TEK BEDENDE ÝKÝ YÜREK

günbatýmýný anýmsatýyordu karanlýk gözlerindeki matem
her defasýnda ayný manzarayla izlediðim bir kayboluþ
yokluk ateþi içinde kývranan yüreðimin mýzraðýydýn
en acý en beklenmedik zamanlarda kahbece vurduðun ben,
körüklenmiþ anýlarýn mimarý.
vayyy be yine esiyor deli deli rüzgar
toza buluyor herþeyi, savuruyor, darmadaðan ediyor.
ne eski kalýyor ne yeni,
ne aþk kalýyor ne aþýk,
ne sen kalýyorsun ne de ben.
iþte böyle birþey olsa gerek ayrýlýk
sevinç ve mutluluk sofrasýnýn ekmeði
yadigar kalýr sana öfke ses çýkaramazsýn
tutup kolundanda dýþarý bile atamazsýn
oyyyy benim yýldýrým bakýþlým
kal desem, gururu geride býrakýrmýsýn
verirmisin yerini bir iki gülücüðe
al dermisin.
ne yapsam ki artýk bilemiyorum
yaklaþsam olmuyor,
uzak kalsam hiçççç.
hangi yöne baksam görüþ mesafem sana uzanýyor
yorgun ve yaslý bedenimde düðünüm oluyorsun her gece
kýrýk gitarýmda takýlý kalan ses
unutulmuþ bir beste.
týpký yaþlý bir teyzenin yüzündeki çizgiler gibisin
bana ait ama baþkasýnda þekil bulan
tanýdýk ama bir o kadarda yabancý
hadi söyle, söyle ne yapmam gerekiyor
içimdeki bu seni söküp atmak için,
yenilgiyi kabullenip çekip gitmek için,
ne yapmam gerekiyor
o kadar çok yoruldumki artýk
tek bedende iki yürek taþýmaktan
o en kalabalýklarda bile yalnýz yaþamaktan
sende bilirmisin?
tek bedende iki yürek aðlamaktan
tek bedende iki yürek.