Benim silahým beynim. Hayat önümde yeniden düzenleyeceðim.

Kalemi nereye saplayacaðýmý bilemeden kontrolsüz savuruyorum. Nereyi kesip kanatacaðý belli deðil. Tanrýya çarpýyor kalem defalarca, tanrý bile durduramýyor kalemi. Kulaðýma yaz diye fýsýldýyor, yazarak var et hayallerini. Ýntikamýný yazarak al… Durmamý isteyeceðini sanýyordum. Þimdi söyle bana Cennetimin bekçisi, bu beni çaðýrdýðýn cehennemin kapýsý deðil mi?

Söyle bana cennetimin bekçisi, þimdi kim kimin efendisi.

Yazarak öldürdüm tanrýyý. O eksikliði kendimle tamamladým. Tanrý ben oldum. Ben tanrý oldum… Denizi kana buladým, bulutlarý ise et parçalarýna. Yaðmur yerine þarap yaðýyor gökten. Ýnsanlar çaresiz sarhoþ oluyorlar. Öyle sarhoþ oluyorlar ki bayýlýp kalýyorlar. Dünya duruyor, insanlar sarhoþ, insanlarýn günahlarý yüzlerine yansýmýþ. Dünya benim elimde. Tanrý benim. Tanrýyý öldürüp içimde tanrý oldum. Kalem benim silahým, nereye doðrultsam yok ediyorum. Topraktan aðaç yerine insan cesetleri çýkýp, büyüyor. Çiçek olarak ceninler yeþeriyor.

Þimdi sen cennet bekçisi cehennemin en ücra köþesinde beni çaðýrdýðýn yerde cehennem bekçisi ile yanýyorsun. Söyle þimdi cennetimin bekçisi kim kimin efendisi.

Kalemi savuruyor beynim. Göç eden martýlara takýlýyor deðiþim için. Martýlar leþ yiyen akbabalara dönüþüyor bir bir, büyüyen kurukafa aðaçlarýnýn himayesinde… Kan denizinde insan parçalarý yüzüyor…

Tanrý durduramýyor beni, öldürdüm tanrýyý. Tanrý bizi anlýyor, dayatmanýn ne olduðunu, zor olanaklarý þimdi kavrýyor. Geri dönüþü yok. Öldürdüm onu… Tanrý kâðýtta bana sesleniyor “sil yazdýklarýný, benden alma intikamýný”. Yazýyorum buna cevabýmý ”senin kontrolün, korkun yok artýk. Kontrol, güç bende”. Susturuyorum, sesini alýyorum yazdýklarýmdan. Sesi gelmiyor tanrýnýn. Ýyice güçlenip devam ediyorum, tanrý içimde, bedenimde gezen kanýmda…

Tanrý görünmez deðil artýk, tanrý gizlenmiyor. Görün iþte tanrýnýzý, tanrý benim… Kontrolü bende gücün, ölümün... Cehennemdekileri cennete gönderiyorum, günahsýzlar diye görünen cennettekilerse cehennemde yanýyor. Günahkârlar denilen canlýlar duyun beni Ýþte sizin gerçek ödülünüz cennet. Korkusuzluðun ödülünü yaþýyorsunuz cennette. Günahsýzlar sizde korkularýnýzýn bedelini yanarak ödeyeceksiniz.

Kadýnlar erkek, erkekler kadýn oluyor. Yaþlýlar genç, gençler yaþlýya dönüyor. Dünya tersine dönüyor. . Et yiyen hayvanlar ot yiyen hayvanlarla deðiþiyor. Tatmadýklarýný tattýrýyorum onlara. Güç bu iþte, gerçekte bu. Olmayaný oldurabilmektir büyüklük. Bu benim büyüklüðüm, bu benim tanrýlýðýmýn büyüklüðü

Seviþmeler artýk günah deðil, seviþmeler artýk farz. Cinayette artýk bir farz. Hak etmeyeni öldürün bu size emrim. Benim tanrýlýðým bu, ben büyüklüðümü böyle yapýyorum. Size gerçekten yaþamayý, korkusuzluðu öðretiyorum. Secde etmeyin bana, sizden tek istediðim gerçekten yaþamanýz. Siyasi denenlerden ötürü idam etmeyin insanlarý. Onlar ödüllendirilmeyi hak ediyorlar. Çünkü onlar düþünüyor ve irdeliyorlar. Korkusuzca konuþuyorlar. Onlar ödüllendirilmeli. Benim onlara ödülüm özgürlükleri.

Kalemi isteyerek savuruyorum bu defa. Kana buluyorum her yeri yine. Þarap yaðmurunu durduruyorum, gökyüzüne kan kýrmýzýsý bir güneþ doðuyor. Kuvvetli bir rüzgâr esiyor, kulaða melodiler doluyor. Bu melodi ise Yann Tiersen’den sur le fil. Tepede Koyu renkte güneþ, kulaða rüzgârla dolan keman. Karþýda yeni bir dünya. O dünya benim eserim, iþte benim tanrýlýðým bu.

Gör þimdi ölü tanrý, kim kimin efendisi. Kim güçlü, kim aciz. Tanrý benim, Ben tanrýyým. Egemenliðin sona erdi. Benim varlýðým devam edecek bundan böyle…


Söyle bana cennetimin bekçisi, þimdi kim kimin efendisi…

Tanrý benim

Ben tanrýyým

Eskisi yok, her þey yeni

Tanrý bile

…