oluþuyordu.Kadriye ekmekleri getirip sininin üzerine koydu.Hacý gözucuyla baktý Kadriye’ye.

‘’Bak hiç belli ediyor mu ….pu!Hoþuna bile gitti belki’’

Sümeyye ortalýkta görünmüyordu.Halime Sümeyye’nin odasýna girince þaþýrdý.Divanýn üzerinde Kadiriye’nin yeþil naylon çantasýný gördü.

-Kýz Kadriye,Sümeyye nerde?
-Halime Teyze, o yandaki odada yattý.Dün gece odalarý deðiþtik biz.

Hacý siyanür topu yutmuþ gibi fýrladý.Hemen misafir odasýna koþtu.Tek bulabildiði yýrtýlmýþ bir yemeni ve lekeli bir çarþaf oldu.