kaç zaman geçti,
kaç bebek emeklemeye baþladý,
kaç emekleyen çocuk yürümeye..
deprem yaþamýþ insanlar bile alýþtý
zamanlý zamansýz sallantýlarýna topraðýn.
bir ben alýþamadým,
böyle biçare
böyle ölesiye beklemeye..
sen her giden gibi pervasýz,
ben her kalan gibi öfkeli..
ana düþman,
dost düþman,
zaman - doða düþman
ben piþman Sen gideli......

aslýnda söz vermiþtim
seni anmayasýya,
sana yazmayasýya..
hani burda olsan,
verdiðin hangi sözü tuttun diyeceksinya,
bak bunu da tutamadým..
kulaklarýmdan silsem de sesini,
gözlerime yasak etsem de resmini,
bir seni yüreðimden söküp atamadým....
baþýmda demoklesin kýlýcý,
boðazýmda sensizliðin acýmasýz eli..
ana düþman,
dost düþman,
zaman - doða düþman,
ben piþman Sen gideli.....


hükmü yoktur sende yürek fethetmeyen sözün,
hükmü yoktur bende güneþi olmadýðýn gündüzün.
ne desen doðrudur bilirim, neylesen haktýr,
kýrdýysam seni yokluðun bana müstehaktýr..
vuslat gelmeli,
kadýným halden bilmeli,
ve yaþanan anýn tek gerçeði þudur ki sevgili;
ana düþman,
dost düþman,
zaman - doða düþman,
ben piþman Sen gideli......
.......
.......