Hüzünsü atlar koþar içimde.
Serçeler hüzünle yuvalar kurar.
Bir hüzünle yüzer sevdan gönlümde.
Âlemde hüzünden çekici ne var?

Ne kadar çýrpýnsam, yine nafile,
Ruhumda belirir çýldýrtan bir ah!
Tek tesellimdir sürgün sevgimde:
Tozlanmýþ aynamdan haykýran eyvah!

Sen hüznü bilmezsin, zaten uzaksýn.
Ruhun ruhumdaki hüzne yabancý…
Eski bir pikapta, kýrýk plaksýn.
Ruhumda hüzünle kaynarken sancý.

Ama ben yine de seni suçlamam.
Sen bana kaderin armaðanýsýn.
Bela mimarýnýn kýsa ömrümde,
Gönlüme sunduðu sevda gamýsýn…

Ben yine benleyim, bu ne yalnýzlýk…
Yahut dayanýlmaz bu ne iþkence?
Âlemde olamaz büyük hýrsýzlýk:
Hüznümü çalýyor vefasýz gece!

Hüznümle mutluyum, razýyým buna.
Sanmayýn bu þair bir tuhaf adam.
Evet, þimdi lazým bir huzur bana;
Boþaldý kadehim tekrar dolsun gam…