Günboyu ortalýðý kasýp kavuran Aðustos güneþi ufukta kýzýla eriyen sarý rengiyle, çýlgýn bir renk dansýnýn sürdüðü karþý tepeleri aþarak, yerini laciverd aðýrlýklý gece renklerine býrakmaya hazýrlanýyordu.
     Beyaz inek ile kara inek tarafýndan uyuþuk adýmlarla çekilen demir pulluðu çorak topraða batýrabilmek için var güçüyle öne doðru abanan çocuðun boz baþlý cýlýz gövdesi, bezgin bir sessizliði peþinden sürüklüyor gibiydi.
Belli belirsiz bir toz bulutunun içinde devinen çocuk gövdesi, belirgin bir þekilde bir þeyleri sakýnýr gibi sarsýlýyordu.
Az ötede bir ahlat aðacýnýn gövdesine sýrtýný dayamýþ oturan adam çocuða seslendiðinde, çocuktan önce aniden duran iki inek oldu. Çocuk yaþanan anýn çok çok uzaðýnda dizelerin izini sürdüðü için pulluða toslayarak durabildi. Bunu gören adam öfkeyle söylenerek ayaklandý. ‘Aklýný yaptýðý iþe vermesi’ gerektiðiyle ilgili sözlerinin arasýna en bayaðý küfürlerini katarak, tozlu yolun kenarýna çekilmiþ olan arabaya doðru yürüdü.

Bir doksanlýk boyuyla, kemik ve sinirden ibaretmiþ gibi görünen devasa gövdesiyle ve kocaman elleriyle çocuk için, “yasaklar toplamý!” demek olan adamýn öfke duyduklarýndandý kendini iþine vermemek. Bir baþka öfke duyduðu ise, çocuðun okuyup yazmaya olan baðlýlýðýydý.
Çocuk okulu yýllar önce okuyup bitirmiþti.
Okul bittikten, diplomayý aldýktan sonra okuyup yazmanýn ne alemi vardý?..
Katip olacak deðildi ya!..
Köy yerinde çiftçi adamýn kafa yoracaðý þeyler belliydi!..
Kitap okuyup yazý yazmak kafa yoracaðý þeylerden deðildi elbet!..
Talebe deðilsen ve kitap okuyup yazý yazýyorsan...
Bunu gizli saklý yapýyorsan...
Bi de babana bile karþý geliyorsan...
Bu iþte bi bokluk var demektir!..
“Baþýmýza devlet düþmaný anarþit kesilecek sanki imanýný, dinini sittiðimin oluu!..”
Çatlamýþ renksiz dudaklarý arasýndan seslice çýkan bu sözlerden ürkerek korkuyla çevresine bakýndý. “Dövlet!” bildiði devletle baþýnýn derde girmesinden... Hele hele candarmaya düþmekten korktuðu kadar hiçbir þeyden korkmazdý.

Babasýnýn arabaya doðru ilerleyiþini izleyen çocuk, az sonra yapmayý hiç istemediði þeylerden birisini yapmaya zorlanacaðýný kestirerek titredi. Adamýn arabanýn içine uzanýp baltayý aldýðýný ve kendisine doðru yürümeye baþladýðýný görünce, eli balta tutacak yaþa geldiði günden beri, yaþadýðý iþkenceyi bir kez daha yaþamak zorunda býrakýlmaktan öfke duyduðunu, kýzýla kesmeye baþlayan yüz renklerinden belli ediyordu.
Birkaç yýldýr akþam üzerleri tarla dönüþlerinde, babasý sýraladýðý tehditlerle baltayý eline tutuþturarak yol üzerindeki ormana gönderiyor; Çocuk, isteksiz adýmlarla ormana yollanýrken, babasý ardýndan ayný sözleri tehditkar bir ses tonuyla ve küfür eklemeyi de unutmayarak seslenirdi:
“Gene ayný hayvanlýðý yaparsan, bu sefer seni dayaktan gebertirim... ona göre!..”
Elbetteki yine ayný þey oluyordu!..
Çocuk ormana gidiyor... Adam birkaç saat sonra çift çubuðun yüklü olduðu öküz arabasýyla çocuðun bulunduðu yere geliyor... Ortalýkta yakacak odun yerine budanmýþ aðaç dallarý görünce öfke nöbetleri geçirerek çocuðu eþþek sudan gelene kadar dövmek için harekete geçerken; çocuk, çocuk olmanýn verdiði maymun çevikliðiyle elinden kýlpayý sýyrýlarak köyün yolunu tutuyor... Çoðunlukla babasýnýn öfkesi geçtiði için, hep ayný sözlerden oluþan azar iþiterek sopa yemekten kurtuluyordu.
Olan ayný þeylerden birisi de, arabanýn ortalýða taze meþe kokusu yayan kesilmiþ aðaçlarla dolu olmasýydý.
Yýllardýr ayný olan tarla dönüþlerinin sonucu bu kez ayný olmadý.
Babasýnýn, “Býnardere” dediði Pýnardere’deki tarladan köye dönüþ yolu üzerindeki ormanýn koyu yeþil serinliðinde kaybolduðunda; son günlerde daha bir katlanýlmaz hale gelen yaþadýðý hayatýn gerçekliði, düþleriyle kurguladýðý iç hayatýnýn üzerine kara bir bulut gibi çöktüðünü hissetti.
Okuyup yazmak istiyordu...
Yaþadýðý hayatýn baba figüründe ifadesini bulan gerçekliði bunun yasak olduðunu dayatýyordu.
Kitaplardan ve Radyoda yayýmlanan Okul Radyosu ile Radyo Tiyatrosu’ndan öðrendiklerini yaþadýðý hayat, kuyruklu bir yalandan ibaret olduðunu kabul etmeye zorluyordu.
Okul eðitimini sürdürerek yazar olmayý istemiþ... Babasý, ‘öðrencinin, dövlet düþmaný anarþit!’ olduðu sabit fikrinden hareketle buna karþý çýkmýþtý.
Köyde kaldýðý sürece, okuyup yazma isteði baba baskýsýyla engellenmeye çalýþýlacaktý.
Elindeki balta sesini ormanýn derinliklerinde yankýlarken, kendisine okuma ve yazma imkaný sunacaðýndan emin olduðu o büyük kente gitme zamaný geldiðini düþündü. Bunu düþünmenin etkisiyle kitap yýðýnlarý arasýnda okuyup yazarken düþledi kendisini.
Ense köküne inen þiddetli tokatlarýn etkisiyle acý içinde sýyrýldý düþlediklerinden. Kapaklandýðý yerden hýzla doðrulup koþarak köyün yolunu tutarken, budadýðý meþelerin babasýnýn balta vuruþlarýyla devrildiðini yüreðinin derinliklerinde hisseden gövdesi sarsýlýyordu. Balta darbeleriyle devrilen meþelerin attýklarý korkunç çýðlýklarýný duyduðuna yemin edebilirdi.
Ertesi sabahýn alacakaranlýðýnda babaevini terkederek kasabaya doðru yollanýrken, ardý sýra gelen meþelik esintisinin unutulmama dileðini fýsýldadýðýný hissetti.
                                   (09-08-2008-Edirne)