Daha doðduðum gün’dü ilk aðlayýþým.
Rahatým kaçmýþ, içim acýmýþtý. Ama yaþamýn kaçýnýlmazlarý vardý.

Ve bu dünya sahnesinde bize verilen “Yaþa” rolünü oynayan biri olmak da, benim kaçýnýlmazýmdý.

Oynadým, ancak en iyi oynayanlarýn küçük mutluluklarla ödüllendirildiði rolümü. Acýlar çektim rolümü beceremediðimde. Kaçamak yapmak, olanaksýzdý yaþam sahnesinde. Mutlaka bedeli ödenirdi. Ödedim.

Ve sýnavlara çekildim. Hem aðlatýp, hem güldüren sýnavlara.

Bir gün, yaþam’ýn bize sunduðu alan’lar, ve bu alanlar için zamanlar olduðunun farkýna vardým. Sonra da, görevler ve bu görevler için seçenekler olduðunun.

Ve seçtiðim görevlerimi, kendi alanýmda ve bana ayrýlan zamanlarda sürdürdüm. Hala da sürdürüyorum. Hala oynuyorum rolümü yaþam sahnesinde.

Ben, topraktan gelen
ve ateþte piþen su’dan yaratýldým.

bu yüzden zayýfým
bu yüzden nahifim.
Ama toprak gibi saðlam
ateþ gibi uzman
su gibi dinginim.

Ben insan’ým.

Bir avucumda acý-tatlý anýlarla dolu
          geçmiþin tortusu
Bir avucumda yarýnlar için duyduðum
          özlemin coþkusu.

Ben insan’ým.

Bir günümün içinde bin günüm geçer
Bir acýmdan benim bin acý çýkar
Korkmam acýlardan
Acýlar beni…
Hem yýkar, hem bilge yapar.


Ben insan’ým.
Ben toprak’ým
Ben su’yum.

     Ateþte piþtim ben
     Acý’dan içtim
     Uzun yollarý aþtým.

Ýyilikler gördüm
Kötülüklerden geçtim
Þimdi buradayým.

     Ýþte karþýndayým dost
     Ýþte yanýndayým
     Sen neredesin ?

Temmuz / 2007 Silivri