TOPRAK HA ÇATLADI HA ÇATLAYACAK
TAN ATACAK GÜN DOÐACAK

Ah þakaðýmdaki iz
Alnýma sýcacýk deðen siz

Verin ellerinizi; tekrar, yine
Verin ki cesareti baðlayalým
Deniz(den) çýkardýðýnýz sevgiye

Hesabý tutulmayan onca güz
Birikir durur; yalan, hile:
“Kim görmüþ düþü kurþunlanmýþ bebe!”
Kurþuni gözleri sessiz bir feryat mý koparmakta ne?
“Yalan” dedi bir ses!
“Savaþ yok! Mutlu sermaye; mutlu insan!”
Cesedinin üzerindeki güle uzanan anne
Bunlar dedi; yalan olan:
“Kâbusla dölleniyor toprak.
Fakat bil ey sefil ses! Anneler bahara gebe!”

Verin ellerinizi
Býrakýn yasý, yaþlý dünya bir alamet bekler nicedir.
Kopsun kýyamet.
Verin ellerinizi
Yeniden boyamak için gökyüzünü maviye…

Ah þakaðýmdaki iz
Alnýma sýcacýk deðen siz

Hesap vakti geldi çattý
Kalemlerinizi kuþanýn kiminiz
Ekmeðini alsýn biriniz
Gülleriyle katýlsýn kadýnlar
Þekersiz çocuklar; siz de gelin bir bir
Yaþlý dünya, adýmlarýnýzý bekler, nicedir.

Verin ellerinizi
Batý illerinden gelenleriniz
(Doðu)dan yola düþenleriniz
Ufku kollayýn.
Fabrika düdüðünü ç(alsýn) en genciniz
Gün, yüzünde doðan genç kýzlar
Alý, moru, sarýyý; ipliðinizde can bulan sevdayý
Bayrak eyleyiniz

Verin ellerinizi tekrar, yine
Verin ki cesareti baðlayalým
Deniz(den) çýkardýðýnýz sevgiye…
GÜLCAN ÇETÝNKAYA