Bir sanatçý baþarýsýz olamaz; sanatçý olabilmek bir baþarýdýr. -Charles Horton Cooley |
|
||||||||||
|
Gözlerimi açýp bulunduðum düþ aleminden sýyrýlýyorum. Caddeden geçen insanlarýn herbiri bir yana koþturuyor, herbirinin acelesi var. Onlarýn saatlerindeki yelkovan ile akrebin aksine benimkiler oldukca tembeller, sanki hiç hareket etmiyorlar. Sonra bu koþuþturmanýn ortasýnda elinde çiçekle duran huzursuz bir ruha gözüm iliþiyor. Meraklanýyorum, zaman geçtikçe daha da huzursuzlanýyor, yerinde duramýyor. Etraftaki insanlarýn dikkatinden de kaçmýyor huzursuz ruhun hali ve yanýndan geçerken kafalarýný çevirip ona bakýyorlar. Onun huzursuzluðu bana da bulaþýyor, sabýrsýzlanýyorum ve onu daha yakýndan görebilmek için odadan dýþarý fýrlayýp kendimi aþaðýya atýyorum. Elinde çiçek olan ademoðlunu arýyor gözlerim, onun bulunduðu tarafa doðru yöneliyorum. Huzursuz ruhu huzura kavuþuturacak olan meleðinde benimle birlikte ona yöneldiðini farketmem uzun sürmüyor. Melek ona yaklaþýnca huzursuz ruhla göz göze geliyoruz ve onun çekik, küçük kara gözlerindeki ýþýltýyý tanýyorum. Huzursuz ademoðlu adýna seviniyorum. Sonra baþýmý gökyüzüne kaldýrýp yüzlerce martý arasýndan ona güvenmemi isteyen martýyý arýyorum. Onu bulamýyorum ve o martýnýn yokluðunun benim onu bulma umudum olduðunu, onun gökyüzünde bir yerde varolduðunu düþünüyorum. Sonra kendi kendime “hayata, umuda, sevgiye ve aþka dair kelimelerim tükenmeyecek...” diye mýrýldanýyorum. Huzur bulan ademoðlu bana dönüyor, ayný dili konuþmasakta ne dediðimi anlayarak kibarca gülümsüyor, selam veriyor. Meleðin ellerinden tutup yanýma getiriyor, yabancý olduðum anlaþýldýðýndan nerden geldiðim soruluyor. Aþkla, “Ýstanbul” diyorum evrene duyurmak istercesine. Ertesi gün beni yemeðe davet ediyorlar, dostluklarýný sunarak vedalaþýyor, narin adýmlarla yanýmdan uzaklaþýyorlar. Onlar uzaklaþýnca bende ilerde duran telefon kulübesine doðru ileriliyorum. Ellerim titreyerek Ýstanbul'daki dostun numarasýný çeviriyorum. Karþýmdaki kadifemsi ses efendim diyor. Kekeliyorum, konuþamýyorum. Kim olduðumu anlýyor, “nasýlsýn” diye soruyor þevkatle ve ben “aþk-u niyaz ederim” deyip ahizeyi elimden býrakýyorum muhabbetle, yavaþ adýmlarla telefon kulubesinden uzaklaþýyorum. Minnetle dolarak kollarýmý kainata açýp onu sevgiyle sýmsýký kucaklýyorum.
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
|
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © Süleyman Pervane, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |