Aþk ile Acý çok yakýn iki arkadaþlarmýþ, yedikleri içtikleri ayrý gitmez, her adýmý beraber atarlarmýþ. Aþk çok neþeli, çok sevecen, çok iyiymiþ.

Acý ise, sýzýlarýn en büyüðünü býraktýðý için insanlar tarafýndan hiç mi hiç sevilmezmiþ, nitekim zaman geçtikçe acý, aþký kýskanmaya baþlamýþ…

Ýnsanlarýn yüreklerinde býrakmýþ olduðu intiba, acýya acý eklemeye, onu üzmeye baþlamýþ…

Sonrasýnda bir plân yapmýþ acý; aþkýn içine girmek için sinsi bir plâný varmýþ, istiyormuþ ki seven gönüllerde gözyaþý olsun, mutluyken bile mutsuzluktan bir nebze payýný alan çok olsun…

Aþkla kavga etmiþler, aþk acýdan kurtulmak, tek baþýna kalmak istemiþ…

Ama acý galip gelmiþ. Ýþte o gün bugündür, aþkýn bir diðer adý, acý aþk olmuþ… Sevip de sevilmeyenler, sevdiklerine kavuþamayanlar, sevdiðini söyleyemeyenler, erken yaþta sevdiðini kaybedenler, aþka âþýk kalýp, acýsýyla baþ baþa tebessüm edenler…

O gün bugündür, âþýk olan herkes bir parça da olsa acýdan nasibini alýrmýþ.

Acýyý istemiyorum diyen, aslýnda ona en çok kucak açanmýþ…

Acý aþk bu, aðýzda bir kuruluk, yürek de bir acýlýk, gözpýnarlarýnda nem býrakýr… Acý aþk bu, tatlýsýný görmek için her türlü belasýna da katlanmak gerekir… Aþk çok acý, ne o ayrýlýr acýdan, ne de acý ondan ayrý…

Ýtsek gider mi? Aþký da beraberinde götürmez mi? Aþk acý, ama ne gönül onsuz yapabilir, ne de o yürekleri birbirine baðlamadan durabilir…

Acýsýnda tatlýyý görebilmek sevenlerin iþi… Aþk acý bir kahve gibi, içtikçe içmek istiyor insan tadý acý bile olsa…

Sevdikçe sevmek istiyor insan, sonu hüsran bile olsa… Aþk acý; acý aþk…

Yüreklerde býraktýðý iz, derin mi derin, çok derin… Aþk ile acýnýn Karýþýmýndan oluþan sevdalarýn ömrü uzun olur, tek baþýna adým atan aþklarýn tadýnda bir eksiklik olur… Acýyý tek baþýna düþünmek ise aþka haksýzlýk olur!


Dilara AKSOY