Öteden beri devrik cümleler kurarým hayata dair...Cümlelerim benim gibidir.Çünkü benim devrilmiþ bir devrimci yaným vardýr.Paçamdan yakalamýþ bir kere komþunun iyi eðitimli kara köpeði,istesem de kaçamam...Savaþýr da kaçarsam ,gülüþüm ele verir beni...Hemen oracýkta infaz ederler dudaklarýmý...Uç derim,þairin dediði gibi, "uç benim boynumun soytarýsý"...Benim devrilmiþ devrimci yaným her þeye ve hiç bir þeye karþýdýr...Tina Turner'a,Arif Susam'a...

Oysa bu günlerde adýný bilmediðim bir kýz çocuðu rüyalarýma giriyor ve onun sonbahar rüzgarlarýný hatýrlatan,kestane rengi saçlarý,saçlarýma dolanýp uzak denizlerden umut devþirmeye çýkýyor.Böðrümden bir deniz ,küçük bir dereye akýyor.Bütün dereler daðlarýmdan aþaðý ölümü büyütüyor.Yalvaran ve aç hýþýrtýlarla,inadýna içimden akýyor bütün ceset isimleri...Þarký söylemek istiyorum,aykýrý makamlarda ve dudaklarýmý utandýrmadan.

"ÞARKI SÖYLEMEK SESÝ GÜZELLERE MAHSUSTUR"

yazýyor bir yargýcýn arkasýnda.Ve bu ifade devrilmiþ devrimci yanýmý bir baharýn üzerine yýkýyor.Eziyor bütün biriktirdiðim çiçek kokularýný...

Bu güne kadar üretip de tükettiremediðim bütün yazmýþlýklarýmý,her gece karanlýðýn koynuna bir ayin ritüeli gibi üflerim...Karanlýðýn elleriyle oynadýðýndan habersiz bütün bebeklere, ninni tadýnda okurum....Bütün avutulmamýþlara Ve tükenirim,öylece tükenirim bir kenarda...Çocuklarýn çalýntý rüyalarýyla kavga ederim sessiz, sessiz...Kimse duymaz,kimse görmez,kimse bilmez devriliþimi...Sonra söverim...Kafatasým yýldýzlara çarpar,güzelleþirim...Çocuk uyur büyür. Ben uyumam,küçülürüm...Öfkem geleceðimin ü-zerine devrilir ve ezer bütün biriktirdiðim sözcüklerimi...

Hep içimde üþüyen bir çocuk vardýr.Yarýnlarýný kurda,kuþa...börtü böceðe yem etmiþ çocuklarýn yumruklarý kadardýr aslýnda yüreðim.Her Çarpýntýsýnda çocuklar aðlar ben aðlarým.Kirli Ankara akþamlarýndan ,Ege'nin soðuk sularýna gömüp çýkardýðým çocukluðumdur.Benim o eðri duran boynum ise içimdeki çocuðun avutulmamýþ yanýdýr.Devrilmiþ devrimci yaným o çocuðun üzerine yýkýlýr.Ve hiç olmayan ve hiç olmayacakmýþ gibi duran geleceðinin üzerine...

Dedim ya; Paçamdan yakalamýþ bir kere komþunun kara köpeði...Adým...Bana sormadan seçilen adým,kimliðimin üzerindeki damga kadar belirsiz ve soðuk...Alýp baþýmý gitmek oluyor her maceramýn sonu...Deniz böðrümden akýyor...Böðrüm yollara saçýlýyor.Yollara devriliyorum.Beynim ezilmiþ bir hayvan leþi gibi yapýþýyor sýcak asfaltýn üzerine...Geçmek isteyen bütün yolcular yolda kalýyor..."Uç benim boynumun soytarýsý"...Hoþþt be! Yeter artýk hoþt!Býrak paçamý...Nefes almak ve aðlamak istiyorum...